Dingen die we doen voor leden en partners.
Bij ‘The Dark Ages’ denken we aan de ruwe rauwe donkere middeleeuwen, met kerk en koning en zonder hygiëne. De Zwitserse regisseur Milo Rau verwijst met zijn voorstelling, die nu in het Holland Festival te zien is, echter naar een veel recenter stuk Europese geschiedenis. In een recent interview met de Cultuurpers zegt hij hierover:
Mogelijk gemaakt door Eventbrite
Zo vanaf rij negen is het net alsof je zelf tot aan je knieën in de anjers staat. De hoofden van het publiek voor mij gaan geruisloos over in een woud van stelen bekroond met roze, waar doorheen dansers als langbenige kippen voorzichtig heen en weer stappen.
De vondst is geweldig: Nelken van Pina Bausch toont het paradijs als een plek waar je voorzichtig moet zijn, anders gaat het fout. De anjers dwingen de dansers tot omzichtigheid. Je gaat er als toeschouwer in mee, zonder dat meteen alle onderliggende gedachtegangen tot je doordringen.
Daar lig ik dan. Naast Holland Festival-directeur Ruth Mackenzie, op een graf, als onderdeel van de installatie Gardens Speak op het podium van de grote zaal van Theater Bellevue in Amsterdam. Er is niets te zien, weinig te horen. Toneellampen suggereren na een paar minuten een opkomende zon. Ik kom samen met de tien andere bezoekers overeind. Best jammer, want ik lag daar eigenlijk wel lekker.
Het programmaboekje klonk veelbelovend:
Je kunt natuurlijk lid worden, of donateur, van Cultuurpers. Dat heeft enorm veel voordelen: je hebt toegang tot onze premium-verhalen en mag ook publiceren[hints]Iedereen die lid, genoot of drager is heeft toegang tot het CMS en kan verhalen indienen ter beoordeling door de eindredactie.[/hints] op de site. Maar je hoeft natuurlijk niet per se lid te worden om de goede zaak te steunen. Sterker nog: je kunt de goede zaak steunen en gewoon netto geld verdienen. Hoe dat kan? Door leden te werven: als partner van de coöperatie. Wanneer je voor ons leden werft via het partnerprogramma geven wij je een stukje van de opbrengst.
Het grootste applaus na afloop van Tsjaikovski’s opera Pique Dame ging woensdag 15 juni naar het koor van de Nationale Opera en het Koninklijk Concertgebouworkest. En terecht: koorzangers en orkestmusici brachten de zeer gevarieerde partituur puntgaaf tot klinken, zonder ook maar één keer met elkaar uit de pas te raken. Dynamiek, ritmiek, frasering, inleving, alles stond als een huis. Een prestatie van formaat, die je maar zelden in de Stopera aantreft. De zangsolisten staken hierbij wat bleekjes af.
´De meester van het go-spel´ verdient een herdruk. Deze fascinerende novelle van de Japanse Nobelprijswinnaar Yasunari Kawabata (1899-1972) dreigt in de vergetelheid te raken. Het boek is alleen nog tweedehands en in enkele antiquariaten te koop.
De Oostenrijkse politicus Jörg Haider bestempelde haar werk als Weltkatzenmusik. Toen zijn extreemrechtse Freiheitliche Partei Österreichs in 2000 toetrad tot de regering, leidde dit tot massaprotesten. Tijdens een zo’n bijeenkomst laakte Olga Neuwirth (Graz, 1968) onder de titel ‘Ich lass mich nicht wegjodeln’ diens anti-intellectuele en anti-culturele agenda. De rest is geschiedenis: Haider reed zich in 2008 te pletter, Neuwirth…
We gaan er allemaal aan! Die zekerheid hebben we alvast binnen. En sinds het begin van de mensheid weet iedere nieuwe generatie steevast dat het hun nu gaat overkomen. Immers: hun opvolgers hebben nog nooit zo nergens voor gedeugd als de jeugd van tegenwoordig. Leuk uitgangspunt voor een concert, dacht de Duitse regisseur Sebastian Nübling[hints]Nuling was vorig jaar te gast in het Holland Festival met een bewerking van Hebbels toneelstuk Nibelungen, lees hier de recensie en een interview.[/hints], goed idee om te programmeren, dacht het Holland Festival. Ik vraag me serieus af, waarom.
Vol religieuze inspiratie schreef Joseph Haydn (1732-1809) het oratorium Die Schöpfung, zijn beroemde muzikale lofzang op het Bijbelse scheppingsverhaal. De Berlijnse kunstenaar Julian Rosefeldt (1965) reflecteert op Haydns meesterwerk met een esthetische film die toont hoe de mens de wereld naar zijn hand zet. Tijdens het Holland Festival is deze film vertoond bij een live uitvoering van de muziek door Collegium Vocale Gent en barokorkest B’Rock onder leiding van dirigent René Jacobs. Kreeg Die Schöpfung een extra lading door deze film, die grotendeels bestaat uit mensen in witte pakken die rondlopen door zanderige landschappen?
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
De Zwitserse theatermaker Milo Rau maakte een theatertrilogie over de teloorgang van het Europese ideaal. Het tweede deel The Dark Ages staat nu op het Holland Festival. Rau combineerde de pijnlijke, persoonlijke levensverhalen van zijn spelers met thema’s uit het werk van Tsjechov, Shakespeare en de Griekse tragedies. Met een Freudiaans sausje: ‘Talloze mensen die The Dark Ages hebben gezien vragen me: Milo, is er iets mis met je vader?’
