Een niet snel genoemd voordeel van de Museumjaarkaart is de ongeremd vrije toegang tot propere en comfortabele toiletruimtes in het centrum van de grote steden. ‘Vijftigplusplassers met MJK’ noemde een ervaren museumportier deze groep bezoekers, die overigens van harte welkom is: elke haal met het scanpistool betekent extra poen. Grote voordeel: je ziet nog eens wat extra’s. Een tweede of…
De 57ste Biënnale van Venetië brengt de wereld samen en de kunstwereld naar Venetië. Het tweejaarlijkse kunstevenement is dit jaar grootser dan ooit. Hier kom je te weten wat er ‘trending’ is in de hedendaagse kunst. Iedereen vindt iets van dit evenement en we leven in een tijd dat alles en iedereen langs de meetlat wordt gehouden: ‘Ben jij er geweest?…
Elke vijf jaar staat de kunstwereld op zijn kop. Dan is het tijd voor de veertiende Documenta. Op dat moment verandert de Duitse stad Kassel in een waar Mekka voor kunstkenners en kunstliefhebbers, snobs en connaisseurs. En natuurlijk toeristen op zoek naar die andere Efteling. Dit jaar heeft de Documenta een flinke Nederlandse inbreng. Maar er is meer: voor het…
Ontheemde schilderijen van Armando. Kunstenaars die de stad uitvluchten. Een blikvanger die financiële rampspoed bracht en zomerfestivals die jaarlijks tienduizenden bezoekers trekken. En jij dacht dat Amersfoort saai was? Een voetnoot langs de A1? Vergeet het maar. Laat mij je vertellen over deze stad die worstelt met z’n culturele identiteit. Een verhaal in achttien impressies. Schuldig landschap In zijn jeugd…
Doe het. Maak het. Trek je niets aan van anderen. Denk niet na over de consequenties. Dan zit je maar even op de blaren, die helen wel weer. Even honger lijden voor de kunst is ook niet erg. Kies dus je eigen pad en geniet van elke stap. Bovenal: leef in het hier en nu, de hele tijd. Geschiedenis wordt…
Op de verjaardag van Piet Mondriaan, 7 maart, bood de gemeente Den Haag haar inwoners een kolossale gedecoreerde taart aan. Het past in een zeer actieve campagne rondom 100 jaar De Stijl. Terwijl het Gemeentemuseum dit jaar drie inhoudelijke Stijl-tentoonstellingen presenteert, gaat Den Haag helemaal los met Stijl-imitaties en beplakte winkelruiten. Een tegenstelling? Minder dan het lijkt, want deze citydressing…
Terwijl het nieuwste werk van Jan Martens, The Common People (2016), afgelopen weekend in de Amsterdamse Stadschouwburg stond, toont het Utrechtse Theater Kikker deze week twee oudere hits: Sweat Baby Sweat (2011) en The dog days are over (2014). Sweat en Dogdays zijn kaskrakers en toerden reeds de wereld over. In Kikker zijn ze nu te zien als onderdeel van een…
Waarom vond ik de mythische verhalen over het kunstenaarschap interessanter dan de kunstwerken die ik heb gezien? Dat vroeg ik me af na het bezoek aan de expositie GOED GEMAAKT (ode aan het maakproces) in de Amersfoortse kunsthal KAdE. Slechts door een enkel kunstwerk werd ik geraakt, terwijl de verhalen over Daedelus, Pygmalion en de dochter van Butades me mateloos fascineerden.…
De Amsterdamse versie van het Moving Futures festival 2017 is begonnen. Vier dagen lang tonen jonge dansmakers alle kanten van hun creativiteit. Ik maakte een kosmische reis mee met (SHIFT), werd vrolijk van Third Culture Kid van Joseph Simons en zag de spanning een beetje inzakken door een piano aan het eind van Your Mother at my Door van Timothy and…
In de serie (On)gehoord presenteer ik elke maand buitengewoon geluid dat niet onopgemerkt en onbesproken blijft. In deze December-editie: Brume, Cinema Perdu, Emanuele de Raymondi, Mark Fell, Zeno van den Broek en James O’Callaghan. Als een bankschroef om de hals Brume – Mother Blast (LP, Grautag) Het Grautag-label van Nicolas Moulin staat garant voor dystopische klanklandschappen. Die landschappen presenteert het label…
Het oudste en misschien wel mooiste gebouw van Amsterdam combineert een flink aantal functies. Al zijn toeristen tegenwoordig dominant, gelovigen vieren er nog iedere week de liefde van God. En al biedt de voormalige Nicolaaskerk geen ruimte meer aan vissers om hun netten te repareren, orgelconcerten worden er nog steeds gegeven, al sinds de veertiende eeuw. Brood uitdelen is niet…
Op een koude regenachtige namiddag fiets ik naar de Brakke Grond om Bert Hana te vragen naar zijn drijfveren, zoals dat hoort, met een biertje erbij. Eerst bezoek ik het IDFA DocLab, waar zijn VR installatie ‘I Am Not Home Video’ staat, waar we al eerder over gesproken hebben. Bert Hana is misschien wel de droom van iedere kunstcriticaster, want…
IDFA’s tiende DocLab laat de stand van zaken zien op het gebied van interactieve documentaires, virtual reality en andere mediakunst. Jongleer met het lichaam van de kunstenaar of ervaar hoe het is om (kleuren)blind te zijn.
