Is voor u een film pas interessant als de meningen sterk uiteenlopen? Dan is Lost River (30 april in de bioscoop) een buitenkansje. Deze surrealistische visie op de Amerikaanse droom, gedraaid tussen de overwoekerde en met graffiti versierde ruïnes van Detroit, is het ambitieuze, naar een eigen scenario gerealiseerde regiedebuut van Ryan Gosling.
Als acteur maakte hij naam in opvallende films als Drive en Only God Forgives. Nu gebruikte hij zijn verbeeldingskracht om een eigen creatie in de wereld te zetten. Om vervolgens te zien hoe Lost River in Cannes tamelijk meedogenloos werd afgebrand.
Einde oefening? Toch niet helemaal. Het programmateam van het Imagine Festival had een andere mening en haalde de film eerder deze maand naar ons land. Het zag er een beklemmend portret van drie outcasts in, én een stilistische tour de force.
Om de kijker te prikkelen liet Imagine de eerste festivalvertoning inleiden door twee Nederlandse critici met tegengestelde mening.
Coen van Zwol noemde de film ‘een puinzooi’ en een ’treinwrak’. Hij zag fraaie beelden die onderuit gehaald werden door een kinderachtig en naïef scenario, en raadde Gosling aan in het vervolg een betere scriptschrijver te zoeken.
Overigens constateerde Van Zwol in Cannes wel een kudde-effect. Als eenmaal de toon is gezet holt iedereen er achteraan.
Lof kreeg Lost River daarentegen van Kees Driessen die er een soort omgekeerde western in zag, een mythische verbeelding van de achterkant van de Amerikaanse droom, en zeker niet naïef. Volgens Driessen is ook Lost River een droom, en dromen volgen een eigen, niet perse kloppende logica.
Ook in de buitenlandse (Engelstalige) pers treffen we zeer uiteenlopende meningen aan. Peter Bradshaw van The Guardian vindt Goslings geesteskind geweldig zelfingenomen en noemt het juist frustrerend dat er ook best goede dingen inzitten. ‘Treffende beelden, waanzinnige energie, dwaze grandeur’, zo vat hij samen. Veel anderen zitten op een soortgelijke lijn.
Maar The New York Times koos Lost River als ‘Critic’s Pick’. Ben Kenigsberg signaleerde een perverse schoonheid en stelt vast dat Gosling, hoewel schatplichtig aan David Lynch en Nicolas Winding Refn, een filmmaker is met een eigen poëtische gevoeligheid.
Peter Howell van de Toronto Star ziet in Lost River een psychedelische montage en verbluffende beelden, bedoeld om de kijker in verwarring te brengen. En stelt vast dat het gelukt is.
Om zelf te oordelen moet u snel zijn. De film is in de meeste theaters slechts één week te zien.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
