‘We dachten dat het een goed idee was om na anderhalf jaar ellende niet meteen te beginnen met het meest kritische perspectief, maar juist te benadrukken hoe goed het was om weer bij elkaar te zijn.’
In deze podcast blikken Marijn Lems en Wijbrand Schaap met Guy Weizman terug op zijn ‘Staat van het Theater’, de traditionele opening van het theaterseizoen. Weizman verraste het aanwezige publiek op het Nederlands Theaterfestival met een liefdevolle ouverture door het voltallige ensemble van NITE, die elk voor zich in de microfoon riepen hoe goed het was om weer live bij elkaar te zijn.
Daarna ging Weizman de diepte in, en hoe. ‘Het was voor mij de grootste vraag over welke onderwerpen ik het niet wilde hebben. Ik vond het belangrijk om geen lege uitspraken te doen. Normaal mag ik mijn mening en visie op een manier op de planken te zetten op een manier die arti0stiek is, en afwijkt van wat een journalist doet.’
Weizman ging in op de cancelcultuur, vanuit een heel persoonlijk motief: ‘Wat ik het mooiste aan de cultuursector vindt, is dat hij vol zit met mensen die de wereld willen verbeteren. Ik doe mijn best aan een wereld die iets positiever is dan de wereld die ik om me heen zie. In die poging ben ik bang dat we zo bang zijn om fouten te maken, dat we uiteindelijk niets meer durven te zeggen. Er zijn ook mensen die niet met mij willen samenwerken omdat ik als joodse Marokkaan uit Israël kom. Ik vind dat heel pijnlijk.’
Luister hier naar de hele podcast (45 minuten). Ook om erachter te komen waarom de gastspreker die Guy Weizman opvoerde, zoveel extra indruk maakte.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
