7 redenen waarom je moet investeren in Holland Festival 2017 #hf17

Ruth Mackenzie heeft enorm veel voor elkaar gekregen in de korte tijd dat ze baas is van Holland Festival. Ik heb het festival nu sinds de late negentiger jaren meegemaakt en zag het evolueren van iets dat heel persoonlijk en soms obscuur was (onder Ivo van Hove), tot een etherisch feest van zinderende esthetiek (met Pierre Audi), tot wat het nu is: een hyperactueel, noodzakelijk kunstenfeest dat midden in de samenleving staat en ook nog eens het bijzonderste van hoge en iets lagere kunst bij elkaar brengt.

1 Het gaat gruwelijk actueel worden

Dit jaar is het thema ‘Democratie’. Een logische keuze. Immers, dit jaar zijn er in drie Europese landen verkiezingen en heeft Amerika net een president verkozen. En in al die situaties zijn opeens bestaande zekerheden op het spel gezet: de onafhankelijkheid van pers en rechters, de waarheid, de veiligheid en de internationale verhoudingen. Bestaande elites worden bedreigd, terwijl populisten handig inspelen op het onstane vacuüm in de maatschappelijke verhoudingen. Kort samengevat: Brexit, Trump, het trio Wilders, Roos, Baudet, Le Pen en AfD. Aan elke naam is wel een voorstelling op te hangen. Vergeet het nieuws, ga naar het theater. Leer je in dit geval echt meer van. Speciale aandacht dus voor The Nation (een marathon van Eric de Vroedt) en My Country van het Britse National Theatre, maar zeker ook voor La Democrazia in America van festivalveteraan Romeo Castelucci. (vanaf 18 euro)

[Tweet “Vergeet het nieuws, ga naar het theater. Leer je in dit geval echt meer van.”]

2 Het gaat on-Nederlands over Indonesië

Ik vraag me serieus af of een Nederlandse festivaldirecteur het Indonesië-thema van dit jaar even pakkend had kunnen opzetten, als Ruth MacKenzie, die Brits is. Vanwege ons koloniale verleden, de nog steeds open wonden, de gevoeligheden, de Molukkers, de Pasar Malam zou iemand die daar middenin zit wellicht gekozen hebben voor een veiliger weg, met meer folklore, meer staatskunst. Het programma van dit jaar lijkt daar weinig van te hebben: veel hypermoderns en jongs. Gedeconstrueerde gamelans, en erfgoed waarvan we het bestaan nog niet kennen, omdat dat van na ons is. Ik kijk vooral uit naar ‘A Night in Indonesia’, een vijf uur durende nacht waarin poptempel Paradiso verandert in een stuk Indonesisch nachtleven waar geen backpacker ooit durft te komen. Daarnaast nog iets waar geen backpacker ooit zal zijn geweest: wereldpremières van hedendaagse Indonesische componisten, uitgevoerd door Ensemble Modern. (vanaf 18 euro)

3 Jude Law

Het voordeel van Ivo van Hove is dat hij nu echt iedere acteur ter wereld kan krijgen. Daarom is het nu heel erg fijn dat Jude Law gestrikt is (of andersom) voor een rol in Obsession, tegenover Halina Reijn. Dat behoeft even geen extra commentaar. (vanaf 30,50 euro)

4 Kate Blanchett

Een filminstallatie met Kate Blanchett op meer schermen dan je kunt tellen. 12 keer de meest intrigerende actrice die Australië heeft in twaalf verschillende rollen en situaties, met één boodschap. Of eigenlijk ook 12. Iets om naar uit te kijken: Manifesto. (Vanaf 8 euro)

5 De Bijlmer

De Bijlmer is inmiddels allang niet meer de no go area die we er in de jaren tachtig van hebben gemaakt. Tijd dus om er een keer te gaan kijken, en er is geen mooiere gelegenheid dan een gratis openluchtvoorstelling van Boris Charmatz op het Anton de Komplein. Het gaat over Charlie Hebdo. Onder andere. In de nacht. Qua actueel. (vanaf 0 euro)

6 Al die muziek, al die opera, al die dans, al die kunst!

Het Concertgebouw doet proms, Ivo van Hove regisseert een opera, Stravinsky klinkt zoals die nooit eerder klonk en 3D geprinte huiskamers op het Museumplein. Ik bedoel: je kunt door teveel aanbod en te weinig tijd echt heel veel missen tijdens het Holland Festival, en dat is dus jammer, want het is maar drie weken per jaar. En misschien levert dat stress op. Dan kun je gelukkig nog neerzijgen in een strandstoel aan de IJ-promenade. Om uitkijkend over het water via een koptelefoon te luisteren naar de dromen van iemand anders. Intiem geluidstheater, opgenomen in de Jungle van Calais. Ik kan nu al niet wachten. (vanaf 8 euro).

7 82,50€

Wanneer je alle bovenstaande tips minimaal volgt ben je aan het eind van de maand juni misschien 82,50 euro[hints]Ik ben hierbij uitgegaan van prijzen in de goedkoopste rang, met CJP-studentenkorting. Andere prijzen liggen een paar euro hoger, tot vele euro’s voor eerste-rangsplaatsen bij de opera (165 euro)[/hints] lichter, en 6 intense ervaringen rijker. Ervaringen die je niet snel gaat vergeten. Ik vind dat een hele faire deal.