Ok. Eén keer zal ik het zeggen. Dat Yara Piekema de dochter van Harry Piekema is. Je weet wel: die man die eigenhandig die Zaanse Grootgrutter een menselijk gezicht gaf. Harry was al een grote in het Utrechtse, en nu blijkt hij stiekem, jaren geleden, een nog grotere het leven gegeven te hebben: Yara Piekema, niet langer de dochter van, dus, maar Harry, de vader van Yara, die we allemaal gaan kennen.
Wat een fijne actrice. Zij geeft, in het jeugdtheaterstuk ‘Fos, die Bob bedacht, die de wereld bedacht’ zo’n aardse invulling aan het begrip ‘acteren’ dat ik er, op een wat kille zaterdagmiddag in Leidsche Rijn, heel blij van werd. Nu werd dat blij zijn ook geholpen door haar tegenspeler Emile Rogissart, die nog stage loopt maar ook al zo fijn aards acteert in datzelfde stuk. En dat aardse, of moeten we gewoon durven zeggen ‘kapsonesloze’, komt allemaal uit de pen van Floor Leene, die samen met levenspartner Greg Nottrot aan het hoofd staat van dat zo lekker aparte theaterclubje Het Nut.
Heilige huisjes
‘Fos, die Bob bedacht, die de wereld bedacht’ is – in regie van Joep Hendrikx – een fijn verhaal voor alle mensen vanaf een jaar of 8 die eens op een andere manier willen kijken naar eenzaamheid, vriendschap en heilige huisjes. Het is gemaakt om op scholen te spelen voor een publiek van mensen die nog even niet genegen zijn om de foyers van onze theatergebouwen te bevolken, en daar is het zeer geschikt voor. Een simpel decor, een fijne vertelling, dialogen die helder zijn over de jongen die niet weet wie of waar zijn moeder is en daarom een Bob heeft bedacht die hem overal met woord en daad terzijde staat.
De aardse Bibi, een buurmeisje van 12, worstelt ook met verlatingsangst, omdat ze is uitgeloot voor de school waarvoor al haar vriendinnen zijn ingeloot. Zij gelooft niet in Bob.
Uiteindelijk vinden ze elkaar en openen ze de weg naar een oplossing, die we gelukkig zelf mogen invullen, zoals we ook allemaal zelf mogen invullen wie of wat Bob is. Dat Het Nut de komende tijd op allerlei manieren het gegeven ‘God’ gaat onderzoeken, heeft natuurlijk ook iets te maken met de invulling van het fenomeen Bob, maar Bob kun je ook breder zien, al zullen sommigen stellen dat niets breder is dan hun God.
Zo’n stuk, daar smacht je dus naar als je op een school zit met 20 verschillende landen van herkomst en evenzovele religies of politieke overtuigingen. Vooral ook omdat het nergens belerend is, maar wel je ogen opent voor verdraagzaamheid.
Kom daar nog maar eens om.