Au Bare toont choreograaf Kenzo Kusuda als in een choreografische documentaire portretten van zes musici van het New European Ensemble. Die komen in het duister op je af en klimmen ten slotte over je stoel heen. Duidelijker kun je je boodschap niet maken.
Duizenden uren moeten ze studeren, die musici. Maar muziek is voor hen het mooiste dat er is. Vandaar dat ze zelfs een tweede hypotheek willen nemen op hun muziekinstrument. Het is de worsteling van de musicus die centraal staat in Bare. De Japanse choreograaf Kusuda, die als student economie ooit werkte op de grootste visafslag van Tokyo, brengt die draaglijke zwaarte van het bestaan fijnzinnig, met hoopvolle humor, in beeld.
In het spotlicht liggen instrumenten opgesteld. De zes musici betasten ze, en kiezen er als op een rommelmarkt een uit. Dat instrument zal hun leven beïnvloeden en na hun keuze schermen de zes jonge kunstenaars met strijkstokken, skiën ermee, kietelen elkaar, flirten, voetballen, ja bowlen zelfs; alles om een indruk te geven van de acrobatische toeren die bij een muzikale loopbaan horen.
Grote kinderen
Natuurlijk zijn musici grote kinderen. Maar wel hele mooie. Vormgegeven en gescherpt door kunst en muziek. Dat is toch iets anders dan je leven laten bepalen door bijvoorbeeld beurskoersen en munttekens. Deze jonge musici zijn avonturiers, ontdekkingsreizigers, ze betreden voor ons nobele, nieuwe wegen. Erbarme dich, als deze mensen allemaal in een schoenenzaak moeten werken. Hoewel ik er dan wel langs zou willen gaan.
De muzikant is dood, leve de muzikant
Dat is misschien ook wat Kusuda als choreografische brandbrief wil meegeven. Laat ondanks de bezuinigingen de musicus weer opstaan. Laat zien hoe waardevol hij is. Met als metafoor de vleugel die opgebaard terug de wereld wordt binnengereden. Daarachter ontpopt het lelijke eendje van de avond – want geen vast instrument – zich tot een briljant sterpianiste met allure. Een tableau vivant van de zes getuigt tot slot van de schoonheid van het ‘ensemble’ zijn.
Onlangs kon je operazangers professioneel zien dansen. Musici laten acteren is ook een opdracht, maar Bare overtuigt als theater. Mocht de violist uit Maastricht die ook theater maakt eens op retraite gaan, kan hij hier de essentie van het vak hervinden. Van de showbizz naar de verkoelende bergtoppen van de klassieke muziek. Elke theaterprogrammeur steunt een hoger doel door deze voorstelling te boeken. Ga ik alvast proberen.
[Tweet “Bare is een retraite naar de verkoelende bergtoppen van de klassieke muziek”]Bare wordt gespeeld door zes leden van het New European Ensemble (NEUE): fluit Felicia van den End, klarinet James Meldrum, viool Rada Ovcharova, altviool Emlyn Stam, cello Willem Stam en piano Hanna Shybayeva. De boeiende, zorgvuldig kleurende muziek is van de Australische componist Angus Barnacle.
Français 
Nederlands 
English (UK) 