Ruim vier uur duurt Ça ira (1) Fin de Louis, een voorstelling van de Franse regisseur Joël Pommerat, te zien dit weekend tijdens het Holland Festival. Hij reconstrueerde de gebeurtenissen in Frankijk tussen 1789 en 1794, beter bekend als De Franse Revolutie. Wat begint als een soms moeilijk navolgbare, geanimeerde geschiedenisles loopt uit op een indrukwekkende ‘whodunnit‘, balancerend tussen re-enactment en live-televisie.
Maarten Baanders zag een opera die een eiland bleef. Een allesweter was Athanasius Kircher (1602 – 1680). Geen enkel verschijnsel in het universum kon zich aan zijn onderzoeksdrift onttrekken. Een universeel geleerde was hij, maar ook een fantast. Vandaar dat hij niet meetelt in de wetenschap. Maar voor een groteske opera kun je je bijna geen aantrekkelijker hoofdpersoon voorstellen. Louis…
Marketingstrateeg Halbe Zijlstra heeft gefaald. Zijn dappere poging om door middel van een ‘Geefwet’ de giften van kleine particulieren aan kunstinstellingen te stimuleren heeft averechts gewerkt. Sinds 2011 daalden de bijdragen die gewone huishoudens aan cultuurinstellingen deden van 32 euro, naar 28 euro gemiddeld in 2014. Dit blijkt uit het onderzoek ‘Culturele instellingen in Nederland: Veranderingen in geefgedrag, giften, fondsenwerving en inkomsten tussen 2011 en 2014‘, dat vrijdag 10 juni in kleine kring werd gepresenteerd.
Wine Dierickx ( Wunderbaum) en Ward Weemhoff (De Warme Winkel) zijn een kunstenaarskoppel en dat zullen we weten. Innemend en met humor nemen ze ons mee in hun privéleven of dat wat wij denken dat hun privé leven is. Weten doen we het immers niet.
The Encounter, een groots opgezette solo-voorstelling van het Britse multi-talent Simon McBurney, beleefde donderdag zijn Nederlandse première op het Holland Festival. The Encounter combineert de dramatische kracht van een Hollywood blockbuster met de geslepen eenvoud van 20ste eeuws, uitgekleed, gemonteerd – noem het Brechtiaans – theater.
Geen acteur te zien in de zaal van Theater de Veste in Delft. Alleen een huis met muren en dak van doorzichtig doek. Daar kunnen dertig mensen in. Op de wanden van de zaal daaromheen trekken geprojecteerde beelden in wervelende vaart voorbij. Dat is fascinerend: gewoonlijk, als je in een huisje zit, sluiten de muren je af van de omgeving, maar deze keer geven ze juist uitzicht op een wereld zo groot en prachtig als je nooit meemaakt in het gewone leven.
Donderdag 9 juni 2016 ontving Marieke Rijneveld de hoogste dichtersprijs van van Nederland: de C. Buddingh-prijs.
Aase Berg uit Zweden, Luis Chaves uit Costa Rica en Sinéad Morrissey uit Noord-Ierland lezen hun volledige selectie festivalgedichten. De vertalingen naar het Nederlands en/of Engels worden direct meegeprojecteerd. De voordrachten worden voorafgegaan door een introductie op het werk van de dichters. Presentatie: Feline Streekstra. Al sinds haar eerste bundel Hos Rådjur (1997) schrijft Aase Berg directe, harde en gecomprimeerde poëzie vol…
Verslag van een verborgen slagveld. Poetry International in Rotterdam heeft een nieuwe, informele locatie betrokken. Het huis van het Ro theater in de William Boothlaan, net iets meer basic dan de Schouwburg aan dat rare plein. En het terras tussen geraas van motoren is levendig, vol oude en jonge liefhebbers van poëzie. Of van spoken word, of van slam. Wie mocht denken dat Poetry International een elitair dichtersfestival is, komt op deze zonnige donderdagmiddag bedrogen uit. Een stenografisch verslag.
Nee, verheffend was het cultuurdebat op 8 juni in de provincie Overijssel niet. De Cultuurnota 2017-2020 werd unaniem aangenomen, op twee stemmen van de SGP na. Geen vuurwerk over bijvoorbeeld de gedwongen samenwerking tussen het Orkest van het Oosten en Het Gelders Orkest. Geen forse investeringen om de landelijke en provinciale bezuinigingen te repareren. Alle woordvoerders kwamen met voorspelbare monologen, er werd vergeleken met andere regio’s en vooral afgunstig naar de Randstad gekeken, maar tot een debat kwam het niet. De christelijke partijen maken zich zorgen over leegstaande kerken, en de PVV, die natuurlijk eigenlijk tegen subsidie is, maakte wat obligate opmerkingen over het waarborgen van de Overijsselse identiteit.
Hoe kun je een intens gecompliceerde geschiedenis herschrijven vanuit een ander perspectief? Door groteske glazen marionetten te gebruiken en geen acteurs. Deze revolutionaire vondst was op 8 juni te zien in het Holland Festival, en is daar 9 juni nog mee te maken. De Egyptische kunstenaar Wael Shawky neemt ons in die film mee naar vervlogen eeuwen en toont ons…
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
Nederlands 
English (UK) 
Français