Ga naar de inhoud

Holland Festival

Meg Stuart op Holland Festival: ‘Het heilige theater is weg, maar de verwachtingen blijven.'(HF16)

De voorstelling Sketches/Notebook (2013), die op 6 juni in het Holland Festival haar Nederlandse première beleeft, is virtuoos, radicaal en uiterst zachtaardig. Choreograaf Meg Stuart houdt van kleinschaligheid, ook als ze de grootste podia bezet met partners als de Volksbühne (Berlijn), Théâtre de la Ville (Parijs) of de Münchner Kammerspiele. Details winnen het van grote lijnen en spelen vaak een hoofdrol in stukken die het menselijk gedrag op ongenadige wijze onder de loep nemen.

Sketches/Notebook valt op

Joël Pommerat: ‘De geschiedenis herhaalt zich niet. We kunnen er juist van leren.’ (HF16)

Een van de bijzondere voorstellingen op het Holland Festival van dit jaar is ‘Ça Ira (1): Fin de Louis’ van het Franse gezelschap Compagnie Louis Brouillard. Ik bezocht de voorstelling eerder in Luxemburg en sprak met de regisseur en schrijver van deze dik vier uur durende marathon over de Franse Revolutie. Het lijkt nogal wat: 40 acteurs op het toneel… 

Cijfers liegen niet: het gaat beroerd met de Nederlandse podia

Het zal aan mijn onverwoestbare humeur hebben gelegen, en aan de diepe behoefte om nu eens eindelijk goed nieuws te brengen over de culturele sector, maar ik had het dus fout. Dinsdag meldde ik dat de podiumkunsten er weer bovenop aan het komen waren, na de draconische bezuinigingen van Halbe Zijlstra, maar dat is dus niet zo. Hoe graag de sector zelf ook graag wil dat het goed gaat, de cijfers spreken het keer op keer weer tegen.

De Vereniging van Schouwburg en Concertgebouw Directies heeft ons allemaal toch weer een beetje in het ootje genomen. Met een heuse infographic nog wel. Maar, zoals dat gaat met infographics: je kunt er nog zoveel vrolijke kleurtjes en kreetjes in zetten, en onderop zelfs ‘Bravo!’ en ‘Applaus!’roepen, de cijfers zelf liegen niet, ook al presenteer je ze net even iets anders dan vorig jaar.

Holland Festival 2016 Gardens-Speak-©-Jesse-Hunniford-1-

Audio, het nieuwe video (II): Syrische doden spreken in Gardens Speak (HF16)

‘Dit regiem heerst ook over je na je dood. Het regiem steelt je verhaal. Ze gebruiken je om hun eigen verhaal te vertellen. Nabestaanden worden gedwongen om verklaringen te onderteken dat de dode is vermoord door de oppositie. Het regiem gebruikt de doden om de levenden te onderdrukken.’ De Libanese kunstenares Tania El Khoury heeft een statement gemaakt: Gardens Speak (Tuinen Spreken). Een installatie, een immersieve[hints]definitie: onderdompelend, waardoor je de echte wereld om je heen vergeet.[/hints] voorstelling, waarin de toeschouwers zelf acteur zijn. Een voorstelling die bestaat uit een berg aarde waaruit zacht stemmen klinken vanonder grafstenen. Die voorstelling komt in juni naar Amsterdam, als een van de voorbeelden van de nieuwe Holland Festival-programmering door festivaldirecteur Ruth MacKenzie.

De berg aarde waarin en waarop de installatie zich afspeelt staat voor de vele duizenden anonieme achtertuingraven in Syrië. In het begin van de Syrische burgeroorlog was de strijd nog vooral een strijd tussen tegenstanders van de dictatuur van president Assad en diens (geheime) politie. De eerste slachtoffers waren vaak nog gewoon studenten die meededen aan vreedzame demonstraties, die pamfletten uitdeelden, of die de begrafenis van een vriend bezochten. Immers: het bombarderen van begrafenisplechtigheden was en is een beproefde methode van moorddadige regiems en misdaadsyndicaten om opstandige netwerken uit te schakelen.

Tania El Khoury hoorde in 2013 van het Syrische alternatief: de privébegrafenis in eigen achtertuin, of bij gebrek daaraan in een anoniem stadspark, zonder grafsteen of herdenkingsplek. Zo’n actie is zowel een uiting van angst als een daad van verzet: dit zijn doden die de regering niet meer kan misbruiken. ‘Het stuk is oorspronkelijk ook niet bedoeld voor het Europese publiek. Het is in Libanon gemaakt en de tekst was ook in het Arabisch. Het laatste waar ik aan dacht was het Europese publiek. Het idee was

Scenefoto uit The Encounter van Complicité/Simon McBurney. Foto: Robbie Jack.

