Alles over politiek, beleid, samenleving en hoe die dingen met cultuur en kunst te maken hebben.
Het levende bewijs is te zien vlak voor het je van de sokken rijdt, of voor je ogen onder een bus terechtkomt: mensen met een koptelefoon op in het verkeer bevinden zich niet op hetzelfde fietspad als waar jij rijdt. Zelfs niet in hetzelfde universum. Ook al zijn hun ogen open. We hebben zelf niet door hoe effectief geluid is…
Leedvermaak is iets prachtig en diep menselijks. Regisseur, scenarist en filmproducent Paul Ruven – bekend van de ene Neerlandse filmkraker na de andere, zo noemen wij Het Bombardement – kreeg onlangs een imposante bak kritische stront over zich heengestort naar aanleiding van zijn nieuwe baksel De Overgave. Zó veel, dat de Amsterdamse bioscopen zich er niet aan wilden branden.
Toch laat Ruven zich niet kisten.
De grote theatermaker Johan Simons heeft laten weten dat hij naar Rotterdam wil komen, om een groot Europees theater op te zetten. Hij ziet zijn kans schoon nu er over twee jaar een plek vrijkomt in de artistieke leiding van het stadsgezelschap van de Maasstad, het ro theater. Wanneer ze Simons aanstellen, kan er groots gedacht worden, zegt Simons. En…
Hij is de grootste regisseur van Nederland. Maar ook de minst honkvaste theatermaker die we kennen: Johan Simons. De man wiens ster al sinds de jaren tachtig rijzende is, zit nu in München. Maar daar blijft hij niet. Nadat hij het lokale gezelschap Kammerspiele internationaal nog wat steviger op de kaart gezet heeft, zoekt hij nieuwe uitdagingen. Den Bosch Eerder meldde…
Dit is tamelijk fantastisch. Het Tate Museum in Londen biedt de mogelijkheid om ś nachts door de zalen te dwalen, in het donker. Om alles te bekijken op je eigen tijd. Door robots aan te sturen vanaf je bank. Online kunstwerken bekijken in musea kan al heel lang. We hebben het Google Art Project, we hebben het eigen Rijksmuseum dat…
Cultuurpers volgt het cultuurbeleid op de voet. Cultuurpers durft de vinger op de zere plek te leggen waar dat nodig is. Cultuurpers is de onmisbare bron voor culturele berichtgeving. Cultuurpers geeft duiding met dagelijkse achtergrondartikelen, recensies en opiniërende stukken over theater, dans, film, toneel, muziek, opera, beeldende kunst, literatuur en cultuurpolitiek. Alle aangesloten auteurs zijn specialisten op hun vakgebied, diep…
Verketterd en bewierookt. In misschien wel de beste aflevering in jaren kwam naar voren waarom Zomergasten zo’n goed tv-programma is. Met dank aan gast Reinbert de Leeuw en gastheer Wilfried de Jong. 5 citaten hebben we nodig om aan te tonen waarom.
Nerdtheater met elektrische dingetjes en grappige mechaniekjes. Ik houd ervan. In de vorige eeuw iets gezien op een bouwsteiger met een hoofdrol voor treiterige banschuurmachientjes en drammerige boortollen. Ik hoopte op zoiets bij ‘Dagen’ van Studio Gebroed, maar werd een beetje teleurgesteld. Het gegeven is natuurlijk leuk: we volgen een schepper die zo in een paar dagen een heel aardige…
Er waren mensen die gewoon in de keukenkastjes keken, terwijl de gids dat uitdrukkelijk verbood. Dat type mens, dat waarschijnlijk ook bij iedere maaltijd om ketchup vraagt, was een van de interessantere ontdekkingen tijdens de wandeling die je kon maken in den Bosch, onder de titel ‘Gluren’. De voorstelling is een voorbeeld van ‘ervaringstheater’: theater zonder duidelijke verhaallijn of boodschap,…
Cultuurpers heeft een nieuwe site. De oude site was alweer dik 2 jaar oud. En dat is hoogbejaard, in internet-tijd. We konden ook niet achterblijven bij De Correspondent, Dutch Cowboys en Medium. Wie leest er immers nog internet van een PC-scherm? Juist. Niemand. Analyse van onze bezoekgegevens leerde dat het aantal mobiele lezers van onze site hand over hand toenam.…
Leuk kunnen schrijven is fijn, maar de journalisten van Cultuurpers kunnen meer. Ze hebben gestudeerd voor kunstkenner, hebben duizenden uren doorgebracht in zaaltjes en hallen waar zelfs u het bestaan nog niet van wist en beschikken over een enorme gedrevenheid. Hoe anders kan deze website bestaan?
Hij had een belangrijk regisseur kunnen worden, maar was op de verkeerde tijd, op de verkeerde plaats. Uiteindelijk heeft zijn ziekte Matthias Mooij dodelijk dwarsgezeten. Gisteren overleed deze nog jonge theatermaker aan longkanker, dik anderhalf jaar na de première van zijn eerste grote-zaalproductie: Mogadishu. Met die voorstelling, van een stuk geschreven door de Engelse schrijfster Vivienne Franzmann, zette Mooij een nieuwe toon in het theater: niet langer greep hij terug op in het theater vertrouwd, vooral Duits en Oostenrijks repertoire, maar koos hij voor Britse auteurs.
