‘Elke keer als ik naar een strand ga, zie ik de zee door een filter van alle teksten die er over de zee zijn geschreven.’ Schrijver Joachim Robbrecht maakte, op verzoek van Romain Bisschoff en samen met schrijfbroeder Artun Alaska Arasli, een klankgedicht voor Ensemble Silbersee.
Tijdens November Music gaat het werk eindelijk in première, nadat het een jaar was opgehouden wegens Corona. Het stuk is er alleen maar intenser op geworden. In deze podcast spreek ik met de twee schrijvers en regisseur Romain Bisschoff over het werkproces. Dat gaat soms flink in detail. Want gedichten zijn ook iets om naar te kijken. Je kunt dat zelf controleren door de tekst te downloaden, die Silbersee gratis ter beschikking stelt op hun website.
Joachim Robbrecht vertelt: ‘Ik ben enorm fan van klankgedichten. Die vertalen zich ook erg mooi naar papier. Ernst Jandl is daar goed is. Ik begon met de klank van de zee op papier te zetten en dan merk je inderdaad dat met de hoofdletter G, de kleine letter g, de o en daarna de l en de f een golfbeweging krijgt die zich typografisch vertaalt. Door met een woord iets te doen kun je een wereld oproepen, zowel op papier als in de muziek.’
Verderop in de podcast ga ik met Romain Bisschoff in op de vraag hoe je dat eigenlijk doet, een stuk op de planken zetten waar muziek, acteren (Ariane Schlüter) en tekst zo prachtig in elkaar opgaan. Het blijkt te gaan om het ruimte bieden aan elkaar.
Luister hier naar de podcast:
