Ga naar de inhoud

Halima El Ghamarti begon vlak voor Corona aan haar nieuwe baan: ‘Het nieuwe normaal? Dat is hier mijn gewone normaal.’ (Podcast en video)

Krap drie weken was ze aan de slag toen de coronapandemie en de lockdown kwamen. Voor Halima el Ghamarti, die medio februari begon als directeur van het Jongeren Cultuurhuis Kanaleneiland en Overvecht, is er dus geen ander normaal dan het nieuwe normaal: werken vanuit huis, en dat met een organisatie die vooral bedoeld is om jongeren in Utrecht met elkaar aan de kunst te krijgen. Toch was niet alles negatief aan corona, blijkt.

‘Ik was eerst vooral in shock en daarna vooral aan het uitzoeken hoe we nu verder konden gaan. Ik moest in de eerste week vooral mijn team en de gemeente duidelijk maken hoe de kaders lagen.’

Normaal – zeg maar: dat wat Halima el Ghamarti niet echt meemaakte – zouden de ochtenden gevuld zijn met werkbesprekingen, terwijl in de middag de cultuurcoaches druk met creatieve jongeren uit de wijk aan het werk zouden zijn in de studio’s van het complex. ‘Beats maken, opnames online zetten, inspiratie opdoen. Theatergroepjes die community theater maken van dingen die ze hebben meegemaakt.’

Maar ook maken ze in het Jongeren Cultuurhuis enorm veel plannen, met de jongeren zelf, of met culturele partners uit de stad en de rest van het land.

Dan moet het opeens enorm stil zijn, na zo’n lockdown.

‘We hebben het geluk dat we met jongeren werken en die zijn digitaal bijzonder wijs. We kunnen ze dus online ontmoeten, op alle kanalen waar we toch al met ze verbonden zijn. We zitten dus op Insta-live met ze, of we delen met Insta-stories dingen met elkaar. Zoom-sessies hebben we ook veel met elkaar gedaan. Workshops konden ook heel goed online. Na die eerste week zijn we eigenlijk met het hele programma online doorgegaan. Ook het community-theater heeft zijn sessies gedaan, de opnamestudio’s zijn ook online gegaan.’

‘Heel veel jongeren zijn door de coronacrisis geïnspireerd geraakt om ook thuis een opnamestudio in te richten. Ze konden voor hulp terecht bij de cultuurcoach. We hebben jongeren thuis gezien, in hun privéomgeving, in hun pyjama’s, met alle haren nog in de war. Wat onwijs speciaal is, want dat heb je normaal niet. Ze zijn thuis aan de gang gegaan met songwriting.’

‘Het leukste wat je konden constateren was dat de jongeren nu veel meer gefocust waren. Ze gingen de tijd met hun coach ook veel meer waarderen. Het was soms hun enige contact, ze vinden het leuk, ze werden geholpen. Er was veel meer waardering.

Thuiswerken is voor jullie dus een zegen?

‘We hebben in ieder geval besloten, omdat het zo goed bevallen is, om de online component veel sterker te gaan maken. Live contact blijft nodig in creatieve processen, maar we gaan die online sessies wel veel beter faciliteren.’

Dat klinkt als iets opbeurends in deze voor veel mensen zware tijden.

‘We hebben het voordeel dat iedereen jong is, en zich kan aanpassen. En ze hadden de tijd. Dat maakte ons werk wel makkelijker. Maar het leven begint pas echt als je samen zit en elkaar in de ogen kunt kijken. Samen brainstormen, snel op elkaar reageren. Dat is veel leuker. We zijn er dus blij mee dat er nu meer kan.’

‘De jongeren zien dat zelf nu ook. We hebben hier goede studio’s, dus als ze nu weer vanuit hun thuisstudio hier komen zien ze opeens wal wat er nog meer mogelijk is. Die waardering is wel omhoog gegaan.’

‘Er is ook een extra dimensie bijgekomen, want tijdens de coronacrisis zaten we er sámen zo bij. We waren allemaal gelijk. De restricties waren voor iedereen hetzelfde. En je zag elkaar thuis, iedereen was alleen. Dat gaf een intieme sfeer. Dat gaf de samenwerking veel meerwaarde.’

Never waste a good crisis?

‘Dit klinkt wel heel erg blij, maar: ja. We zijn niet bij de pakken neer gaan zitten maar hebben gekeken naar wat er wel kon, en dat hebben we opgepakt.’

Andere lessen geleerd?

‘Het is heel belangrijk voor het team om een vast ritme te hebben. En je moet, bij digitale communicatie, veel meer dingen hardop tegen elkaar zeggen. Je kunt er niet van uitgaan dat mensen je aanvoelen. Er is veel meer ruimte voor ruis, omdat je elkaar niet rechtstreeks ziet. Dat heb ik geleerd. We hebben vaste momenten voor zakelijke dingen, en ook momenten op onze socials waar we sociaal even bij kunnen kletsen. Dat moet erin blijven. Als manager heb ik dat nodig, maar de creatievelingen hebben dat ook heel hard nodig.’

‘Bovenal heb ik leren vertrouwen op het creatief denken in deze sector. Altijd denken vanuit mogelijkheden, en we  staan er samen in. Dat heeft mij persoonlijk wel geholpen.’

Wijbrand Schaap

Cultuurjournalist sinds 1996. Werkte als toneelrecensent, columnist en verslaggever voor Algemeen Dagblad, Utrechts Nieuwsblad, Rotterdams Dagblad, Parool en regionale kranten via de Geassocieerde Pers Diensten. Interviews voor TheaterMaker, Theaterkrant Magazine, Ons Erfdeel, Boekman. Podcastmaker, experimenteert graag met nieuwe media. Cultuurpers heet het geesteskind dat ik in 2009 op de wereld zette. Levenspartner van Suzanne Brink huisgenoot van Edje, Fonzie en Rufus. Zoek en vind mij op Mastodon.View Author posts

Klein Lidmaatschap
175€ / 12 Maanden
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360€ / Jaar
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50€ / Jaar
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
nl_NLNederlands