In de rijke traditie van schrijvers die elkaars bloed wel kunnen drinken en de ander schuimbekkend met de pen te lijf gaan, orkestreerde Writers Unlimited een ‘polemiek’. Abdelkader Benali verwoordde in dit debat de stem van het volk, en Saskia De Coster die van de elite. Beiden hakten op elkaar in met hulp van moderator Elsbeth Etty. Resultaat: veel onsamenhangend getreiter.
Writers Unlimited is het leukste literaire festival ter wereld. Wij kunnen het weten, want we zijn er nu alweer twee keer geweest. Of de vergelijking met al die 20 miljoen andere literatuurfestivals in de wereld helemaal zuiver is, weten we niet. We weten wel dat heel veel van de schrijvers die Writers Unlimited bezoeken, het met ons eens zijn. Althans gedurende die paar dagen en vooral nachten in januari.
Een paar redenen.
Het UWV verklaarde afgelopen donderdag geen idee te hebben hoeveel mensen nu werkelijk werkeloos zijn geworden door de cultuurbezuinigingen. Uit een nogal krakkemikkig ogend onderzoek van NRC Handelsblad, dat uitsluitend keek naar banen die verloren waren gaan in Amsterdam en alleen bij rijksgesubsidieerde instellingen, bleek dat alleen die categorie al 600 klanten voor het UWV had opgeleverd. De rest valt buiten het blikveld van het kantoor in Amsterdam.
De politie heeft te hard opgetreden bij de Mars der Beschaving op 27 juni 2011 in Den Haag. De demonstratie tegen de bezuinigingen op de kunst, die vanwege zijn nogal elitaire naamgeving omstreden was, eindigde met een paar charges van de ME op kunstenaars. Hun vriendelijke sit-in ontaardde daardoor in iets wat tegenstanders van al die elitaire subsidieslurpers (aldus Martin Bosma van de PVV) maar al te graag zagen: geweld.
Een eigen – al dan niet glossy – magazine is voor steeds meer kunstinstellingen de ideale manier om klanten te binden. Hoewel relatief duur om te maken, gebruiken de kunstinstellingen zo’n magazine voor achtergrond en verdieping. Precies dat wat ze vaak missen bij de traditionele, papieren, media.
Video on Demand (VoD) is een groeimarkt, zo vernamen we deze week op de nieuwjaarsbijeenkomst van de bioscoopbranche. Desondanks ziet Ximon, een van de Nederlandse pioniers op dit gebied, zich genoodzaakt
aan het eind van deze maand de winkel te sluiten.
Kerst heeft het bioscoopjaar 2013 gered. Leek het begin december nog niks te worden met het bioscoopbezoek, de laatste drie weken van het jaar hebben veel goedgemaakt – met dank aan Hobbit 2.
2013 sloot af met 30,8 miljoen bezoekers, zo maakte Wilco Wolfers, voorzitter van de Nederlandse Federatie voor de Cinematografie bekend op de nieuwjaarsbijeenkomst van de bioscoopbranche. Best bezochte film
Bussemaker juicht in het Dagblad Trouw dat haar voorganger Halbe Zijlstra een verstandig bezuiniger is geweest. Zijn bezuiniging van 345 miljoen heeft immers ‘slechts’ 41 instellingen de kop gekost, en 132 instellingen die geen geld meer krijgen gaan toch door.
De eerste balans van de kille sanering door Rutte 1 is er. Bussemaker stuurde hem naar de 1e kamer. In Nederland zijn 41 kunstinstellingen opgeheven, terwijl 132 andere clubs dapper volhouden zonder subsidie (en dus ook zonder personeel). Hoe lang deze firma’s op vrijwilligers door zullen draaien, is nog onbekend. Volgend jaar zullen we er vast een paar kunnen bijvoegen in het rijtje overledenen.
Leden van de Nederlandse Kring van Filmjournalisten (KNF) en andere filmcritici hebben de Italiaanse tragikomedie La Grande Bellezza uitgeroepen tot beste bioscoopfilm van 2013. Volgens dezelfde critici is Borgman van Alex van Warmerdam de beste Nederlandse film van dit jaar, zo maakte de KNF bekend.
