Sommige dingen die vroeger leuk waren, kunnen nu niet meer. Dingen als roken in de klas, posters van David Hamilton op de studentenkamer, vrouwen onderbetalen, autorijden met een fles jenever achter de kiezen, you name it. Deze week kwam daar een interessant relletje bij. Het Amsterdam Fringe Festival, het ondeugende zusje van het Nederlands Theaterfestival, koos een campagnebeeld dat, naar nu blijkt, sommige mensen grappig vinden, maar anderen aanstootgevend. Op Facebook lieten enkele ingewijden uit de theatersector hun ongenoegen de vrije loop over het gekozen beeld: ‘Walgelijk!’, riep een recensent en adviseur van de Raad voor Cultuur. ‘Ellendig, cheap.’ mompelde een ander.
Dit alles in reactie op een hartenkreet van dansspecialist Fransien van der Put, die postte: “Tomorrow I go to the Amsterdam Fringe Festival doing some reviews. But this poster kept me from posting about it (website of fringe doesn’t allow you to repost individual pages about specific performances, instead this poster always pops up). I really don’t like it. I hope the work I go see is beyond this jaw dropping sadness :>”
(In vertaling: morgen ga ik naar het Amsterdam Fringe Festival om een paar recensies te maken. Maar deze affiche weerhoudt me ervan om erover te schrijven. (de website staat niet toe dat je over afzonderlijke voorstellingen schrijft, in plaats daarvan komt steeds dit beeld ervoor.) Ik hou er echt niet van. Ik hoop dat het werk dat ik ga zien meer biedt dan deze mondopenvallende zieligheid)
Jawdropping
Waar ging het om? Amsterdam Fringe had gekozen voor een close-up van een sekspop, met als tagline ‘Jaw dropping performances’. De affiche hangt overal in Amsterdam, en de grap wordt ook doorgevoerd op de website, waar hetzelfde beeld de bezoeker dwingt om met de muis de opengesperde kaken van de sekspop te beroeren, om de site binnen te kunnen.
Na een leven vol affiches van Anton Beeke (Onder meer voor Toneelgroep Amsterdam) keek ik nergens meer van op, maar gezien de opwinding onder zoveel betrokkenen op Facebook, toch maar eens navraag gedaan bij de directie van het Amsterdam Fringe Festival. Dit kreeg ik terug, en ik heb beloofd het antwoord volledig te citeren, want men was nogal bang dat er mogelijk iets uit de hand zou lopen:
“Het gaat over de knipoog naar ‘jaw dropping performances’, stelt directrice Farnoosh Farnia: “Het gaat ook om de fysieke reactie die het beeld op kan roepen; je jaw kan droppen omdat je iets vreselijk vindt, of geweldig.”
Superwaanzinnig
“Fringe garandeert je dat je mond open zal vallen van de performances, maar niet waardoor; je kunt het dus mooi, vreselijk, heftig of superwaanzinnig vinden.”
“Ook vergelijken we de connotatie van het beeld met dat je iets in eerste instantie vreselijk of shocking kunt vinden, maar dat het ook je nieuwsgierigheid aan kan wakkeren; bijvoorbeeld wil je weten: hoe zal de binnenkant van die mond van die pop voelen?
Het gaat ook om hoe deze pop in beeld is gebracht; een opblaaspop wordt meestal geassocieerd met treurig, vies, eenzaamheid, maar de pop is door de fotograaf en vormgever heel liefdevol gefotografeerd; met mooie belichting en stilistisch in beeld gebracht, alsof het een echt mens is.”
“Wat betekent dit voor Fringe? Als je zelfs een sekspop (met deze negatieve connotaties) liefdevol behandelt, kun je ook de mooie kant ervan zien.”
“Dat kun je vergelijken met de soms rauwe en experimentele kunstvormen die op Fringe te zien zijn.”
“Dus, we hebben het beeld van deze pop NIET gekozen omdat het een negatief beeld geeft van de vrouw. WE hebben het gekozen vanwege de connotatie op een sekspop; van vies en walgelijk en eenzaam naar nieuwsgierigheid wie deze pop is, hoe ze aan zal voelen, wat voor emoties te kan representeren.”
Millennials
Nadieh Bindels, hoofd marketing communicatie van Amsterdam Fringe, voegt er als een afterthought aan toe: “Het is ook zeker relevant en belangrijk om het verschil in reacties en opvattingen van verschillende generaties mee te nemen. Zoals ik ook aan de telefoon vertelde, is het met name de oudere, facebook
gebruikende generatie van om en nabij 50+ waar wel eens (zoveel zijn het er nou ook weer niet) negatievere reacties vandaan komen.”
“Bij millennials en jonger, en toevallig ook precies de generaties die het taboe en gesprek waar je het aan de telefoon over had aan het door- en openbreken zijn, is dit er niet.”
Is dus de vraag aan u, geachte lezer, of dit inderdaad een generatiedingetje is. Uw visie kunt u hieronder met anderen delen.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
In Amsterdam heb ik jaren nabij verschillende dispuutshuizen gewoond. Ieder jaar zag ik een nieuwe generatie corpsballetjes aan me voorbij trekken. Slingerend op fietskrotten en met ondergekotste colbertjes zag ik ze uitstralen hoe verschrikkelijk uniek deze gastjes zichzelf vonden. Quod non, natuurlijk.
Datzelfde gevoel bekruipt me bij dat beeld van Amsterdam Fringe met die opblaaspop. Generatie na generatie opwaarts bewegende kunstenaars en wannabe-kunstenaars probeert het establishment te choqueren door te dwepen met uitingen uit de lagere cultuur: pornosnorren, seksshopartikelen of nepgouden sjonnie-en-anita-kettinkjes met de eigen naam er op.
Net als die corpsballen heeft de nieuwe generatie makers vooral de jeugdige overmoed mee. En zoals wijlen R.W. Fassbinder bewees: daar kun je een heel eind mee komen. Als je het talent van Fassbinder hebt, tenminste.
Anyways: noem het gerust een generatiedingetje, hoor. Immers: de vijftigplussers, die door Amsterdam Fringe fijntjes terecht worden gewezen vanwege hun o zo achterhaalde Facebook-gebruik, hebben dit soort puberale uitingen van gemakzuchtige provocatiedrift al eens eerder voorbij zien komen. Om dan als oudgediende Robert Smith maar eens te citeren: and again, and again, and again, and again, and again…
Reacties zijn gesloten.