Wijbrand Schaap
Cultuurjournalist sinds 1996. Werkte als toneelrecensent, columnist en verslaggever voor Algemeen Dagblad, Utrechts Nieuwsblad, Rotterdams Dagblad, Parool en regionale kranten via de Geassocieerde Pers Diensten. Interviews voor TheaterMaker, Theaterkrant Magazine, Ons Erfdeel, Boekman. Podcastmaker, experimenteert graag met nieuwe media. Cultuurpers heet het geesteskind dat ik in 2009 op de wereld zette. Levenspartner van Suzanne Brink huisgenoot van Edje, Fonzie en Rufus. Zoek en vind mij op Mastodon.
‘Minder vooruitgang!’ roept het festival. DEAF vindt de toekomst dit keer een beetje eng.
We zijn allemaal een beetje bang de controle te verliezen. Dus zijn we huiverig om ‘Europa’ leuk te vinden, schrikken we ons rot van de ongekende wereldmachten die in onze mobiele communicatieapparaten schuilen en vinden we de ov-chipkaart een onding, terwijl we iedere dag weer worden gemotiveerd om nieuwer, beter, hoger, meer, te willen.
Legendarisch regisseur Peter Brook (89): Theater is het akkertje dat aan mij gegeven is
De vallei van verbijstering. Veel mooier komen titels niet, dan die van ‘The Valley of Astonishment’. Het voorlopig laatste toneelstuk van de theaterlegende Peter Brook komt naar Amsterdam. Het Holland Festival gaf mij en twee journalisten van respectievelijk Parool en NRC, de gelegenheid om met de bij leven al legendarische regisseur te praten. Best bijzonder, want de man die een hele generatie theatermakers en toeschouwers betoverde met voorstellingen als de negen uur durende Mahabharata in Avignon, geldt als een godheid onder theaterkenners en -liefhebbers.
Is Anne te groot voor recensies? 3 redenen waarom ik het lastig vind om Anne te recenseren
Iemand merkte op Facebook op dat het een beetje raar stond om in een krant sterren uit te delen voor een toneelstuk gebaseerd op Het Dagboek van Anne Frank. Hoewel ik zelf huiver om zo vroeg al een Godwin te maken, is er toch wel degelijk iets aan de hand met Het Toneelstuk en De Recensie. Recensies over Het Toneelstuk naar Het Dagboek lijken namelijk overbodig. Want hoe recenseer je zo’n stuk, met zo’n geschiedenis? Is gedoe over wel of geen gelaagdheid, wel of geen avontuurlijkheid in de regie niet zelfs een beetje oneerbiedig? Het zijn drie kwesties dus, die me tot een overweging brachten dat het misschien wel helemaal niet moest kunnen. Anne recenseren.
Juliette Binoche speelt bij Toneelgroep Amsterdam
Omdat Nederlandse cultuur de Nederlanders pas opvalt als er gescoord wordt in het buitenland (geldt ook voor voetbal, overigens): Groot nieuws over het eerste gezelschap van Nederland. Bondscoach Ivo van Hove van Toneelgroep Amsterdam heeft niemand minder dan Juliette Binoche gestrikt voor een hoofdrol in een toneelstuk.
Help! Vind de Lost Painters Vouwfiets!
In de categorie kunstroof is dit de laagste vorm: een oude vouwfiets stelen voor de deur van een dure kunstbeurs. Pak dan dat overbodige navigatiesysteem uit die Porsche Cayenne, het Guccitasje dat achteloos op de balie is neergezet, of schuif die driedubbelverzekerde, met diamant ingelegde iPhone van dat koffietafeltje onder je krant en geniet buiten verder van je geweten.
Johan Simons ontvangt 150.000 euro: ‘Ik dacht, dat moet voor Elsie zijn’
De Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs gaat dit jaar naar Johan Simons. Bij de mededeling, in een weiland onder Utrecht, was de regisseur verbaasd: hij vermoedde dat de prijs bedoeld was voor zijn vrouw, Elsie de Brauw, alom beschouwd als een van de beste actrices van Nederland en België.
