Alles waarvoor mensen een podium betreden.
Opeens zijn ze weg: het twitteraccount en de facebookpagina van het Nederlands Symfonieorkest. Zoeken naar de nieuwe *****naam levert ook niets op. Zal iets met allerhande rechtszaken te maken hebben. Maar wie nederlandssymfonieorkest.nl intikt, komt gelukkig uit op symfonieorkest.nl. Daar beland je overigens ook als je orkestvanhetoosten.nl intikt.
Er bestaat een wereld buiten Amsterdam. Daar wordt ook aan cultuur gedaan. Hoogwaardige zelfs. En natuurlijk, dat weten de Amsterdammers ook. Die hele wereld komt immers ieder jaar naar Amsterdam voor het Holland Festival en als het aan de directeur van de Amsterdamse Stadsschouwburg Melle Daamen ligt, dan komt er nog veel meer uit het buitenland. Ballet bijvoorbeeld. Onze nationale…
Ik had u beloofd een sessie met Benjamin Zander te gaan checken. Ik als niet-kenner, samen met iemand die klassieke muziek ronduit slaapverwekkend vindt. Kijken of Zander werkt, zoals hij belooft te werken: “Iedereen houdt van klassieke muziek, ze weten het alleen nog niet“. De man is in Nederland en dat gebeurt niet zo vaak. Nog niet zo heel lang…
Met 6,4 miljoen views op TED ben je iemand. En Benjamin Zander is dus enorm iemand, want een klassieke dirigent die dat voor elkaar krijgt: dat maak je niet vaak mee. Sinds dat legendarische optreden is Zander dus ook inhuurbaar spreker. En schrijver van een boekje. [bol_product_links block_id=”bol_53f85f2c62b17_selected-products” products=”1001004001757262,1000004001281876,1001004010676431″ name=”zander” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″…
Het gebouw is dus een beetje overbodig, welbschouwd. Na jaren van tekenen, touwtrekken en plannen voor een nieuw zalencomplex in de Haagse binnenstad blies de lokale politiek het Spuiforum eerder dit jaar van tafel. Nu zal er vast van alles op dat bouwplan aan te merken zijn geweest, maar de gevolgen van het afschieten door de lokalo’s zijn ook niet…
Het driehonderdkoppige publiek stond gisteravond als één man op na de aanstekelijke uitvoering van Candide van Leonard Bernstein in het Hilton Hotel in Amsterdam. De voorstelling van deze door de Nationale Reisopera geproduceerde ‘pocketversie’ van Bernsteins vrolijke musical/opera over de onverbeterlijke optimist Candide vond vanwege de weersomstandigheden binnen plaats, in de balzaal van het hotel. Het Grachtenfestival moet nu eenmaal…
John Jansen zit gehurkt voor zijn immense printer. Hij houd zijn adem in, en zeer behoedzaam legt hij een stuk papier op precies de juiste plaats. De inlay voor de nieuwe cassette van de black metal-band Northward. Zwarte typografie op zwart karton. Monnikenwerk. Hij zucht opgelucht. “En daar moet ik er dus 88 van doen. Allemaal de hand. Snap je nou hoeveel uren er in zo’n tape zitten?”
Hij is de grootste regisseur van Nederland. Maar ook de minst honkvaste theatermaker die we kennen: Johan Simons. De man wiens ster al sinds de jaren tachtig rijzende is, zit nu in München. Maar daar blijft hij niet. Nadat hij het lokale gezelschap Kammerspiele internationaal nog wat steviger op de kaart gezet heeft, zoekt hij nieuwe uitdagingen. Den Bosch Eerder meldde…
Het gaat om de zomer van 2015. Dan speelt Benedict Cumberbatch de titelrol in Hamlet, te zien in het Barbican Center in Londen. Voor de voorstelling, die 12 weken lang speelt, zijn in de eerste uren na de opening van de kaartverkoop, gisteren, al 214% meer kaarten verkocht dan voor de tournee van Jay Z en Beyoncé, die op dezelfde…
Verketterd en bewierookt. In misschien wel de beste aflevering in jaren kwam naar voren waarom Zomergasten zo’n goed tv-programma is. Met dank aan gast Reinbert de Leeuw en gastheer Wilfried de Jong. 5 citaten hebben we nodig om aan te tonen waarom.
Vlaamse acteurs kunnen spreken. Vlaamse acteurs hebben doorgaans geen microfoons nodig om zichzelf verstaanbaar te maken boven een storm uit, of vanaf 100 meter afstand in de open lucht. Charlotte Caeckaert is zo’n actrice die dat allemaal kan, en zulke techniek is een genot om mee te maken. Ze schrijft ook teksten, en daar gaat het een klein beetje mis.…
Twee acteurs die samen met hun regisseur een voorstelling willen maken over verlies. Of liever gezegd: onze angst om dingen, of mensen, kwijt te raken. De makers zijn er nog niet helemaal uit, blijkt op Theaterfestival Boulevard. Uit de talloze gesprekken met denkers en (ervarings)deskundigen hebben ze al improviserend personages gedestilleerd, die ze – van elkaar gescheiden door een dikke…
Nerdtheater met elektrische dingetjes en grappige mechaniekjes. Ik houd ervan. In de vorige eeuw iets gezien op een bouwsteiger met een hoofdrol voor treiterige banschuurmachientjes en drammerige boortollen. Ik hoopte op zoiets bij ‘Dagen’ van Studio Gebroed, maar werd een beetje teleurgesteld. Het gegeven is natuurlijk leuk: we volgen een schepper die zo in een paar dagen een heel aardige…
Er waren mensen die gewoon in de keukenkastjes keken, terwijl de gids dat uitdrukkelijk verbood. Dat type mens, dat waarschijnlijk ook bij iedere maaltijd om ketchup vraagt, was een van de interessantere ontdekkingen tijdens de wandeling die je kon maken in den Bosch, onder de titel ‘Gluren’. De voorstelling is een voorbeeld van ‘ervaringstheater’: theater zonder duidelijke verhaallijn of boodschap,…
Het is het meest ambitieuze zomerfestival van Nederland: Festival Boulevard in Den Bosch wil niet alleen het mooiste schouwburgtoneel van de lage landen laten zien, maar ook de vetste spektakels, en jongste nieuwe makers en de vrolijkste buschauffeurs. En dat allemaal in 10 dagen, in eens tad waar de lokale krant zijn best doet om cultuur zo eng mogelijk te maken. We vatten de boel even voor u samen in 8 verleidelijke woorden.
