Of de ‘schreeuw om cultuur’ tien jaar geleden het beste antwoord was op de toen aangekondigde bezuinigingen weet ik niet, maar net als toen voel ik ook nu de drang iets te doen. Naar aanleiding van een spontane uitspraak van mij op Facebook ontstond er dit weekend een nog bescheiden groepje mensen dat zich in wil zetten voor een idee dat ik daarbij opperde.
Het werd mij o.a. ingegeven door de prachtige beelden van de demonstratie (die overigens een heel andere aanleiding had) op het Rabin-plein in Tel Aviv een week of twee terug, die er prachtig uitzag dankzij de inachtneming van de voorgeschreven 1,5 meter. Dit in combinatie met een mooie post van Pepijn Zwaanswijk die ik voorbij zag komen, waarin treffend beschreven werd hoe ook de door velen zeer gewaardeerde registratie van de 4 mei-plechtigheden, met name de door muziek gevolgde toespraak van Grunberg, dankzij de culturele sector zo indrukwekkend waren geweest. “Woorden, muziek, prachtig gesneden beelden, alles is te plaatsen onder die ene noemer: Cultuur”.
Neuronen van de samenleving
Wat als, dacht ik, alleen al van mijn werkplek, Nationale Opera & Ballet, de medewerkers, al snel een paar 100, op de aanbevolen afstand rond het gebouw gaan staan. Dan pas je al snel niet meer op het plein aan de Amstel. Wat als het surplus zich verspreidt en aansluit bij studenten en staf van de Filmacademie en de AHK? Cultuur steunen is niet alleen de grote subsidie-ontvangers in stand houden, maar ook de aanwas koesteren. De studenten steken door naar de Nes, ontmoeten Frascati en de Brakke Grond, NO & B trekt op richting Carré. Tegelijkertijd staat het Concertgebouworkest op het Museumplein, met alle medewerkers van de musea, want ook dat is de sector, overgaand van dat plein naar het Leidseplein, de Balie, ITA, de la Mar en de Krakeling. Al die kernen van cultuur, liefst in heel Nederland, verbonden door de neuronen van de samenwerking en uitwisseling.
Enfin, voor ik het wist zag ik het hélemaal voor me: al die mensen in al die ruimte, wat tegelijkertijd de naderende kaalslag symboliseert alsook de ruimte voor nieuwe verbeelding waar juist de huidige tijd toe noopt. En laat het werken vanuit vragen, het zien van onvermoede perspectieven nou net een kenmerk van creatieven zijn! Een drone er overheen voor de nodige beelden die, door een goede editor -ook cultuur-, die avond tot filmpje voor op de socials wordt omgesmolten.
Misschien de dag beginnen met een pamflet in de kranten? ‘s Middags de manifestatie en dan ‘s avonds, zeg tijdens M, verdwijnt de kleur gaandeweg van het scherm, gaat het licht langzaam in een fade-out, is er geen muzikaal intermezzo, of outro, alles wat behoort tot de culturele sector valt even stil…
Verbonden in verbeelding, dacht ik. Vanuit de ruimte die ons nu door nood gegeven is op zoek naar nieuwe mogelijkheden.
Français 
Nederlands 
English (UK) 
