Terug naar de elfde eeuw
Zijn vorige roman Oorlog en terpentijn bracht de Belgische schrijver Stefan Hertmans wereldsucces. Het boek groeide uit tot een bestseller en werd overladen met lof en prijzen. Het leverde Hertmans een heel nieuw lezerspubliek op. Reikhalzend werd er dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe roman De bekeerlinge. Hertmans kwam het onderwerp voor zijn nieuwe roman op het spoor in het Zuid-Franse dorp Monieux, waar hij al twintig jaar een huis heeft. Net als de cahiers van zijn grootvader, die dertig jaar lang wachtten om bewerkt te worden tot de roman Oorlog en terpentijn, lag een artikel over een pogrom die in Monieux heeft plaatsgevonden al jaren in Hertmans’ bureaulade, voordat hij zich in het verhaal begon te verdiepen.
In De bekeerlinge reconstrueert Hertmans het verhaal van een christelijke jonge vrouw uit de elfde eeuw, die zich omwille van de liefde bekeert tot het jodendom. Samen met haar man David vlucht deze Hamoutal naar Monieux, waar ze haar toevlucht zoekt in de Joodse gemeenschap. Maar dan beginnen de kruistochten en de pogroms, en wordt Monieux zwaar getroffen, inclusief Hamoutal.
Een roman over iemand uit de elfde eeuw, is dat boeiend? Jazeker! Het verhaal heeft verontrustende parallellen met onze huidige tijd. Hertmans reist zijn personage achterna en verweeft zijn eigen belevenissen met die van Hamoutal. Zo poetst Hertmans tien eeuwen tijdsverschil weg, als een vlekje op het raam. De bekeerlinge is een wonderschoon, universeel verhaal over geloofstwisten, verlies, pijn en banden van bloed, liefde en broederschap. (De Bezige Bij)
De burn-out voorbij
Bregje Hofstede, van wie twee jaar geleden de bejubelde roman De hemel boven Parijs verscheen, kampte lange tijd met een burn-out. Net als duizenden andere Nederlanders natuurlijk, alleen hebben die niet de pen om dat zo goed te verwoorden als zij. In De herontdekking van het lichaam schrijft ze ontwapenend eerlijk over het verloop van haar ‘ziekte’ en haar herstel. In korte schetsen laat Hofstede zien hoe ze vervreemd raakte van haar lichaam en haar leven opbouwde op het fundament van mentale kracht.
Vrouw-zijn, het geven en ontvangen van genegenheid – in haar achtergrond hing alles af van haar cognitieve vermogens. Ze probeert allerlei dingen om de weg naar haar lichaam terug te vinden, door yoga te doen, te sporten, gezond te eten. Dan ontdekt ze dat het vasthouden aan het straffe regime haar alleen maar bevestigt in het mechanisme dat leidde tot haar burn-out. Ze durft zelfs in overweging te nemen dat de burn-out iets wegheeft van een statussymbool.
Herstellen lukt pas wanneer ze dat diepgewortelde mechanisme van mentaal knokken en doorzetten gaat doorzien en de band met haar lichaam al wandelend hervindt. Zo vindt Hofstede de weg terug naar haar lichamelijkheid, naar haar hart, en uiteindelijk ook naar de bron van haar schrijverschap. Een moedig, mooi en ontroerend boek, dat voor veel mensen – met een burn-out of niet – herkenbaar zal zijn. (Cossee)
Vat vol emoties
Oktober is borstkankermaand en schrijfster Kristien Hemmerechts is een van de ambassadrices van Pink Ribbon. Een jaar geleden werd bij de Belgische schrijfster borstkanker geconstateerd en zo kwam ze van de ene op de andere dag in een draaikolk van behandelingen en emoties terecht. Niet alleen was Hemmerechts vrouw, echtgenote en moeder, maar ook, tegen wil en dank, patiënte.
Bovenal bleef ze echter schrijfster. Ze maakte notities van elke dag: niet zomaar aantekeningen, om de boel ‘van zich af te schrijven’, maar mooie zinnen, en vooral zinnen die zo precies mogelijk weergaven wat ze voelde en dacht, waar ze tegen aanliep in de buitenwereld en met haar eigen herinneringen.
