Dingen die we doen voor leden en partners.
Twee acteurs die samen met hun regisseur een voorstelling willen maken over verlies. Of liever gezegd: onze angst om dingen, of mensen, kwijt te raken. De makers zijn er nog niet helemaal uit, blijkt op Theaterfestival Boulevard. Uit de talloze gesprekken met denkers en (ervarings)deskundigen hebben ze al improviserend personages gedestilleerd, die ze – van elkaar gescheiden door een dikke…
Nerdtheater met elektrische dingetjes en grappige mechaniekjes. Ik houd ervan. In de vorige eeuw iets gezien op een bouwsteiger met een hoofdrol voor treiterige banschuurmachientjes en drammerige boortollen. Ik hoopte op zoiets bij ‘Dagen’ van Studio Gebroed, maar werd een beetje teleurgesteld. Het gegeven is natuurlijk leuk: we volgen een schepper die zo in een paar dagen een heel aardige…
Er waren mensen die gewoon in de keukenkastjes keken, terwijl de gids dat uitdrukkelijk verbood. Dat type mens, dat waarschijnlijk ook bij iedere maaltijd om ketchup vraagt, was een van de interessantere ontdekkingen tijdens de wandeling die je kon maken in den Bosch, onder de titel ‘Gluren’. De voorstelling is een voorbeeld van ‘ervaringstheater’: theater zonder duidelijke verhaallijn of boodschap,…
Het is het meest ambitieuze zomerfestival van Nederland: Festival Boulevard in Den Bosch wil niet alleen het mooiste schouwburgtoneel van de lage landen laten zien, maar ook de vetste spektakels, en jongste nieuwe makers en de vrolijkste buschauffeurs. En dat allemaal in 10 dagen, in eens tad waar de lokale krant zijn best doet om cultuur zo eng mogelijk te maken. We vatten de boel even voor u samen in 8 verleidelijke woorden.
Het verschil is slechts een ‘h’. Maar verwarrend is het wel. Deze week gaat in Zeeland de rockopera ‘O die zee’ in première. Over een maand gaat in Den Haag de sferische locatievoorstelling ‘Oh Die Zee’ van start, net als de Zeeuwse voorstelling zijn laatste weekend beleeft. De voorstellingen gaan allebei ook nog eens over de Odyssee, het klassiek Griekse epos over een Griekse held die na het verwoesten van de stad Troje tien jaar over de terugreis naar zijn eigen stad doet, waar hij vervolgens nog 100 minnaars van zijn echtgenote moet omleggen.
Leuk kunnen schrijven is fijn, maar de journalisten van Cultuurpers kunnen meer. Ze hebben gestudeerd voor kunstkenner, hebben duizenden uren doorgebracht in zaaltjes en hallen waar zelfs u het bestaan nog niet van wist en beschikken over een enorme gedrevenheid. Hoe anders kan deze website bestaan?
Hij had een belangrijk regisseur kunnen worden, maar was op de verkeerde tijd, op de verkeerde plaats. Uiteindelijk heeft zijn ziekte Matthias Mooij dodelijk dwarsgezeten. Gisteren overleed deze nog jonge theatermaker aan longkanker, dik anderhalf jaar na de première van zijn eerste grote-zaalproductie: Mogadishu. Met die voorstelling, van een stuk geschreven door de Engelse schrijfster Vivienne Franzmann, zette Mooij een nieuwe toon in het theater: niet langer greep hij terug op in het theater vertrouwd, vooral Duits en Oostenrijks repertoire, maar koos hij voor Britse auteurs.
Ongeveer tegelijk met de trein van Donjetsk naar Charkov arriveerde gisteren een persbericht in mijn mailbox van de Manifesta. Onze culturele trots in Sint Petersburg. Deze weken organiseert het Nederlandse festival een audiotour door Rimini Protokoll, het vermaarde sterk politieke gezelschap uit Duitsland. O. En, als derde item: er is vanavond een gesprek over wat de Biënnale vermag in tijden van politieke onrust.
De afgelopen weken was het op academies in het hele land feest: een nieuwe lichting beeldend kunstenaars studeerde af en liet zich zien aan de wereld. Naast de ouders, opa en oma en enkele vrienden komen op zo’n eindexamenpresentatie ook een hoop kunstprofessionals af. Scouts, in de vorm van andere kunstenaars, pers, curatoren, verzamelaars en galeriehouders. Al die mensen hopen vooral niet de nieuwe ontdekking mis te lopen en proberen er daarom zo vroeg mogelijk bij te zijn. In sommige gevallen is dat al voordat de kunstenaar van de academie afstudeert. Ontplooit het talent zich niet zoals verwacht, is het jammer, maar anders ben je toch maar mooi de ontdekker. Wij doen even mee, en zochten er 22 uit.
Wie kan het verhaal van Deventer vertellen? Solliciteren mag. En als je de commissie weet te overtuigen kun je voor drie jaar een aardig salaris toucheren. Als directeur van het eerste museale productiehuis ter wereld.
