Beter laat dan nooit. Werkgevers in de creatieve sector vragen 100 miljoen extra. And counting.

Terwijl ik met een aantal leiders van de cultuursector in Manchester rondliep, stuurde minister Ingrid van Engelshoven een brief naar de Kamer, waarin ze vertelde hoeveel het zou kosten om de rijksgesubsidieerde kunstinstellingen bij het huidige aanbod in staat te stellen tot fair pay. Die brief bevatte dus nogal wat weglatingen: de minister zweeg over de rol die regionale en lokale overheden in het verhaal spelen (alle theaters, veel musea), en had het ook niet over de kosten die met fair practice te maken hadden. Ze maakte alleen duidelijk dat dit de langverwachte en al lang geleden op deze site door haar voorspelde vermindering van het kunstaanbod was.

Dat kwartje is – dankzij de brief – eindelijk gevallen bij de werkgevers in de kunsten, degenen die mede verantwoordelijk zijn voor de slechte practice waar die fair practice een antwoord op was. Zij spreken in een e-mail aan de minister nu van een gemis van 100 miljoen euro, plus 8,6 miljoen voor het Fonds Podiumkunsten, plus indexering. Dat is een flinke verlanglijst, zo kort voor het Kamerdebat, en dat gaat hem dus niet worden. Zelfs niet als ze er de rekensom bij geven dat de economische bijdrage van de kunst- en creatieve sector aan de Nederlandse economie in de tientallen miljarden loopt. Zulke getallen overtuigen nu ook de politiek niet.

Manchester

Er zijn weinig redenen te bedenken om nu niet in Nederland te willen wonen, maar bijvoorbeeld in Engeland. Maar het hart klopt daar wel voor cultuur. In datzelfde Manchester bijvoorbeeld, waar ik nog een groter verhaal over aan het schrijven ben. Nu al kan ik weggeven dat die stad bij het begin van de crisis van de jaren ’10 de aanval koos. In plaats van bezuinigen op cultuur besloot de Labour-gemeenteraad grootschalig te investeren in kunst. Ze tuigden een internationaal festival op, knapten verouderde gebouwen op en staken tientallen miljoenen in een mediapark.

Op dit moment bruist de stad, is de economische ‘boom’ van Noord Engeland overal zichtbaar en hoorbaar. Mancunians zijn apetrots op hun stad, op hun cultuur, de verbouwde bieb zit vol scholieren en de Leader of the City Council van Greater Manchester zegt het ook gewoon: ‘Wie wil er nou leven in een stad zonder cultuur?’

Helaas zit er in onze Tweede Kamer een ruime meerderheid die daar geen enkel probleem mee  heeft.