Ongeveer tegelijk met de trein van Donjetsk naar Charkov arriveerde gisteren een persbericht in mijn mailbox van de Manifesta. Onze culturele trots in Sint Petersburg. Deze weken organiseert het Nederlandse festival een audiotour door Rimini Protokoll, het vermaarde sterk politieke gezelschap uit Duitsland. O. En, als derde item: er is vanavond een gesprek over wat de Biënnale vermag in tijden van politieke onrust.
De afgelopen weken was het op academies in het hele land feest: een nieuwe lichting beeldend kunstenaars studeerde af en liet zich zien aan de wereld. Naast de ouders, opa en oma en enkele vrienden komen op zo’n eindexamenpresentatie ook een hoop kunstprofessionals af. Scouts, in de vorm van andere kunstenaars, pers, curatoren, verzamelaars en galeriehouders. Al die mensen hopen vooral niet de nieuwe ontdekking mis te lopen en proberen er daarom zo vroeg mogelijk bij te zijn. In sommige gevallen is dat al voordat de kunstenaar van de academie afstudeert. Ontplooit het talent zich niet zoals verwacht, is het jammer, maar anders ben je toch maar mooi de ontdekker. Wij doen even mee, en zochten er 22 uit.
Gisteravond werd de vijftigste editie van het Orgelfestival in Haarlem opgeluisterd met een concert in de Grote of St. Bavo-kerk door de organisten Ton Koopman en Olivier Latry. Ook werd het lijvige boek The Haarlem Essays gepresenteerd, waarin de Werdegang van het in 1951 opgerichte improvisatieconcours gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan. De sfeer in de uitverkochte kerk was opperbest.
Ooit hadden mensen een krant. Op de redactie wisten een paar mensen waarom mensen een krant hadden. Maar het was een fact of life. Mensen hadden een krant. Wie geen krant had was geen mens. Tegenwoordig hebben mensen geen krant meer. Ze hebben internet. Wie geen internet heeft, is achterlijk.
Wie kan het verhaal van Deventer vertellen? Solliciteren mag. En als je de commissie weet te overtuigen kun je voor drie jaar een aardig salaris toucheren. Als directeur van het eerste museale productiehuis ter wereld.
Over ruim twee weken start de NJO Muziekzomer, met meer dan vijfenzestig concerten uitgevoerd door jonge musici, verspreid over meer en minder voor de hand liggende locaties in de provincie Gelderland. Vanuit heel de wereld stroomden honderdzestig jongeren toe om van 1 tot en met 17 augustus hun kunnen te vertonen. Wie dan in Gelderland verblijft, kan hun aanwezigheid onmogelijk missen.
‘De praktijk van betaling met een boekenbon hoort niet bij een professionele sector met een fors economisch belang.‘ Jeffrey Meulman, directeur van het Nederlands Theaterfestival, heeft ermee leren leven. Tegen wil en dank. Als gastheer van het jaarlijkse Gala van het Nederlandse Theater, heeft hij het voor elkaar gekregen om dat feest opnieuw te organiseren. Zonder geld.
Anderhalf miljoen euro klinkt best veel. Dus hier en daar zal best een vreugdekreetje klinken nu Jet Bussemaker dat bedrag extra uittrekt voor cultuur. Dat is toch weer een goedmakertje na die bijna 300 miljoen die haar ministerie eerder afpakte van de sector. De voorwaarden die de minister van Cultuur aan het geld verbindt, vertellen echter en ander verhaal: het geld is alleen bestemd voor kunst die aantoonbaar nuttig is.
In de eerste helft van de twintigste eeuw stelde de dans in Nederland weinig voor. Er was wel enige belangstelling, maar die betrof uitsluitend klassiek ballet. De succesvolle dansvoorstellingen kwamen alle uit het buitenland.
Het is bijna geheel uit de geschiedenisboeken verdwenen dat zich in die jaren een opmerkelijk creatieve en originele danseres en choreografe in ons land vestigde: Gertrud Leistikow (1885 – 1948).
Is een voorstelling opera als er geen noot gezongen wordt? Als het publiek met koptelefoons op het hoofd op een tribune op een parkeerplaats zit? Of als een man de voorstelling lang als hond met een tong uit zijn mond kreten uitstoot? De definities van opera worden aardig opgerekt bij vijf Oerol-voorstellingen. Opvallend is dat bijna niemand de voorstelling opera noemt. Noodgedwongen wordt vaak muziektheater gebruikt, maar echt in een warm bad valt die term niet.
Weet u het nog? De pleister die Halbe Zijlstra de cultuursector bood in de vorm van de Geefwet? Fiscale voordeeltjes zouden absoluut leiden tot meer sponsoring waardoor de gevolgen van de bezuinigsmaatregelen lang niet zo dramatisch zouden zijn als de sector zelf riep.
Na indrukwekkende retrospectieven gewijd aan John Cage (2012) en Edgard Varèse (2009) plaatste het Holland Festival dit jaar de Venetiaanse componist Luigi Nono in de schijnwerpers. Onder de titel ‘Trilogie van het sublieme’ vormde de imposante Gashouder het epicentrum van drie avondvullende concerten, klonken er korte ‘Nono interventions’ in de onderdoorgang van het Rijksmuseum, werd een tweedaags symposium rond Nono georganiseerd, en richtte zijn weduwe Nuria een expositie in onder de titel ‘Maestro di suoni i silenzi’.
Nederlands 
English (UK) 
Français