Alles, alles weet ik. Rust, rust dan, rust jij god. Met Götterdämmerung nadert de Amsterdamse Ring het definitieve einde.

Vergeet de uren die vooraf gingen, denk niet aan de twee uren die nog volgen. Dit is het moment. Het Nibelungenhaat-motief en het Hagen-motief klinken, maar vervormd. Ze botsen. Ze kunnen het niet eens worden, We horen iets vaags triomfantelijks, maar tegelijkertijd dreiging.
“Slaap je Hagen, mijn zoon?” zingt Alberich.
Vergeet de lange weg die de ring heeft afgelegd, vergeet hoe die straks door de Reindochters uit de vlammen verworven wordt. In dit moment komt alles samen.
Droomt Hagen? Is Albe...