Het bekende Tijger logo van het International Film Festival Rotterdam(IFFR) is veranderd in een kleurrijke IFFR Planeet, waar met een beetje moeite de tijger nog in terug te vinden is. Dat kleurrijke komt ook tot uiting in de programmering. Ik ben op zoek naar de mooiste parels uit het programma. Uit de USA komt ‘Paterson’, vintage Jim Jarmusch. Maar er…
Bij de verkiezing van beste film 2016 door de Nederlandse filmpers eindigden La La Land en Toni Erdmann op een gedeelde eerste plaats. Tonio is de Nederlandse favoriet.
Voor zijn documentaire over de vluchtelingenproblematiek koos Guido Hendrikx een bijzondere vorm. In een schoollokaal op Sicilië confronteert een door een acteur gespeelde leraar de migranten met de harde feiten over Europa.
Sergei Loznitsa maakte met Austerlitz een even strenge als ontregelende documentaire over toeristen in voormalige concnetratiekampen. Dit jaar is hij eregast op IDFA en gaf er een masterclass.
IDFA’s tiende DocLab laat de stand van zaken zien op het gebied van interactieve documentaires, virtual reality en andere mediakunst. Jongleer met het lichaam van de kunstenaar of ervaar hoe het is om (kleuren)blind te zijn.
De voorstelling Holy F opent met een auditie. Twee jonge vrouwen presenteren zich aan een regisseur – een man. Ze spreken hun zinnetjes onberispelijk simultaan uit, met het lieve toontje dat mannen graag horen. Hun verwarring groeit. Snappen ze wel wat de regisseur van hen wil? Kunnen ze de rol die ze ambiëren wel aan? Een sterke vrouw spelen: is…
Zvizdal, het documentair theaterportret van Pétro en Nadia die in periode 2011-2016 door Berlin zijn gefilmd, staat niet alleen in Parijs, Gent en Athene. Ook in Nederland is dit ontroerende verhaal te zien t/m 11 november 2016. Vlakbij de plek waar in 1986 een atoomexperiment mislukte vertelt Berlin met Zvizdal een ontroerend verhaal over een oud boerenechtpaar. Zij bleven als…
Veruit een van de meest indrukwekkende theaterervaringen van mijn leven maakte ik vrijdag 5 augustus 2016 mee. Ik was te gast bij ‘Zvizdal – Tsjernobyl so far, so close’ van het Vlaamse gezelschap Berlin, in coproductie met Het Zuidelijk Toneel. Ik zag deze ‘documentaire installatie’ in een lege fabriekshal in Den Bosch, waar het werk een prachtig rustpunt vormt in…
Abbas Kiarostami (1940-2016) zette de Iraanse cinema op de kaart met diep doorleefd humanisme in een minimalistische vorm.
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
Iedereen die zich de val van de muur kan herinneren is opgegroeid met de dreiging van een nucleaire aanval. En daarbij horen de idiote adviezen van overheidswege om in geval van een atoomexplosie onder de tafel te gaan zitten, liefst met een vergiet op het hoofd. En om genoeg blikvoer en water achter de hand te houden.
Het belooft een prachtig portret te worden, de film die regisseur John Albert Jansen aan het maken is over dichter Remco Campert. Poetry International (van 7 t/m 11 juni in Rotterdam) vertoont alvast een voorproefje. ‘Ik vind het ontroerend te zien dat er bij Remco nog altijd sprake is van een zekere verlegenheid, alsof het jongetje nog altijd onder de oppervlakte verborgen zit. Dat komt heel mooi in beeld.’
In elke toneelvoorstelling, film, of concert zit wel een scène die je bijzonder raakt. In de documentaire Ik wil gelukkig zijn (2016) over het leven van actrice en cabaretière Fien de La Mar (1898-1965) zit ook zo’n moment, een muziekscène van onvergetelijke ontroering.
Joost Galema, journalist en programmamaker, werd op een dag gebeld door Bastiaan Everink. De bariton en ex-marinier wilde een boek maken over zijn persoonlijke strijd en hoe muziek zijn leven verandert. Omdat hij geen schrijver was, ging hij op zoek naar een ghostwriter. Joost was de derde op zijn lijst. Een paar dagen later stond Bastiaan in de Hilversumse woonkamer van Joost zijn verhaal te vertellen. De zanger had het over mariniers, overleving, geweld, Irak, de muziek van Wagner en een zoektocht. Geen eendimensionale kroniek, vond Joost en hij besloot met Bastiaan aan de slag te gaan. Na drie jaar
De op 10 mei 2016 overleden cineast Louis van Gasteren was aanvankelijk elektricien maar vond alsnog zijn roeping als filmer, producent, bohemien, beeldend kunstenaar en dwarsligger uit overtuiging. De schepper van een karakteristiek documentair oeuvre legde veel van zichzelf in zijn werk.
Hoewel in Panorama Mesdag altijd één schilderij centraal staat, is het geen statisch museum. Wisselende tentoonstellingen belichten soms Mesdag en zijn tijd, soms modernere kunstuitingen. Ditmaal heeft het museum kunstenaars benaderd nieuwe visies te ontwikkelen op het begrip panorama. Een prijzenswaardig besluit. Of de nieuwe panorama’s allemaal even overtuigend zijn is een tweede. Het belangrijkste werk op de tentoonstelling is…
Op de 19e editie van het Holland Animation Film Festival viert de veelzijdigheid feest. Van abstract tot documentair. Speciale aandacht ook voor de verbinding tussen animatie en installatiekunst.
Het leuke van openingen bezoeken, is dat je er soms iets meemaakt dat niemand had verwacht. Zoals bij de mini-expo ‘Bep Rietveld, dochter van…’ in Kunstruimte Kuub in Utrecht. Er hangen 72 schilderijen van de dochter van Gerrit Rietveld, de man die De Stijl zijn meubels en huizen gaf. Deze Bep, niet onverdienstelijk met de kwast, heeft in 1935 een…
Erik Voermans (1958) is zo iemand die opschrijft wat je zelf denkt, maar nooit publiekelijk zou ventileren. De muziekredacteur van Het Parool poseert graag als je argeloze buurjongen, die met verbazing naar de muziekwereld kijkt. Neem het fenomeen opera: ‘Dat is als iemand met een mes in zijn taas een half uur loopt te zingen dat hij doodgaat.’ Als hij…
Met de vernieuwde, meer compacte Tiger-competitie wil het IFFR laten zien waar het festival voor staat. Het koesteren van nieuw talent met een eigen stem. Brult de Tiger weer?
Drie totaal verschillende titels waren in 2015 favoriet bij de Nederlandse filmpers. Holocaustdrama Son of Saul werd winnaar.
Een jonge Afghaanse die droomt van een carrière als rapper blijkt de ideale hoofdpersoon voor een aansprekende documentaire. Sonita is winnaar van de IDFA publieksprijs.
Met nog een dag te gaan, is het tijd om te kijken wat er opviel aan het International Documentary Festival Amsterdam. Het beeld van het hele festival is diffuus, zoals dat hoort bij een festijn waarvan het programmaboekje bijna driehonderd bladzijden dik is. Er was, zoals altijd, een zee aan films over misstanden en actuele politieke zaken, maar er waren…
A Strange Love Affair With Ego van Ester Gould is op IDFA bekroond als beste Nederlandse documentaire. Een intieme en grensverleggende beschouwing over onze behoefte om gezien te worden.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.