Samen met eerder gepubliceerde autobiografische teksten over cruciale gebeurtenissen in haar leven – die door haar ziekte worden opgerakeld – vormen deze nieuwe teksten Er gebeurde dit, er gebeurde dat. Een boeiende, levendige, strijdbare, eerlijke en ontroerende bundel verhalen, uit het leven van Kristien Hemmerechts gegrepen. (De Geus)
De grote zondebok
Het is een boek dat we, om heel eerlijk te zijn, niet snel zouden uitkiezen uit de enorme stapel boeken die er elke maand aan ons voorbijtrekt. Maar je moet soms ook eens even buiten je eigen kaders denken.
De zomer die alles deed smelten van Tiffany McDaniel draait om de bloedhete zomer van 1984, die de plaats Breathed in Ohio en diens bewoners langzaam tot waanzin drijft. De 13-jarige Fielding Bliss ontmoet de even oude verschoppeling Sal, die beweert de Duivel te zijn. De temperatuur in het stadje begint op te lopen – en dat komt niet alleen door het weer. Terwijl zich het ene na het andere incident voordoet en Sal van steeds meer de schuld krijgt, raakt ook het gezin van Fielding ernstig ontwricht. Is Sal werkelijk de Duivel? En wie kan nog het verschil maken tussen goed en kwaad? De zomer die alles deed smelten in een pageturner met inhoud, die ontroert en nog lang bijblijft. (Signatuur)
Verlangen naar moord
Een ander boek dat zich in afspeelt een snikhete zomer is De meisjes van Emma Cline. Een boek dat al voordat het verscheen een hype was, zowel vanwege het miljoenenvoorschot dat de 27-jarige Cline kreeg om de roman te schrijven, als vanwege het onderwerp. De meisjes is gebaseerd op de Charles Manson-sekte, die berucht werd door de gruwelijke moorden, onder wie Sharon Tate, de zwangere vrouw van filmmaker Roman Polanski.
Nu zijn hypes altijd overdreven, maar De meisjes stelt in elk geval niet teleur: zeker voor een debuut is het goed geschreven, getuigt het van psychologisch inzicht en is het ritme van het boek even dwingend als de hitte buiten.
De 14-jarige Evie Boyd worstelt met de gevolgen van de scheiding van haar ouders. Ze wordt aan haar lot overgelaten en raakt in de ban van Suzanne, een van de meisjes die bij de innemende Russell woont. In het kampement is het vrijheid, blijheid – of dat wordt in elk geval nagestreefd. Men experimenteert volop met drugs, drank en seks. Dat loopt uit de hand, en niet te zuinig ook. Evie wordt nog net bevrijd voordat zich een catastrofe voltrekt: de moord op een paar volstrekt onschuldige mensen (en nee, daarmee verklappen we niets, want dat gegeven is al vanaf het begin duidelijk). Eenmaal volwassen is ze maar matig blij met die ontsnapping.
De meisjes is een verhaal over een vrouw die als jonge meid nét de dans ontspringt, maar feitelijk nooit veel volwassener wordt dan het naar liefde en aandacht snakkende kind dat ze was in de zomer van 1969. (Lebowski)
Zwijgzame man
De Spaanse schrijver Jesús Carrasco maakte een overdonderende entree in de wereldliteratuur met zijn beknopte roman De vlucht. Wereldwijd werd het verhaal over een jongen op de vlucht en een oude herder vertaald en door lezers in het hart gesloten. Vol verwachting werd dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe roman, die net is verschenen: De grond onder onze voeten. Ook in deze roman speelt het landschap en een oude, zwijgzame man een belangrijke rol. De hoofdrol is weggelegd voor een Nederlandse vrouw, de echtgenote van een bullebak van een officier. De komst van de oude man, die zich in haar moestuin verschanst, maakt veel in haar los.
De grond onder onze voeten is opnieuw een prachtige roman over leed dat niet in woorden te vatten is, schuld en boete, de omgeving en de omstandigheden die een mens maken tot wie hij is. (Meulenhoff)
Kantoorhumor
Wie dagelijks op kantoor zit met collega’s, lauwe koffie en even flauwe grappen, weet als geen ander dat de kantoortuin een wereld op zichzelf is. Niemand schrijft daar zo grappig over als Japke-d. Bouma.
Na de geestige Survivalgids voor de kantoorjungle is er nu Uitrollen is het nieuwe doorpakken, een boek over de ergste ‘jeukwoorden’ op kantoor. Inderdaad: uitrollen en doorpakken dus, maar ook ‘gamechangers’ met een can-do-mentaliteit die een stukje innovatie naar de collega toe brengen. Of zoiets. Kortom, dit boek zet lezers in hun kracht of jaagt hun proces aan – en hun kaakspieren. (De Bezige Bij)
Nederlands 
English (UK) 
Français 
