Nieuws over evenementen en festivals, gesteund door de sector maar inhoudelijk onafhankelijk. Meer weten: info@cultureelpersbureau.nl
Daniël Bertina keek met zijn iPhone even rond in het Oosterpark in Amsterdam, waar duizenden mensen de live-uitzending van de opera Parsifal bijwoonden, maandag 25 juni 2012.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Er zijn dagen bij geweest dat we 1500 pageviews hadden. Jullie, 2500 van onze trouwste bezoekers, kwamen tot nu toe zorgen voor 14000 kijkjes op dedodo.nl, en jullie bleven gemiddeld drie minuten rondkijken. Gemiddeld. Daar zijn we trots op. Kennelijk wisten we jullie aandacht te trekken en vast te houden. Dat zijn dus goede cijfers voor een online festivaldagkrant als De Dodo, die het moet redden zonder schreeuwlelijks, zonder marketingbudget maar met een overdosis enthousiasme en professionele innovatiedrang.
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
Maakt live-begeleiding met koor en orkest Kubricks 2001 tot een andere of betere film? Niet perse, maar als hommage en evenement is het een prachtig gebaar. Ook op de harde kuipstoeltjes in de Gashouder is het opnieuw een adembenemende ervaring. Gisteravond, in de Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein, eindelijk Kubricks sciencefiction-epos 2001: A Space Odyssey weer eens herzien. Deze…
Shakespeare had het, Oscar wilde had het, Monty Python had het en Simon McBurney heeft er vrachtwagens vol van. Het is dus Brits en het heet humor, of liever gezegd: het vermogen om de absurditeit van het leven als tegelijkertijd hilarisch en dieptragisch te laten zien. En laat dat nou ook gelden voor de Rus Michail Boelgakov. Zijn onvoltooide roman De Meester en Margarita heeft nu dus bijna 75 jaar mogen wachten tot een regisseur als Simon McBurney er theater van kon maken.
Hoor Vera Lynn zingen terwijl de atoombommen ontploffen in Dr. Strangelove. Stanley Kubrick deed wonderbaarlijke dingen met de muziek in zijn films. Terecht dat het Holland Festival ruimte maakt voor een speciale vertoning van 2001 met orkest. Ruimteschepen op de walsen van Strauss, opmaat voor een Kubrick-zomer. Over de films van Stanley Kubrick (1928-1999) is veel geschreven en gespeculeerd,…
Het begint mooi. Prominent op het podium staat het schilderij De Rode Kimono van Breitner. En dan geen kopie, maar the real thing, wat nog maar eens onderstreept wordt door de grote hoeveelheid kisten van het Stedelijk Museum, waarop ook de muzikanten van het Hexagon Ensemble geplaatst zijn. Acteur en danser Michael Schumacher loopt er achteloos naartoe en bekijkt het schilderij ongeveer een minuut – de gemiddelde tijd die een museumbezoeker naar een schilderij kijkt.
Eén voor één komen de worstelaars van Helsinki Nelson het podium van de stadsschouwburg op rennen. Op de mat ligt de grootste van het stel, op zijn buik, uitgestrekt in defensieve positie. Om en om proberen zijn tegenstander hem te kiepen, en hem met z’n beide schouders plat op de mat te drukken. Tevergeefs. Accordeonpunkrocker Kommi Pohjonen komt op, en…
Twee dagen later… Soms weet je niet goed wat te schrijven: ook de recensent heeft wel eens een writer’s block. Gelukkig publiceerde Jenny Diski van London Review of Books net vrijdag een blog over de functionaliteit van het (nog) niet kunnen schrijven. Blijkbaar was er meer tijd nodig. Maar goed, op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. …
Shara Worden stuitert lenig over het podium van het Bimhuis, gehuld in een rare, veelkleurige sprookjesoutfit met pluche bolletjes. En ze zingt de sterren van de hemel, met waanzinnige timing en souplesse. Haar hemeltergend mooie stem lijkt te dansen met een geweldige dynamiek. Van beangstigende subtiel en ijl, van warm en diep resonerend tot sidderend hoge uithalen op orkaankracht. Ze…
Het is niet gebruikelijk, maar het moet wel gezegd: Het Amsterdam Symfonietta is een enorm mooi ensemble. De musici zien er stuk voor stuk mooi uit, ze hanteren hun instrumenten mooi en ze spelen mooi. Ze kijken alert, actief. Dat helpt bij het mooi gevonden worden, weten we allemaal, en die actieve blik ligt aan hun formule: ze spelen doorgaans zonder dirigent en moeten dus ongelooflijk gespitst zijn op wat er om hen heen gebeurt. Van duf naar de dirigent kijken word je lelijk.