Zvizdal, het documentair theaterportret van Pétro en Nadia die in periode 2011-2016 door Berlin zijn gefilmd, staat niet alleen in Parijs, Gent en Athene. Ook in Nederland is dit ontroerende verhaal te zien t/m 11 november 2016. Vlakbij de plek waar in 1986 een atoomexperiment mislukte vertelt Berlin met Zvizdal een ontroerend verhaal over een oud boerenechtpaar. Zij bleven als…
Het heeft even geduurd, maar binnenkort krijgt Jan Wolff (1941-2012), oprichter van het Muziekgebouw aan ’t IJ dan toch zijn verdiende eerbetoon. Maandag 22 augustus – zijn sterfdag – besluit de concertzaal de viering van het tienjarig bestaan met de onthulling van de interactieve geluidsinstallatie Huil van de Wolff. Het werd ontworpen door de componist Martijn Padding en gerealiseerd door Johan…
Hoe keuzestress te vermijden op de aan alle kanten uit zijn voegen barstende Edinburgh Fringe? We doen een experiment: een dagje op de flow van de flyeraars.
Veruit een van de meest indrukwekkende theaterervaringen van mijn leven maakte ik vrijdag 5 augustus 2016 mee. Ik was te gast bij ‘Zvizdal – Tsjernobyl so far, so close’ van het Vlaamse gezelschap Berlin, in coproductie met Het Zuidelijk Toneel. Ik zag deze ‘documentaire installatie’ in een lege fabriekshal in Den Bosch, waar het werk een prachtig rustpunt vormt in…
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
De nieuwe voorstelling van choreograaf Jan Martens, The Common People, is dit weekend in Utrecht te zien tijdens Spring. Tientallen vrijwillige performers hebben een blind date op het podium van de grote zaal van de Stadsschouwburg. Het publiek kan tussendoor in en uit lopen, een biertje drinken voor de duur van een of meerdere duetten of op het achterpodium grasduinen en…
‘Dit regiem heerst ook over je na je dood. Het regiem steelt je verhaal. Ze gebruiken je om hun eigen verhaal te vertellen. Nabestaanden worden gedwongen om verklaringen te onderteken dat de dode is vermoord door de oppositie. Het regiem gebruikt de doden om de levenden te onderdrukken.’ De Libanese kunstenares Tania El Khoury heeft een statement gemaakt: Gardens Speak (Tuinen Spreken). Een installatie, een immersieve[hints]definitie: onderdompelend, waardoor je de echte wereld om je heen vergeet.[/hints] voorstelling, waarin de toeschouwers zelf acteur zijn. Een voorstelling die bestaat uit een berg aarde waaruit zacht stemmen klinken vanonder grafstenen. Die voorstelling komt in juni naar Amsterdam, als een van de voorbeelden van de nieuwe Holland Festival-programmering door festivaldirecteur Ruth MacKenzie.
De berg aarde waarin en waarop de installatie zich afspeelt staat voor de vele duizenden anonieme achtertuingraven in Syrië. In het begin van de Syrische burgeroorlog was de strijd nog vooral een strijd tussen tegenstanders van de dictatuur van president Assad en diens (geheime) politie. De eerste slachtoffers waren vaak nog gewoon studenten die meededen aan vreedzame demonstraties, die pamfletten uitdeelden, of die de begrafenis van een vriend bezochten. Immers: het bombarderen van begrafenisplechtigheden was en is een beproefde methode van moorddadige regiems en misdaadsyndicaten om opstandige netwerken uit te schakelen.
Tania El Khoury hoorde in 2013 van het Syrische alternatief: de privébegrafenis in eigen achtertuin, of bij gebrek daaraan in een anoniem stadspark, zonder grafsteen of herdenkingsplek. Zo’n actie is zowel een uiting van angst als een daad van verzet: dit zijn doden die de regering niet meer kan misbruiken. ‘Het stuk is oorspronkelijk ook niet bedoeld voor het Europese publiek. Het is in Libanon gemaakt en de tekst was ook in het Arabisch. Het laatste waar ik aan dacht was het Europese publiek. Het idee was
Een tentoonstelling die onze blik op migratie en migranten centraal stelt, ons migratiebeleid kritisch bejegent, maar niet in makkelijk pamflettisme vervalt, dat is ‘Voices outside the echo chamber’. Vrijdag 29 april opende in de Tolhuistuin de expositie “Voices outside the echo chamber“– een expositie van Framer Framed, de Amsterdamse organisatie die al jaren de beeldtaal in onze kunsten bevraagt en becommentarieert. Immers,…
Jiří Kylián toont met Free Fall voor het eerst zijn fotowerken. Hij vertelt gedreven over zijn ontdekkingen, zijn inspiratie, en Sabine. Het huis in Den Haag waar Jiří Kylián nu meer dan dertig jaar woont straalt levensvreugde uit. Warme kleurtonen, geurende bloemen, een classicistische inrichting en toch gezellig. Onmiskenbaar de ‘touch of a woman.’ Die vrouw is Sabine Kupferberg, de levenspartner en…
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.