Dingen die we doen voor leden en partners.
Het Holland Festival is met zijn ruime aanbod soms zijn eigen concurrent. Zo miste ik Turan Dokht en de première van Pelléas et Mélisande omdat ik bij aus LICHT zat. Om een voorstelling van Debussy’s enige opera te bezoeken moest ik het concert van Abd Al Malik laten schieten. – Culturele keuzestress, enerzijds frustrerend maar anderzijds een weelde. Was het…
Frans is gemaakt voor rap. Vergeet al dat Amerikaans-Engelse gehak, luister naar de ritmische drone die goede Franstalige rap biedt. Een van de mogelijke voordelen van een inzichzelfgekeerde VS en een post-Brexit Europa is dat we wellicht wat vaker die prachtige taal van onze zuidelijke Zuiderburen gaan horen. ‘Speak French to me, darling!’ Macron zal er blij mee zijn. Woensdag…
Hoe schrijnend de betaling van kunstenaars, muzikanten en theateracteurs, scenarioschrijvers en al die andere ‘makers’ is, werd afgelopen weken weer eens duidelijk. In dagblad Trouw kwam – eindelijk – een muzikante uit de kast van slechte arbeidsomstandigheden. Tegen de heersende mores in liet ze weten hoeveel ze verdiende. Wat bleek: landelijke topinstellingen als het Concertgebouw laten musici gratis optreden, orkestmusici…
Waarom willen we eigenlijk zo graag bloed zien? Dat vroeg ik me af tijdens de voorstelling Roughhouse. Dit Amerikaans-Duitse werkje is te zien in het Holland Festival (woensdag 12 juni nog) en daarin vloeit dus geen bloed. Daar gaat het ook over. Dat er nergens meer bloed vloeit, in de media, in de kunst. Dat iedereen altijd weer opstaat, dat…
De muziekcritici waren onverminderd enthousiast. En zelfs operaliefhebbers kwamen, zagen en waren tevreden. Natuurlijk was er het koor van monumenten, aangevoerd door een Vlaamse antiquiteit, dat Maria Calllas zeventig jaar geleden beter vond, maar de leden vormen slechts de noodzakelijke minderheid die nodig is bij zoiets ongehoords als AUS LICHT, het Magnum opus van het 72ste Holland Festival. Vooraf leek…
Crash Park – La vie d’une île (2018) van de Franse regisseur Philippe Quesne voert 19de eeuwse waarden op in hun 21ste eeuwse uitwerking. De elitaire ontdekkingsreiziger is een modale toerist geworden, die zich in goed georganiseerde groepen naar iedere uithoek van de wereld beweegt, op zoek naar ultieme ervaringen, mits deze een retourticket westerse wereld niet in de weg…
Het vele naakt en de seks in Angelica Liddels bewerking van Hawthornes beroemde roman zijn een beetje ouderwets. De Spaanse taal is de echte attractie. In zijn bespreking van Angélica Liddells voorstelling ‘The Scarlet Letter’ op deze website noemt Wijbrand Schaap de scène met een naakte zwarte man ‘een pijnlijk dieptepunt’. Volgens Schaap wordt de man door Lidell bejegend als…
‘Toen kon hij zich in drieën splitsen en was hij zanger, danser en trompettist’, zegt een meisje op het scherm voorafgaand aan Michaels Jugend. Zij is een van de kindertjes die aan het begin van elke dag vertellen waar aus LICHT over gaat. Een goede vondst van Pierre Audi en zijn artistieke team, want het universum dat Karlheinz Stockhausen ons…
Zet een stuk of 15 stuiterballen uit de eerste klas van het basis-vmbo in een antieke kajuit van een paar vierkante meter en je weet zeker dat het er honderd zijn. Muziek zullen ze maken en ze hadden zelf bedacht dat het over een bos moest gaan. Dat gaat de begeleidster van Protoon voor ze regelen. Er liggen pads klaar,…
Het is best durven. Dat je een klassieker uit de Italiaanse opera pakt en die voorziet van een ‘oerversie’. Ik ken een klein legertje militante operacritici dat daar het liefst gewapenderhand tegen ten strijde zou trekken. Als dat dan ook nog eens uit Iran afkomstig is, heb je al gauw de poppen aan het dansen. Om maar gelijk de eerste…
Hlengiwe Lushaba, onthoud die naam. Deze Zuid Afrikaanse zangeres zingt de stoeptegels uit de straat tijdens Sur les traces de Dinozord. Ze doet dat met een stem die van gruizig falset naar full Wagner sopraan gaat, al zal die term me wel weer kwalijk genomen worden door klassieke scherpslijpers. Maar wat zou het? Hlengiwe Lushaba zal het weinig uitmaken, want…