In just over two weeks, the NJO Music Summer, with more than sixty-five concerts performed by young musicians, spread across more and less obvious locations in the province of Gelderland. One hundred and sixty young people flocked from all over the world to show their skills from 1 to 17 August. Anyone staying in Gelderland at that time could not possibly miss their presence.
'The practice of payment by book voucher does not belong to a professional sector with substantial economic importance.' Jeffrey Meulman, director of the Dutch theatre festival, has learned to live with it. Against his will. As host of the annual Gala of Dutch Theatre, he has managed to organise that party again. Without money.
Vanwege mijn fascinatie voor de complexe relatie tussen luisteren en kijken, besloot ik drie voorstellingen tijdens het recente Holland Festival te bezoeken en te ervaren wat er gebeurde als ik probeerde oren en ogen in gelijke mate de kost te geven. De eerste was “Delusion of the Fury” (1966) van de Amerikaanse componist Harry Partch, de tweede een concertante uitvoering van Philip Glass’ opera “The CIVIL warS” (1983), de derde een uitvoering van Franz Schuberts “Die Winterreise” (1827) waarbij vierentwintig korte films van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge werden vertoond.
Prinses Beatrix kan wel tegen een stootje hedendaags theater. Twee jaar geleden zat ze nog (als koningin) in de zaal bij The Life & Death of Marina Abramovic, en dit jaar bij The Crimson House van Lemi Ponifasio / MAU. Zo ongeveer één van de meest radicale – want luid, rauw en tamelijk ondoorgrondelijke – voorstellingen van deze editie van het Holland Festival. We kwamen er overigens niet helemaal uit, maar
Is a performance opera if not a note is sung? If the audience sits on a stand in a car park with headphones on their heads? Or if a man cries out like a dog with a tongue out of his mouth throughout the performance? The definitions of opera are stretched quite a bit at five Oerol performances. Interestingly, hardly anyone calls the performance opera. By necessity, musical theatre is often used, but that term does not really fall into a warm bath.
Ivo van Hove heeft niet alleen een toneelstuk gemaakt op basis van Ayn Rands ideeënroman The Fountainhead. In 2006 wilde de artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam er zelfs een heel nieuwe inrichting van het toneelbestel op baseren. 8 jaar later kunnen we constateren dat alleen de negatieve kanten van Van Hove’s visioen zijn gerealiseerd.
When someone speaks in sentences with words that repeatedly rhyme with 'art' or in which the syllable 'art' keeps popping up, you have to adjust to a different logic than that of everyday communication. If it is also a woman dressed in bright red who pronounces those words eloquently and with many mannerisms, suggesting that she is hyper-sensitive to anything to do with art, your thoughts balance between:
In Rome weten ze al een eeuw of 20 wat lekker eten is. De doorbloeding is alles. Seneca, een Romein van het betere soort, schreef stukken waarin het bloedvergieten tot kunst werd verheven. Het publiek smulde ervan, zoals het in Shakespeares tijd, 1500 jaar later, smulde van Seneca’s recepten, en zoals we nu smullen van Game of Thrones op tv. Het kan niet bloederig, niet wreed genoeg zijn. Dat vinden we lekker.
Vanaf 2007 werkten videokunstenaar Matthew Barney (The Cremaster Cycle) en componist Jonathan Bepler aan een vrije bewerking van Norman Mailers meest verguisde boek Ancient Evenings. Aan Mailers mythologie uit het oude Egypte voegden zij de even mythische Amerikaanse auto-industrie toe in een ambitieus en operatesk filmproject met een veeleisende lengte van 5 uur 11 minuten.
Vanaf februari is River of Fundament op wereldtournee en het Holland Festival
Na indrukwekkende retrospectieven gewijd aan John Cage (2012) en Edgard Varèse (2009) plaatste het Holland Festival dit jaar de Venetiaanse componist Luigi Nono in de schijnwerpers. Onder de titel ‘Trilogie van het sublieme’ vormde de imposante Gashouder het epicentrum van drie avondvullende concerten, klonken er korte ‘Nono interventions’ in de onderdoorgang van het Rijksmuseum, werd een tweedaags symposium rond Nono georganiseerd, en richtte zijn weduwe Nuria een expositie in onder de titel ‘Maestro di suoni i silenzi’.
In March this year the Culture Council sounded the alarm. Unique under the new leadership, which is usually extremely docile when it comes to cultural cuts. But what happens to music schools, children's drama schools, libraries and amateur orchestras is otherwise entirely up to the citizens themselves, and their local councils. This is the minister's response to the chamber.
Although both performances were created in very different ways, parallels can be drawn between 'Romeo and Juliet. To Romeo and Juliet‘ by Karina Kroft and 'Crastest Ibsen II - People's Enemy' by Sarah Moeremans / Noord Nederlands Toneel. Director Karina Kroft and actor Joep van der Geest in conversation about their relationship with a classic play and their audience.
Ieder Holland Festival is er minstens 1 voorstelling waarvan heel veel mensen zich afvragen waarom die geprogrammeerd is. Dit jaar valt die eer te beurt aan ‘Bestiaire d’Amour’ van en met Isabella Rosselini. We zoeken even naar antwoorden.
Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.
English (UK) 
Nederlands 
Français