We leven in een destructieve tijd. Natuur, kunst en cultuur, het innerlijk leven: ze gaan kapot onder de tirannie van geld, commercie en efficiency. Emio Greco en Pieter C. Scholten nemen hier stelling tegen. Addio alla fine is een all-in ervaring in de vorm van een bootreis naar een onbekende plaats, waar het publiek wordt ondergedompeld in dans, muziek en…
Multi-instrumentalist and singer-songwriter Shara Worden – also known as My Brightest Diamond – is waiting for me, armed with her ukelele. Just before the interview, she wrote a new song. Worden laughs: “There are way too many videos on the internet of me playing the same songs over and over. I thought I should try something new.” De Dodo was there…
In Detroit Dealers vermengt Wunderbaum een persoonlijk familieverhaal met de teloorgang van Detroit, ooit één van de meest invloedrijke industriële steden ter wereld, en filosofische overpeinzingen over de auto, als romantische metafoor van vooruitgang en de Amerikaanse Droom. De voorstelling zwalkt alle kanten uit. Detroit Dealers is deels documentairefilm, jazzconcert, performance, spoken word poetry, rap battle, en theater. Deze overdosis…
Dodo-recensenten Maarten Baanders en Mariska van der Meij bezochten allebei de voorstelling Passio-Compassio, en raakten in gesprek. – uit het programmaboek van Passio-Compassio – Alle mensen ervaren lijden, ongeacht hun godsdienst of hun culturele achtergrond. Net als liefde resulteert ook lijden in passie. Kunst en godsdienst zijn beiden in staat om de cyclus van lijden en passie te transcenderen. Als…
De afro-kubistische dansklassieker uit 1923 is vandaag en morgen in het Muziektheater te zien, van commentaar voorzien door de Congolese choreograaf Faustin Linyekula. “Europeanen hebben geen idee dat zij de gezamenlijke geschiedenis van Afrika en Europa ontkennen. België maakt deel uit van het dagelijks leven in Congo, maar Belgen weten nauwelijks iets over Congo, of het zijn de clichés over armoede…
We zijn live te zien, vanaf half 11. We praten na over een volle week Holland Festival, waarin een paar hoogte- en dieptepunten zijn langsgekomen: John Cage, paaldanskunst, Marilyn Monroe, noem maar op. Check back here, of kijk rechtstreeks op ons youtubekanaal. We proberen alle reacties mee te nemen.
Of: het vertrouwde wordt hier volkomen vreemd. Of: zinloosheid als het eerste principe omarmen. Honderd jaar na zijn geboorte staat John Cage centraal in HF-weekend.
Sinds Reinbert de Leeuw het speelde in het snelste praatprogramma op de Nederlandse televisie, is John Cage’s 4’33” in ons land een bekende compositie. Exact vier minuten en drieëndertig seconden speelt de muzikant geen enkele noot en hoort de toeschouwer niets anders dan de omgevingsgeluiden.
Elf palen zijn sfeervol verlicht als in een nachtclub. Danseressen komen binnen en begeven zich naar hun werkplek. Ze zullen in een twee uur durende shift rondjes lopen om hun paal. Ze zijn niet de enigen: ook publiek begint te lopen, richting de uitgang. Toch zijn de duizeligmakende herhalingen van de hardwerkende dames effectief. Het transcendentale minimalisme zal echter omslaan in een…
Wie mocht denken dat het maken van een toneelvoorstelling een simpel een-tweetje is van een geniale regisseur met een goed team van creatives en perfecte acteurs, heeft het mis. Alleen, als toeschouwer die eenmaal de voorstelling bezoekt, merkt u daar niets van. En dat is maar goed ook. U komt voor de voorstelling en het zal u worst wezen of…
Stelt u zich Arjan Robben voor. De veelgeplaagde voorman van het Nederlands Elftal heeft zojuist een schitterende actie beloond zien worden met een penalty en hij staat klaar om hem te nemen. Komt er een veldknecht op met een nieuwe set plakletters voor zijn shirt, omdat de cijfers niet meer leesbaar zijn vanaf de tribune. Veel gesjor, shirtje uit, secondenlijm. Toestanden, kortom. Na twee minuutjes is de veldknecht weg, het nummer leesbaar en klinkt het fluitje van de scheids. Probeer dan maar eens raak te schieten.
Al snel bracht Twitter een eerste reactie op Waiting for Miss Monroe, de opera van Robin de Raaff die gisterenavond in de Stadsschouwburg haar wereldpremiere beleefde. @DavidMPinedo: What an atrocious opera Raaff’s ‘Waiting for Ms. Monroe’. An atonal fart that has NOTHING musical. Just screaming. En een tweede. @sandraeik: Exciting worldpremiere Waiting for Miss Monroe – incredible performance by Laura Aiken as Monroe.…
Popcorn wil bruggen slaan en grenzen opheffen; weg met de verschillen tussen hoge en lage cultuur. Covers van favoriete nummers van de band worden afgewisseld door nieuwe composities, zodoende moeten grenzen vervagen. Helaas slagen ze hier niet in en klinkt de band overwegend academisch en zielloos. Popcorn is een experimentele voorstelling waarin een samengestelde band een brug wil slaan tussen…
Met enfant snijdt choreograaf Boris Charmatz een moeilijk thema aan: hoe gaan we als volwassenen om met onszelf, en hoe gaan we om met kinderen? Charmatz haakt in op de Franse filosoof Lyotard die zich boog over ‘het onmenselijke’ van volwassenen en die in kinderen echte mensen zag. Het huidige beeld over lichamelijk contact met kinderen is verwrongen en het is…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.