In maart van dit jaar luidde de Raad voor Cultuur de noodklok. Uniek onder de nieuwe leiding, die doorgaans uitermate volgzaam is als het over cultuurbezuinigingen gaat. Maar wat er met de muziekscholen, kindertoneelscholen, bibliotheken en amateurorkesten gebeurt, is verder geheel aan de burgers zelf, en hun gemeentebesturen. Dit antwoordt de minister aan de kamer.
Susanne Marx staat met de voorstelling ‘Meisje Loos’ twee dagen in Oostblok, het voormalige Muiderpoort theater in Amsterdam. Je zou ‘Meisje Loos’ een kritische familievoorstelling kunnen noemen: voor jong en oud, over opgroeien en spelen met verplichte rollen, man-vrouw, wit-zwart, danser-rapper, harp of beatbox. Genderbending als thema voor het hele gezin, met een randprogramma waarin Karin Spaink, Linda Duits, Machteld Zee, Rickie Edens en Alex Bakker optreden en in gesprek gaan.
Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.
78 Miljoen euro is de omzet die de film- en dvdbranche in Nederland misloopt als gevolg van illegaal downloaden. Dat werd onlangs in een persbericht bekend gemaakt. Gisteren was het ook een van de onderwerpen op een door Filmproducenten Nederland (FPN) georganiseerde discussiemiddag over ontwikkelingen rond het auteursrecht.
Op school hadden we vroeger een heel goede manier om de kwaliteit van wijn te checken: het rendement. Wijn met 14% alcohol was beter dan wijn met 12% alcohol. Het doel was immers helder: er moest dronken geworden worden. Wijn van 14% is daarbij effectiever. Dus dronken we het liefst wijn met een rendement van minstens 14%.
De digitale doekenstrijd in de bioscoop laat nog even op zich wachten. Voorlopig profiteert de filmliefhebber, zo blijkt uit onderzoek.
Zo’n kleine twee jaar geleden werd de digitalisering van het Nederlandse bioscoopbedrijf afgerond. Alle bioscopen en filmhuizen projecteren sinds 2012 digitaal. In de projectiecabine betekende het verdwijnen van de 35mm apparatuur een aardverschuiving.
Vanavond opent de 67ste editie van het filmfestival van Cannes met Grace of Monaco, een biopic met een grote hoofdrol voor Nicole Kidman. Juryvoorzitter van ’s werelds belangrijkste filmevenement is de Nieuw-Zeelandse filmmaakster Jane Campion. Ook drie van de overige zes juryleden
zijn vrouwen. Heeft Cannes iets goed te maken?
Best lastig, marketing in de cultuursector. Voor een deel werk je in een markt waarvan men tegenwoordig denkt dat wat mooi is, zichzelf wel verkoopt, en voor de rest van de tijd moet je concurreren met een overvloed aan aanbieders. En dat ondanks de pogingen van de regering om het cultuuraanbod drastisch te decimeren. Of misschien wel dankzij. De markt…
Sommige kunst heeft een verhaal nodig. Dan volstaat een doekje aan de muur met het opschrift ‘Zonder Titel’ niet. De performance ‘Laaroussa’ (Bruid) van de Frans-Tunesische broer en zus Selma en Soufiane Ouissi valt binnen die categorie. Hoe bijzonder hun fysieke aanwezigheid op een donker toneel ook is, zonder uitleg vooraf en een vragenuurtje achteraf zegt het allemaal bitter weinig.
Is dat erg?
Vandaag verscheen bij Leporello Uitgevers in Amstelveen mijn lang verwachte biografie Reinbert de Leeuw: mens of melodie, waaraan ik ruim zeven jaar gewerkt heb. Het boek is te koop bij verschillende boekhandels in Amsterdam en via elke boekwinkel in Nederland te bestellen. Toen ik begin 2005 een concert bezocht dat door Reinbert de Leeuw gedirigeerd werd, besprak ik met een aantal…
Ruim 60 miljoen is er de laatste jaren verdwenen uit de kas van de amateurkunstenaars van Nederland. Dat geld van uw dochters dansles, de fanfare en de hiphopklas van uw zoon is opgemaakt door gemeentes, die bezuinigingen elders moesten compenseren, en provincies die opeens geen heil meer zagen in amateurs. Dat het Rijk daarnaast 200 miljoen afpakte van de professionele kunstinstellingen, komt er nog bij.
Minister Bussemaker vindt het nog veel te vroeg om alarm te slaan over de bezuinigingen die gemeentes nog gaan doorvoeren op cultuur. Onderzoeksbureau Berenschot had eerder dit jaar berekend dat er nog vele procenten van het lokale cultuurbudget af zouden gaan. Onze eigen bronnen vertelden dat Berenschot nog aan de zonnige kant zat. Volgens de minister is het onderzoek echter te beperkt: er is maar onder 65 gemeentes gecheckt, en bovendien is het nog veel te vroeg.