La Grande Bellezza van Paolo Sorrentino kreeg de meeste punten nadat
Ze zaten er verschrikkelijk mee in hun maag. Daar in Rotterdam, bij De Doelen. Want ‘hun’ Valery Gergiev, oud chef van het lokale orkest en naamgever van het prestigieuze festival dat soms in september wordt gehouden, houdt niet van homo’s. Althans, dat geloofden wij allemaa
Het Toonkunstkoor Amsterdam heeft al vanaf zijn oprichting in 1829 een naam hoog te houden. In vroeger tijden was het steevast van de partij als het Concertgebouworkest en Willem Mengelberg grootschalige koorwerken brachten. Hoewel het koor nog altijd bestaat uit amateurs en de band met het illustere orkest is afgezwakt, zet het nog altijd (zeer) veeleisende stukken op de lessenaars. Zo verzorgde…
We feliciteren Marwan Kenzari! Hij is geselecteerd als een van de Shooting Stars, de tien beste jonge Europese acteurs die op het filmfestival Berlijn 2014 in de schijnwerpers worden gezet.
Deze jaarlijkse presentatie van nieuw talent kan met wat geluk
Hoe kan een doorgaans heel gewone, aimabele theaterdirecteur opeens naar buiten komen met de mededeling dat een paar orkesten weg kunnen en het Nationale Ballet moet worden geoutsourced? Wij vroegen ons dat af en togen gisteren naar de parkeergarage bij het Concertgebouw.
De Pianoman, de jongen die dit weekend viral ging omdat hij piano speelde tegenover een peloton ME in Kiev, kwam in Hoog Catharijne op zijn idee. NRC Handelsblad meldt dat. De 22 jarige Markian Matsech liep deze zomer als zovelen door het Utrechtse winkelhart, net toen daar de kunstmanifestatie Call of the Mall plaatsvond.
Prokofjevs De speler is anderhalf uur toneel, waarna het na de pauze écht opera wordt. Dat ligt niet aan de solisten, niet aan de regie of decors en al helemaal niet aan het uitmuntend spelende Residentie Orkest onder leiding van Marc Albrecht. Misschien zijn muziek en libretto wel te vernuftig, was Prokofjev wel te trouw aan het boek van Dostojevski om er een echte opera van te maken. En misschien is Andrea Breth wel een te goede toneelregisseur voor deze opera. “Kijk vooral goed naar de boventiteling,” vertelde ze vlak voor de première, “zodat u niets mist.”
We hebben een cultuurindex. Vandaag werd hij gepresenteerd door de Boekmanstichting, een cultureel onderzoeksbureau. De cultuurindex, eigenlijk een AEX voor cultuur, is bedoeld om inzicht te geven in de stand van de cultuur. Probleem is wel dat de cijfers een beetje oud zijn. Dankzij de index weten we nu dus dat het er in 2011 best aardig voorstond met de cultuur in Nederland. Maar ja. Dat is twee jaar geleden.
Met de bekroning van Song from the Forest van Michael Obert koos de jury voor een poëtisch filmessay dat een zeer persoonlijk relaas combineert met reflectie over onze cultuur. Samedi is een 13-jarige Bayaka-Pygmee uit Centraal-Afrika die hier voor het eerst naar het geboorteland van zijn Amerikaanse vader reist.
Zondag 24 november opende de PAN officieel haar deuren voor het publiek. Hier staan ruim honderd galeries en handelaren die laten zien wat er zoal te koop is aan kunst, antiek en design. Een klein museum dus, maar dan één waar alles te koop is. Een schilderij van een miljoen euro is geen uitzondering. Toch zijn er ook objecten voor veel minder te koop.
Het gaat helemaal niet zo goed met de danskunst, zegt men. Ik sprak een dansmarketeer die me vertelde dat de zalen vaak maar voor een kwart vol zitten. En dat geldt dan ook voor dansmakers die een Oscar voor de dans hebben gewonnen. Waar wel veel publiek op afkomt, zijn sprookjes. En Isabelle Beernaert.
Wat verklaart het succes van deze Belgische choreografe?
Live kijken naar de emotionele polsslag van de wereld, vormgegeven als een scherm vol dansende stippen. Dat kon gisteravond op IDFA tijdens het live cinema event, gepresenteerd door internetkunstenaar Jonathan Harris.
Heel lang geleden, toen fast food pas was uitgevonden
Erwin Olaf heeft iets met behang. De kunstfotograaf, bekend van zijn verstilde en onheilszwangere composities, vindt wat er op een muur zit minstens zo belangrijk als wat er zich voor die muur afspeelt. Het Nieuwe Instituut heeft dat idee nu mooi weten te combineren in een tentoonstelling die zowel de decors van Erwin Olaf’s beroemdste werken laat zien, als een paar behangontwerpen uit de kokers van grote kunstenaars.
