Bewegend beeld. Te zien op tv, in een museum, in een bioscoop. Op een iphone.
Kijken met een nieuwe blik. Dat doet het Amsterdamse documentairefestival IDFA met Shifting Perspectives: the Arab World. Beeldvorming zonder stereotiepen, zoals in het magistrale familieportret Homeland: Iraq Year Zero.
In de marge van Amsterdam Dance Event zag ik twee muziekdocumentaires die blootleggen waarom dit genre vaak problematisch is voor de cinefiel. Beide films hebben zo hun mooie momenten, maar voldoen uiteindelijk niet voor wie meer wenst dan louter informatieoverdracht in televisieformat. Een sympathieke Goth Are ‘friends’ electric? is titel en grote hit (1979) van de Britse synthesizerpoppionier Gary Numan,…
Brandend Kalf wil meer vuur in de Nederlandse Film. Parallel aan de opening van het Nederlands Film festival organiseerde deze initiatiefgroep een bijeenkomst waar de bezwaren tegen de veel te veilige Nederlandse film op een rij werden gezet. Waar is de subversieve cinema?
Na het plotseling overlijden van haar geliefde moet transvrouw Marina vechten voor haar recht op rouw en verdriet. Sebastian Lelio laat haar zien als een fantastische vrouw die zonder LHTB-etiket kan. In Berlijn vertelde hij meer daarover.
Setan Jawa is de nieuwste film van de vooraanstaande Indonesische regisseur Garin Nugroho (1961). Het is een ‘stomme’ film, geschoten in zwart-wit door Teoh Gay Hian. Hij was vorig weekend tijdens het Holland Festival te zien in het Muziekgebouw aan t IJ. De muziek bij de film wordt live gespeeld door Rahayu Supanggah Gamelan Orchestra en het Nederlands Kamerorkest. Geïnspireerd…
De kijker een stem geven in de wendingen die een filmverhaal neemt. Het is een droom die lastig blijkt te realiseren. Maar nu is er de interactieve bioscoopfilm Late Shift. Een film of een spel?
Struggle is met stip het woord dat het meest valt in het videodrieluik ‘The Tempest Society’. Het gevecht om een menswaardig bestaan, de strijd om papieren, de worsteling met een systeem dat jou geen rechten wil geven. Vluchtelingen struggelen dag in dag uit, jaar in en jaar uit, met deze materie. In dit videodrieluik geeft de Marokkaans-Franse regisseuse Bouchra Khalili (Casablanca,…
Gek toch, dat zoiets gewoons als seks altijd enig rumoer veroorzaakt als het in de bioscoop in beeld komt. Hoe zit dat eigenlijk? De heikele kanten van expliciete seks in bioscoopfilms die op Cinema Erotica ontbreken.
Met Cinema Erotica vier EYE de lust. Jennifer Lyon Bell, maker van erotische films, presenteert daarbij een programma waarin ze porno en kunst verbindt. Wat fascineert haar zo in dit sensuele genre?
