Eef van Breen for President (waarom politici dit concert niet mogen missen)

Zinderend. Wonderlijk, woest. Poëtisch, krachtig. Creatief en humoristisch. Muzikaal. Betrokken. Gelaagd. Bezield.

Een paar dagen na mijn concertbezoek blijven dit soort woorden naar boven borrelen. En al is de Eef van Breen Group (EvBG) met Chapman for President een typisch geval van ‘vooral heen gaan’, ‘zelf horen’ en ‘niet te beschrijven’, doe ik toch een poging.

In den beginne

Mijn verwachtingen waren hoog gespannen. In 2013 hoorde ik de eerste, verkennende stapjes van deze film zonder beeld. Een zoektocht naar filmische geluiden. Klanken die beelden oproepen en verbonden worden door twee persoonlijke verhalen:

• Chapman, de voormalig post-collega van Eef (die toen als student ’n bijbaan had) was overtuigd ooit een revolutie te ontketenen in zijn thuisland Kameroen.
• Eef’s ervaringen met een haperend filmapparaat waardoor alleen geluid klonk van een opgenomen avontuur in New York.

In 2013 hoorde ik vooral de zoektocht naar treinen, rails en overgangen. Toen in een leegstaand winkelpand. De later openbare concerten miste ik helaas. Hoorde er wel goede verhalen over via de artistiek leider van het LISFE bijvoorbeeld (had ze daar voorgedragen).

Muziek & meer

Anno 2017 zitten we met z’n allen op het podium van de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg. ‘k Zat op de ideale plek om vooral te luisteren (zag nauwelijks iets, maar hee, daar ging het hier ook niet om). Zie – op een meestal schemerig podium – nog net silhouetten van musici met viool, contrabas, fluit. Zie ze ook bukken, klappen. Schuiven met dingen. Een roze ballon. Trompet. Monden op en neer gaan. En natuurlijk dirigent, gangmaker, totaal begeisterd muzikant Eef van Breen spelen, zingen, praten en slaan. Af en toe fel belicht.

Oor

Maar ik hoor ze vooral. In een aaneengeschakelde verhalende compositie van muziek, tekst en hoorspelachtige klanken worden we binnengezogen in een wondere wereld. Draait hier iemand lukraak aan een radio? Schuiven we via flarden klassiek, een (afgeluisterd) telefoongesprek (of bellen we zelf?), jazzy sounds zo Kameroen binnen en zijn we getuige van een revolutie?

Er gebeurt teveel om zo even op te noemen. Zou eigenlijk nog een paar keer willen gaan. Zoals vaker gewenst bij goede shit.

Kracht

Eerder noemde ik ze al circus meets improvisatie meets doe-het-zelf meets hoorspel meets jazz en klassieke muziek… Afgelopen zaterdag ervoer ik hun vrijelijk hink-stap-springen door de wereld van geluid en muziek nog meer. Voor de goede orde: daarmee bedoel ik dus niet dat ze zomaar wat doen. Of dat ze in hun eigen ontoegankelijke wereld zitten.

Verre van dat. Deze makers weten heel goed wat ze doen. Ze weten waar muziek over gaat of over kan gaan. Waar klanken symbool voor zouden kunnen staan. Wat muziek doet.

Met diepgang, humor, vol kunde en begeestering maken ze (eigen) muziek. Muziek die aanslaat. Klanken die toe- en inslaan (getuige ook de publieksreacties op Facebook). Tel daar dan de aanstekelijke, heftige muziekenergie van Eef bij op (de soort energie die ik voel bij Jacques Brel bijvoorbeeld), zijn prachtige composities en er ontstaat een wervelwind van kracht in klank. Daar moet je bij zijn!

Kortom, een frisse, originele, zinderende wind door muziekland. Zo’n wind die je meer werelden zou gunnen. Zo’n wind die de oren (en ander zintuigen) van velen positief zouden kunnen prikkelen. Op scherp stellen. De verbeelding aanjagen.

Extraatje

Las toevallig laatst een oproep in het NRC van journalist Louis Stiller (zie hieronder) aan politici om verhalenvertellers uit te nodigen. Hier is een hele groep vertellers. Ik zeg: ‘politici, grijp die kans!’. Vraag dan het Noord Nederlands Toneel naar hun ervaringen met EvBG in Borgen.

Eef zei me voort te willen borduren op het onderliggende idee van Chapman for President: met muziek beelden oproepen. Verhalen vertellen. Misschien dan met nog minder beschrijvende cq toelichtende tekst (die voor mij nu net iets te monotoon voorgelezen werd, zeker als je het vergeleek met de rijke klankkleuren in de muziek). Minder ‘hoorspel’ en nog meer verhalende muziek en klanken? Ik zie er alvast naar uit.

Oproep

Wereld, geef Eef en z’n Group een pot met geld en een zakelijk rechterhand slash manager, zodat ze kunnen doen waar ze voor gemaakt zijn. Waar ze  bijzonder goed in zijn: op een eigen manier met muziek verhalen vertellen die gaan over schoonheid, maatschappij én onbenoembare zaken. Koester deze makers. Geef ze meer podium in Nederland (want voordat je het weet gaan ze de grens over)..

Dit seizoen nog te zien in o.a. Delft, Tilburg, Enschede, Emmen en Groningen. Laat je me weten wat je er van vond?

A suivre!