Audio is het nieuwe video (I): McBurney’s theatrale podcast op #HF16

Simon McBurney is een echte theaternerd. Hij is bovenmatig geïnteresseerd in wis- en natuurkunde, en doet in het theater niets liever dan technische illusies bouwen. Daarnaast is hij een veelgevraagd acteur en regisseur, die, als hij een voorstelling heeft in het Londense Barbican Centre, Kate Bush op bezoek krijgt, die hem nederig komt feliciteren met zijn werk. Dit jaar is hij,… 

De vijf voorstellingen die je moet zien in maart

1. Kwatta, Mariken (jeugd) De vraag was niet of het Nijmeegse jeugdtheatergezelschap Kwatta zich ooit aan Mariken van Nieumeghen zou wagen, maar wanneer. De lat lag met succesvolle eerdere boek- en filmbewerkingen hoog, maar waar de middeleeuwse Mariken twee mirakelen nodig heeft, is de bewerking van Jibbe Willems ook zonder val van grote hoogte en het wonderbaarlijk losvallen van ijzeren ringen spannend… 

something raw logo

Dit was Something Raw 2016: minder rebels, meer maatschappelijk

Het rauwe in Something Raw kan allerlei dingen betekenen. De eerste gedachte is misschien iets ruigs, als in het effect van schuurpapier op de huid of de ravage die een olifant achterlaat in de porseleinkast. Maar ruig is een afgeleide betekenis. Rauw betekent allereerst onbewerkt en vers. Er spreekt een zekere hoop uit de combinatie van ruig en rauw: kunstenaars die als… 

Holland Festival 2016: urgent, uitdagend en uitnodigend

Nog nooit heeft het Holland Festival zich zo midden in de samenleving geplaatst als nu. Het programma voor 2016 is doortrokken van de turbulente tijd waarin we leven. Nederland is dit voorjaar voorzitter van de Europese Unie. Artistiek directeur Ruth Mackenzie heeft dit feit onomwonden aangegrepen om ‘Europa’ een ruime plaats in de programmering te geven. Bij de presentatie van… 

Zingende Gustav Mahler en stamelende Beat Furrer raken de ziel

Mahler op een programma van Asko|Schönberg – hét gezicht van de avant-gardistische atonaliteit, kan dat wel? Voor vaste gastdirigent Etienne Siebens is dit geen vraag: in zijn programma’s zoekt hij graag de grenzen op tussen geliefde klassiekers en nog levende componisten. Op donderdag 4 februari plaatst hij de ensembleversie van de romantisch zingende Vierde Symfonie van Mahler – die met… 

Pierre Boulez wordt nóg een keer 90

Dit jaar was het feest rond twee componisten van twee schijnbaar totaal verschillende planeten. De Est Arvo Pärt (1935) werd tachtig, de Fransman Pierre Boulez (1925) negentig. De één is ongekend geliefd bij een groot publiek vanwege zijn welluidende ’tintinnabulistijl’, de ander wordt bejubeld door een select groepje ingewijden om zijn avant-gardistische composities, die het algemene publiek echter ervaart als onbegrijpelijke… 

Mantra voor 2 piano’s van Stockhausen: iconisch meesterwerk

In 1970 was Karlheinz Stockhausen (1928-2007) uitgekeken op ‘intuïtieve’ composities waarin de uitvoerder zelf zijn of haar pad moest kiezen uit een reeks van schriftelijke aanwijzingen. Zoals bijvoorbeeld Intensity, waarvan de partituur bestaat uit deze tekst: Speel de individuele tonen met zoveel toewijding tot je de warmte voelt die van jou afstraalt. Speel verder en hou ze aan Zo lang als je kunt.… 

Nederlandse Dansdagen tonen artistieke uitdaging uitsluitend in de marge van programma

Het eerste weekend van oktober vonden in Maastricht de Nederlandse Dansdagen (NDD) plaats. Zoals Ruben Brugman al rapporteerde, worden daar voor de danswereld belangrijke prijzen uitgereikt. Maar de Dansdagen lijken vooral bedoeld ter promotie van de Nederlandse dans, meer dan dat ze een kritische evaluatie of artistieke opsteker zijn. Tijdens de Dansdagen geen pittige toespraak over de Staat van de Dans zoals… 

Powerladies in Muziekgebouw aan ’t IJ

In 1989 plaatste het Holland Festival componisten uit de Sovjet-Unie centraal. De muziek van Galina Oestvolskaja en Sofia Goebaidoelina sloeg in als een bom. De dames bleken here to stay, hoewel zij zich bewegen op twee uitersten van onze klankperceptie. Oestvolskaja beukt haar boodschap met monomane gedrevenheid onze trommelvliezen in, Goebaidoelina bedwelmt ons met geheimzinnige ritsel- en fluisterklanken. Voor mij behoren… 

Muziekgebouw jubileert – Tien jaar muziek aan het IJ

Komend weekend, van vrijdag 11 tot en met zondag 13 september,  viert het Muziekgebouw aan ’t IJ zijn tienjarig bestaan met een bomvolle festival driedaagse. Van een rondvaart over het IJ met muziek van John Cage, een slaapconcert van fagottist Bram van Sambeek, een wereldpremière van Componist des Vaderlands Willem Jeths, tot een muzikale picknick in de entreehal. Liefst acht… 