Het verschil is slechts een ‘h’. Maar verwarrend is het wel. Deze week gaat in Zeeland de rockopera ‘O die zee’ in première. Over een maand gaat in Den Haag de sferische locatievoorstelling ‘Oh Die Zee’ van start, net als de Zeeuwse voorstelling zijn laatste weekend beleeft. De voorstellingen gaan allebei ook nog eens over de Odyssee, het klassiek Griekse epos over een Griekse held die na het verwoesten van de stad Troje tien jaar over de terugreis naar zijn eigen stad doet, waar hij vervolgens nog 100 minnaars van zijn echtgenote moet omleggen.
Hij had een belangrijk regisseur kunnen worden, maar was op de verkeerde tijd, op de verkeerde plaats. Uiteindelijk heeft zijn ziekte Matthias Mooij dodelijk dwarsgezeten. Gisteren overleed deze nog jonge theatermaker aan longkanker, dik anderhalf jaar na de première van zijn eerste grote-zaalproductie: Mogadishu. Met die voorstelling, van een stuk geschreven door de Engelse schrijfster Vivienne Franzmann, zette Mooij een nieuwe toon in het theater: niet langer greep hij terug op in het theater vertrouwd, vooral Duits en Oostenrijks repertoire, maar koos hij voor Britse auteurs.
Gisteravond werd de vijftigste editie van het Orgelfestival in Haarlem opgeluisterd met een concert in de Grote of St. Bavo-kerk door de organisten Ton Koopman en Olivier Latry. Ook werd het lijvige boek The Haarlem Essays gepresenteerd, waarin de Werdegang van het in 1951 opgerichte improvisatieconcours gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan. De sfeer in de uitverkochte kerk was opperbest.
Over ruim twee weken start de NJO Muziekzomer, met meer dan vijfenzestig concerten uitgevoerd door jonge musici, verspreid over meer en minder voor de hand liggende locaties in de provincie Gelderland. Vanuit heel de wereld stroomden honderdzestig jongeren toe om van 1 tot en met 17 augustus hun kunnen te vertonen. Wie dan in Gelderland verblijft, kan hun aanwezigheid onmogelijk missen.
Vanwege mijn fascinatie voor de complexe relatie tussen luisteren en kijken, besloot ik drie voorstellingen tijdens het recente Holland Festival te bezoeken en te ervaren wat er gebeurde als ik probeerde oren en ogen in gelijke mate de kost te geven. De eerste was “Delusion of the Fury” (1966) van de Amerikaanse componist Harry Partch, de tweede een concertante uitvoering van Philip Glass’ opera “The CIVIL warS” (1983), de derde een uitvoering van Franz Schuberts “Die Winterreise” (1827) waarbij vierentwintig korte films van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge werden vertoond.
In de eerste helft van de twintigste eeuw stelde de dans in Nederland weinig voor. Er was wel enige belangstelling, maar die betrof uitsluitend klassiek ballet. De succesvolle dansvoorstellingen kwamen alle uit het buitenland.
Het is bijna geheel uit de geschiedenisboeken verdwenen dat zich in die jaren een opmerkelijk creatieve en originele danseres en choreografe in ons land vestigde: Gertrud Leistikow (1885 – 1948).
Prinses Beatrix kan wel tegen een stootje hedendaags theater. Twee jaar geleden zat ze nog (als koningin) in de zaal bij The Life & Death of Marina Abramovic, en dit jaar bij The Crimson House van Lemi Ponifasio / MAU. Zo ongeveer één van de meest radicale – want luid, rauw en tamelijk ondoorgrondelijke – voorstellingen van deze editie van het Holland Festival. We kwamen er overigens niet helemaal uit, maar
Is een voorstelling opera als er geen noot gezongen wordt? Als het publiek met koptelefoons op het hoofd op een tribune op een parkeerplaats zit? Of als een man de voorstelling lang als hond met een tong uit zijn mond kreten uitstoot? De definities van opera worden aardig opgerekt bij vijf Oerol-voorstellingen. Opvallend is dat bijna niemand de voorstelling opera noemt. Noodgedwongen wordt vaak muziektheater gebruikt, maar echt in een warm bad valt die term niet.
Weet u het nog? De pleister die Halbe Zijlstra de cultuursector bood in de vorm van de Geefwet? Fiscale voordeeltjes zouden absoluut leiden tot meer sponsoring waardoor de gevolgen van de bezuinigsmaatregelen lang niet zo dramatisch zouden zijn als de sector zelf riep.
Nederlands 
English (UK) 
Français