Tom Waits bestaat dankzij Partch. 7 redenen om naar Delusion of the Fury te gaan kijken. En luisteren.
‘Harry Partch wist precies wat hij deed. Hij koos hele specifieke bourbonflessen uit om die 43 stappen in de octaaf in te vullen. Zo maakte hij muziek die heel toegankelijk is, maar ook heel ongrijpbaar. En dat is wat goede kunst moet doen.’
Soms moet een goed verhaal verteld worden, en niet alleen verbeeld.
Sommige kunst heeft een verhaal nodig. Dan volstaat een doekje aan de muur met het opschrift ‘Zonder Titel’ niet. De performance ‘Laaroussa’ (Bruid) van de Frans-Tunesische broer en zus Selma en Soufiane Ouissi valt binnen die categorie. Hoe bijzonder hun fysieke aanwezigheid op een donker toneel ook is, zonder uitleg vooraf en een vragenuurtje achteraf zegt het allemaal bitter weinig.
Is dat erg?
6 Redenen waarom Holland Festival 2014 het beste ooit wordt. En War Horse.
“De enige die nog durft te gaan voor de elite”. Op weg naar de parkeergarage onder de Passengers Terminal Amsterdam verzuchtte de pensioengerechtigde recensent van de krant die ooit een pagina had over muziek, het gevoel van zijn deel van de samenleving. Het was na afloop van de persconferentie waar het programnma van Holland Festival 2014 werd gepresenteerd. Hij had het, terwijl we steeds dieper zakten, over Pierre Audi, de artistiek directeur van dat Holland Festival, die dit jaar zijn laatste – en meest glorieuze – programma ooit bekend heeft gemaakt.
De onwerkelijke rustpauze van Soesterberg is bijna voorbij. Ga er nu van genieten.
Ook al breekt vandaag nog de oorlog uit, straaljagers zullen er niet meer landen. 200.000 bezoekers per jaar hebben ze nu minimaal nodig, op Soesterberg. De voormalige vliegbasis in het hart van Nederland, waar tot 2009 een squadron F15 straaljagers paraat stond om de toenmalige vijand, de communisten, een lesje te leren, komt in handen van het publiek. De projectontwikkelaar legt er de laatste hand aan het Militair Luchtvaartmuseum. Kleine delen van de vijf kilometer lange landingsbaan worden omgeploegd, en een paar hangars krijgen een bestemming als bergplaats van kunst.
4 redenen waarom de kunst nog veel meer gaat inleveren. Gemeentelijk cultuurcongres ten onrechte optimistisch
Het was donderdag 30 januari bal in Rotterdam. Op het Gemeentelijk Cultuurcongres waren een paar honderd ambtenaren, lokale politici en kunstinstellingen bijeen om te praten over waar ze elkaar konden helpen. Het moest een positieve dag worden. Er was al lang genoeg geklaagd en ruzie gemaakt: blik vooruit, hoopvol de toekomst in. Ook al moet het ergste nog komen.
Video: waarom vrouwen geen rol spelen in de kunstgeschiedenis, en hoe je dat (niet) oplost
Een sitcom hebben ze al. De vrouwen. Girls is een doorslaand succes, dus wie beter dan de licht snobby Girls-ster Jemima Kirke kan uitleggen waarom vrouwen uit de kunst weggehouden zijn? Inderdaad. Niemand, dachten ze bij het nogal innovatief opererende Tate, en dus lieten ze haar op een vrolijke, maar ook trefzekere manier uitleggen waar het misging tussen de kunstwereld…
Onderzoek toont aan: muzieksmaak is een kwestie van afspraak en gewenning
Dat wij een toonladder hebben zoals we die hebben, en dat we bepaalde akkoorden als mooi ervaren, komt omdat we dat hebben geleerd. En wat we hebben geleerd is het gevolg van afspraken. Er bestaat in de muziek, net als in de beeldende kunst of in het theater, geen absoluut ideaal waarnaar de kunstenaars moeten streven. Geen absolute schoonheid, geen goddelijke vonk, geen hemel waarnaar we allemaal terugverlangen, slechts een setje afspraken.
Nederlands 
English (UK) 
Français 