Filmtip deze week: Festival van de korte film Go Short gaat online

De korte film is de poëzie van de filmindustrie. Deze uitspraak van een programmeur van de Berlinale wordt met instemming aangehaald door Go Short. Dit internationaal zeer gewaardeerde festival voor korte films – opstapje voor de Oscar en andere prijzen – had begin april moeten plaatsvinden in Nijmegen. Maar, het zal u niet verbazen, corona haalde daar een streep door.

De staf van Go Short liet het er niet bij zitten. Zij presenteert nu een groot deel van het oorspronkelijke programma online. Niet meer nodig om naar Nijmegen te komen. Laten we het in dit uitzonderlijke geval een voordeel noemen. Iedereen nu thuis vier weken genieten van die explosie van creativiteit en verbeeldingskracht waar de korte film voor staat.

Vrijheid en experiment

Want juist dat korte formaat geeft makers vrijheid en ruimte. Ruimte die in een lange speelfilm of documentaire niet altijd te vinden is. Ruimte voor activisme, zoals in het schrijnende À l’usage des vivants (To the living) waarmee Pauline Fonsny een ‘illigale’ Nigeriaanse vrouw gedenkt die gedood werd bij haar uitzetting uit België.

Ruimte voor poëzie, zoals in het teder-stoer-sierlijke Mooie Alexander van Marc Wagenaar. ‘Zou je durven springen als er water was?’, vraagt de onzekere puber Alexander aan de door hem bewonderde jongen op een duikplank midden op het strand. Voorzichtig dansend naderen ze elkaar in deze origineel vormgegeven, ontroerende verkenning van nieuwe gevoelens.

Ruimte voor onverwacht perspectief. Hannah van Tassel gebruikt de grillige, onvoorspelbare mistral die door de dalen van de Provence raast als uitgangspunt voor haar portretten van streekbewoners in Un chanteur invisible (An Invisible Singer). Een inspirerend mooie afstudeerfilm.

Ruimte natuurlijk voor experiment, zoals in drie animatiefilms in de Nederlandse competitie. In het bijna abstracte, maar meeslepende Flow gebruikt Adriaan Lokman de wind als tekenstift voor het schilderen van belevenissen op een roerige dag. Dat contrasteert prachtig met Wiep Teeuwisse’s aandoenlijk ironische observaties van toeristen in Intermission Expedition of de absurde humor van de ultrakorte stopmotionfilm Human Nature van Sverre Fredriksen.

Oscar

Het is maar een kleine en betrekkelijk willekeurige greep uit het weliswaar afgeslankte, maar nog altijd zeer brede en veelzijdige online-programma.

Het online gaan van Go Short is uiteraard een noodgreep, want de echte festivalsfeer en ontmoetingsplaats op locatie is toch iets anders dan thuiskijken. Aan de andere kant past het wel een beetje bij het korte formaat, dat weinig in de bioscoop te vinden is, maar gemakkelijker publiek vindt via televisie of online.

Door online te gaan en ook de vakjury op afstand aan het werk te zetten kan Go Short zich nog steeds laten gelden. Winnaars komen bijvoorbeeld automatisch op de longlist voor de Oscar, de Britse BAFTA-awards en de Europese filmprijzen.

De organisatie noemt het een spannend experiment. Een groot deel (150 films) van het originele programma gaat online, waaronder de competities voor Europese, Nederlandse en studentenfilms. Inclusief Q&A’s.

In het persbericht over deze bijzondere twaalfde editie van Go Short stelt festivaldirecteur Kirsten Ruber: ‘We vinden het belangrijk om juist in deze tijd een kwaliteitsplatform te blijven bieden voor jong talent en hen te ondersteunen waar het kan.’

‘Met Go Short houden we ook de internationale opstap voor makers naar belangrijke filmprijzen zoals de Oscars in stand. Daarnaast verstevigen we onze internationale infrastructuur voor distributie van korte films en bieden we het publiek een festivalervaring thuis!’

Ik zou dus zeggen: ga er eens goed voor zitten. Echte bingewatchers kunnen er een marathon van maken, al dan niet op krachten blijvend met overgeschoten paaseieren. De meer bedachtzame fijnproever kan genieten van een vier weken lange ontdekkingstocht.