Minister Filipetti heeft groen licht gegeven. Emio Greco en Pieter Scholten worden inderdaad de nieuwe artistiek leiders van CNN Ballet National de Marseille. Een gezelschap met dertig dansers, 60 werknemers in totaal, in een gebouw met 9 studio’s en een theaterzaal. Wie krijgt dat in Nederland nog voor elkaar?
Jarenlang was hij een dirigent die ook componeerde, maar na opera’s als Le balcon en Angels in America is de Hongaar Peter Eötvös (1944) inmiddels een componist die ook dirigeert. Vrijdag 21 februari leidt hij het Radio Filharmonisch Orkest in Vredenburg Leidsche Rijn in de Nederlandse première van zijn Vioolconcert nr. 2, DoReMi, dat hij in 2012 componeerde voor de Japanse violiste Midori. – Ik sprak hem afgelopen week.
Dat wij een toonladder hebben zoals we die hebben, en dat we bepaalde akkoorden als mooi ervaren, komt omdat we dat hebben geleerd. En wat we hebben geleerd is het gevolg van afspraken. Er bestaat in de muziek, net als in de beeldende kunst of in het theater, geen absoluut ideaal waarnaar de kunstenaars moeten streven. Geen absolute schoonheid, geen goddelijke vonk, geen hemel waarnaar we allemaal terugverlangen, slechts een setje afspraken.
Het UWV verklaarde afgelopen donderdag geen idee te hebben hoeveel mensen nu werkelijk werkeloos zijn geworden door de cultuurbezuinigingen. Uit een nogal krakkemikkig ogend onderzoek van NRC Handelsblad, dat uitsluitend keek naar banen die verloren waren gaan in Amsterdam en alleen bij rijksgesubsidieerde instellingen, bleek dat alleen die categorie al 600 klanten voor het UWV had opgeleverd. De rest valt buiten het blikveld van het kantoor in Amsterdam.
Een eigen – al dan niet glossy – magazine is voor steeds meer kunstinstellingen de ideale manier om klanten te binden. Hoewel relatief duur om te maken, gebruiken de kunstinstellingen zo’n magazine voor achtergrond en verdieping. Precies dat wat ze vaak missen bij de traditionele, papieren, media.
20 procent meer bezoek aan musea dankzij de museumjaarkaart. Dat levert de musea dit jaar een slordige 14 miljoen euro extra op. Het juichende persbericht over het onderzoek door een gerenommeerd bureau liegt er niet om. Of toch wel? Immers, een half jaar geleden stond in NRC Handelsblad nog te lezen dat de stichting Museumkaart in geldnood verkeerde.
Nog voordat ze afstudeerde aan de mime-opleiding zwoer Boukje Schweigman de taal af. Ze werkte in haar voorstellingen een woordloze filosofie uit. Het mysterie van het leven zoekt ze. Hoe weids en ongrijpbaar haar uitgangspunten ook zijn, haar voorstellingen geven het publiek de meest directe, nabije, aan de huid voelbare sensatie mee die in een theater denkbaar is.
Een enthousiast persbericht in tijden van zware tegenwind. Dat vraagt om nadere beschouwing. Afgelopen vrijdag werd een onderzoek gepresenteerd naar de stand van de samenwerking in de Nederlandse museumwereld. Samenwerken moet namelijk van minister Bussemaker en soort van de Raad voor Cultuur. Dus is het fijn dat het al ok gaat. Kunnen we weer met leuke dingen bezig gaan.
Zijn dit de cijfers waarmee minister Kamp duidelijk kan worden gemaakt dat stimuleringsmaatregelen voor de filmindustrie er echt moeten komen? Die hoop viel wel te beluisteren tijdens de bespreking van een door Oxford Economics uitgevoerd onderzoek naar de economische positie van de Nederlandse film- en av-industrie.
Meer stoelen zorgen niet voor meer bezoekers. De enige manier om meer toeschouwers naar podia en musea te krijgen is: zakken met de prijs. Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Holland Festival
‘The Pyre’, de nieuwste voorstelling van de internationaal rijzende ster Gisèle Vienne, lijkt aanvankelijk minder verontrustend dan haar eerdere werk. Stukken als ‘Jerk’ (2008), gebaseerd op het waar-gebeurde verhaal van een jonge seriemoordenaar, en ‘This is how you will disappear’ (2010), met een donker bos in de hoofdrol, waren slechts op enkele plekken in Nederland te zien. Hopelijk brengt dit optreden tijdens het Holland Festival daar verandering in. Gisèle Vienne studeerde ooit harp, daarna filosofie en is uiteindelijk als poppenspeler opgeleid. Maar Vienne ziet zichzelf vooral als een beeldend kunstenaar die werkt met tijd, op een podium, waar verschillende ritmes, motieven en figuren samenkomen.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.