In de donkere middeleeuwen werd een kunstenaar nog wel eens gevierendeeld omdat hij buiten de lijntjes was geweest. In de 19e eeuw waren die lijntjes niet meer belangrijk. In de vroege twintigste eeuw gingen kunstenaars zelf bepalen waar de lijntjes stonden en straften ze wie zich daar niet aan hield. Het was de tijd van de kunstenaarsmanifesten. Cate Blanchett, de…
Cultuurpers is een onmisbare aanvulling op het cultuurnieuws in je krant, op internet of op tv. Onafhankelijk, eigenzinnig, rebels en vooral: nuttig. Er wordt immers al genoeg onzin verteld over kunst. Je zult begrijpen dat we niet de miljoenen lezers bedienen waar de grote uitgevers en hun adverteerders van bestaan. Daarom doen al die anderen ook zo weinig aan kunst.…
We zijn echte Holland Festival-specialisten, inmiddels. We gaan voorstellingen vooraf bekijken, interviewen makers, acteurs en lopen zo’n beetje elke dag rond bij de zalen, in de foyers. We horen wat, we zien veel en we delen dat hier. Cultuurjournalistiek zoals het hoort, kortom. Cultuurjournalistiek die er ook moet zijn. En dat lukt helemaal als je een abonnement neemt. Dan krijg…
In de jaren tachtig, toen ik een paar jaar leraar speelde op Curaçao, trok er een siddering van bewondering en huiver door de intellectuele bovenlaag van het eiland. Dubbelspel verscheen, de inmiddels klassieke Curaçaose roman van Frank Martinus Arion. Het was een klapper. Gerrit Komrij was gek op de roman. [bol_product_links block_id=”bol_5924039b33ad6_selected-products” products=”9200000057138048,9200000005225011″ name=”harri” sub_id=”arion” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″…
Wat krijg je als je schaduwspel, Weimar cinema, gamelan en Javaanse mythes combineert? Een mix die veel vraagt van het publiek, maar die een genot is als je je er aan over wilt leveren. De Indonesische regisseur Garin Nugroho maakt geen gemakkelijke films. Vaak zijn ze visueel prachtig, zoals Opera Jawa, maar zit de plot een beetje in de weg…
Na al verschillende prijzen gewonnen te hebben voor zijn korte werk, presenteert Daan Bakker nu zijn wonderbaarlijk originele eerste lange speelfilm Quality Time.
Vergeleken met veel artistieke experimenten op virtual reality-gebied is de komedie High Five opvallend onbekommerd. Vrolijk spektakel voor een breed publiek in de Amsterdamse VR Cinema.
Deze documentaire over een Palestijnse dierentuin op de bezette Westelijke Jordaanoever is een welkome aanvulling op de stereotiepe beelden uit de media. Toch schuilt er achter die onbevangen benadering ook een niet te missen metafoor. Wie is het meest opgesloten, de dieren of de Palestijnen achter de stadsmuur van Qalqilya?
Interview met Martijn Maria Smits over zijn nieuwe film Waldstille, die hij draaide in zijn geboortedorp in Brabant. Een drama vol onderhuidse dreiging van een Nederlandse filmmaker met een eigen signatuur.
Sommigen betwijfelen of virtual reality een geschikt medium is voor speelfilm. De Nederlandse makers van Ashes to Ashes, The Night Watch en High Five laten zien dat het kan.
In de documentaire Life. Animated vertelt Roger Ross Williams het even verbazingwekkende als aanstekelijke verhaal over hoe Disneyfilms voor autistische Owen de sleutel naar de wereld waren. “Het gaat over de kracht van verhalen.”
Eind 2006 leerde ik de Nederlandse filmmaker Sander Francken kennen. Voor de Groene Amsterdammer had ik zijn film Dealing and wheeling in small arms bekeken. Daarna zocht ik hem op in zijn werkruimte voor een interview. Dat gesprek herinner ik me nog goed: scherper dan vele andere interviews. Het ergste wat je immers kan overkomen is een zwerm PR-mensen die…
De bijna vijf uur durende documentaire ‘Combat au bout de la nuit’ maakt duidelijk hoe de gewone Griek de crisis ervaart. Een ware onderdompeling.
Zowel in het opvallende Hongaarse debuut On Body and Soul als in de subversieve Poolse thriller Pokot (Spoor) spelen dieren een opvallende rol. Twee sterke films in de Berlijnse competitie.
De European Film Academy houdt de aandacht voor de Russische veroordeling van de Oekraïense filmmaker Oleg Sentsov levend. Opnieuw een protestactie tijdens de Berlinale.
T2 Trainspotting, het weerzien met de junkiehelden van twintig jaar geleden was een waagstuk. Maar de energie is er nog steeds. Berlijn had de internationale première.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.