Reconstructie: anti-Amerikaanse opera op Concertzender

In 1969 veroorzaakte de opera Reconstructie van Reinbert de Leeuw c.s. een enorme rel vanwege de anti-Amerikaanse teneur en de verheerlijking van de Cubaanse vrijheidsstrijder Che Guevarra. Journalist Henk van der Meijden startte een hetze in dagblad De Telegraaf, er werden Kamervragen gesteld, maar de productie ging ondanks – dankzij ? – alle commotie gewoon door en Theater Carré was… 

Foto: Viktor Vassiliev

Russische Kersentuin in Amsterdam: 5 belangrijke dingen geleerd #HF15

In de foyers hing een lucht van duurdere parfum dan bij een Nederlandse galapremière. De vrouwen waren jonger en gladder, of hadden een betere botox-arts dan doorgaans. De juwelen zagen er heel erg duur uit, net als de jurkjes. Overal klonk Russisch. Het leek of de Amsterdamse Stadsschouwburg even verplaatst was naar de PC Hooftstraat, een paar honderd meter verderop.… 

Cullberg Ballet, 'The Return of the Modern Dance' (chor.: Trajal Harrell)

Cullberg Ballet onthaalt publiek op monomane bewustwordingsdans #HF15

Twee choreografen die onderzoeken hoe een danser en het oog van het publiek op elkaar inwerken. Dansmakers die rammelen aan de gangbare ideeën over identiteit en seksualiteit. Kunstenaars die ons confronteren met de dromen over perfectie en glamour waar reclame en marketing ons mee opschepen. Het beroemde Cullberg Ballet maakte een opvallende keuze door choreografieën uit te voeren van de… 

Bloedeloze Baroque Revisited #HF15

Na een uur keek ik op mijn horloge – er bleken amper 10 minuten verstreken. Op papier zag het programma Baroque Revisited van Solistenensemble Kaleidoskop in het Muziekgebouw aan ’t IJ op 18 juni er spannend uit. Werken van componisten uit de Barok worden door de Duitse componiste Sarah Nemtsov (1980) tot één geheel gesmeed, verweven met moderne klanken en… 

De grote Jihad of scheurend sterven: “Mam, ben je er klaar voor?”

Gisteravond speelde Nazmiye Oral samen met een grote groep Turkse collega’s voor de derde en voorlopig laatste keer de voorstelling Niet Meer Zonder Jou. Het is een intieme en overweldigende theaterproductie van Adelheid Roosen, Female Economy & Zina, mede geproduceerd door en opgevoerd tijdens het Holland Festival in Broedplaats De Vlugt, far west in Amsterdam-Slotermeer. Scheurend sterven noemt Nazmiye Oral… 

Het Nationale Ballet - Empire Noir - photo Angela Sterling A0146

Cool Britannia: mooie coalitie van Brits choreografietalent

Heb ik dat. Raak ik steeds meer onder de indruk tijdens het avondje Cool Britannia van Het Nationale Ballet, blijkt het helemaal niet zo goed te zijn. Want kenners reageren na afloop lauwtjes. Ben ik nou zo dom, of zijn zij nou zo slim? Er is eigenlijk weinig Brits aan Cool Britannia. Behalve dat de choreografen er vandaan komen. Een overduidelijk… 

Een lastig huwelijk tussen festival en filosofie

Typerend voor een niet helemaal bevredigende avond rondom Samuel Beckett en Franse filosofie is de wijze waarop die werd aangekondigd. Het Holland festival noemde de avond Beckett en Filosofie: Samuel Beckett, Albert Camus, Georges Bataille, Gilles Deleuze. Organisator Felix en Sofie noemde het Beckett in het vizier van de Franse Filosofie. Ik vraag me af hoeveel dialoog er tussen het festival… 

Het innerlijke landschap #HF15: never the twain shall meet

De nieuwe opera’s van Arnoud Noordegraaf en Guo Wenjing die het Holland Festival kort na elkaar presenteerde, thematiseren beide de teloorgang van traditionele waarden door de razendsnelle ontwikkelingen in het moderne China. Beide hebben bovendien een Chinese sopraan in de hoofdrol en haken aan bij klassieke Chinese opera en volksmuziek. Het innerlijke landschap van Guo Wenjing, dat dinsdag 16 juni… 

‘Oh my sweet land’, een kalme vertelling met bloedstollende inhoud

Theatermaker Corinne Jaber kreeg van haar vader niets mee van zijn roots, behalve zijn passie voor koken en lekker eten –zegt ze in een interview. Het uitbreken van de Syrische burgeroorlog maakte haar nieuwsgierig naar haar vaders achtergrond. Samen met de Palestijnse auteur Amir Nizar Zuabi interviewde Jaber Syrische vluchtelingen in vluchtelingenkampen. Het resultaat is deze monoloog, waarin een fictieve, half Syrisch-half… 

Klein Lidmaatschap
175 / 12 Maanden
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360 / Jaar
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50 / Jaar
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
nl_NLNederlands