Het eerste jaar van de coronacrisis is beschreven, en het levert een prachtboek op.
TivoliVredenburg is een gebouw als een festival. ontelbare podia, bars, een café en een restaurant, honderden mensen aan het werk, duizenden binnen op een avond. Ik kwam er altijd te weinig. Maar als ik er kwam was het feest. Een gebouw gerund door en bezocht door supergemotiveerde mensen met maar één doel: zoveel mogelijk muziek voor zoveel mogelijk mensen. Tot…