De grond onder je voeten is heilig. Het is, in deze tijden van linkse identiteitspolitiek en opkomend rechts blut und boden denken, een best riskante opmerking, maar Faustin Linyekula gebruikte hem toch, in een antwoord op een vraag uit het publiek. Die vraag ging over de noodzaak, om je eigen plekje te verdedigen in een steeds verder globaliserende wereld. Want…
Ietwat misselijk en met wankele benen verlaat ik de corridor waarin ik zojuist Eight van Michel van der Aa heb beleefd. ‘Heb je het circuit gevolgd op die hoge hakken?’, vraagt een medewerker van het Holland Festival ongelovig. Inderdaad had ik mijn pumps beter bij de ingang achtergelaten. Het mixed realityproject Eight beleeft dinsdag 4 juni zijn wereldpremière in Muziekgebouw…
De Bijlmermeerpolder staat nog steeds bekend als een stadsdeel waar je niet heen gaat als iets of iemand je daar niet toe dwingt. Een stigma dat de flatwijk in de jaren tachtig kreeg toen hij diende als afvoerputje van de samenleving. En nog steeds is de reputatie slecht. Een enkel geweldsincident beschadigt steeds weer het hele stadsdeel, al is dat…
Anthony and Cleopatra is precies het soort repertoirestuk waar mensen tijdens het Holland Festival, of elk ander prestigieus podium, naar uitkijken. Regisseur en schrijver Tiago Rodrigues weet die grootse verwachting niet zozeer te onttakelen, als wel naar de intimiteit van een duet en een spel met uiterst elementaire theatergestes terug te brengen. Zijn twee acteurs zijn dansers, een ervaren choreografenduo…
Het grootste exportproduct van Colombia zorgt er niet alleen voor dat Urker vissers lange dagen kunnen maken, of Amsterdamse Zuidas-advocaten mee kunnen draaien in de wereldwijde 24-uurseconomie. Het witte goud lost ook de neustussenschotten op van het puikje van de wereldcultuur, en kost duizenden levens in het land zelf. Dat moest wel tot een theatervoorstelling leiden, en dat deed het…
Toen bleek dat ze verliefd was op een meisje ontvluchtte ze haar ongelukkige jeugd bij haar strenggelovige adoptieouders. Het boek dat ze daarover schreef, Oranges Are Not the Only Fruit, maakte haar in één klap wereldberoemd. Maar als volwassene kreeg ze alsnog de rekening gepresenteerd. Het was haar kat die haar redde haar van een zelfverkozen dood. Zeven levensvragen aan…
Djino Alolo Sabin (1990) zit er ontspannen bij, ’s ochtends in het hotel in Brussel. De avond ervoor heeft hij voor het eerst zijn solo Piki Piki gedanst, die ook tijdens het Holland Festival te zien zal zijn in Theater Frascati. De voorstelling raakt aan veel heftige thema’s, maar is alles behalve melodramatisch. Er spreekt eerder een onverdroten optimisme uit.…
Sommige verhalen zijn te groot om te vertellen. Te groot, maar daarom niet minder belangrijk of waar. Zoals het verhaal van de miljoenen Afrikanen die in de Eerste Wereldoorlog omkwamen in dienst van de strijdende partijen aldaar: Engeland, Frankrijk, Italië en Duitsland. Dat laatste verhaal kende niemand. Althans, niemand die ik kende, wist ervan, en ik zelf ook niet. Het…
Woest is een cultuureducatiefestival voor en door jongeren en biedt een plek voor experiment buiten het onderwijs. Woest is een uniek samenwerkingsverband tussen onderwijs, de cultuuraanbieders en jongeren. Wat Woest namelijk uniek maakt, is dat jongeren er zelf nieuwe dingen bedenken die het onderwijs leuker en beter kunnen maken. De stem van de leerling is altijd het uitgangspunt. Afgelopen maanden…
De dansfilm neemt een unieke plaats in binnen het filmaanbod. Niet louter gedreven door psychologisering of tekst, biedt het alle mogelijkheid voor experiment in vorm en inhoud. Maar dat betekent ook dat het lastig te plaatsen is. En dus lastig te maken. In het tweede deel over de groeipijnen van de dansfilm komen 2 dansers en performancekunstenaar aan het woord.…
‘Hoe maak ik de wereld een beetje mooier? Dat vraag ik me af bij alles wat ik doe.’ Romana Vrede, bekroond actrice bij Het Nationale Theater, ’tafeldame’ bij De Wereld Draait Door en Zomergast, kijkt graag positief de wereld in. Zal haar bijdrage aan SPOT-Live, het symposium voor de podiumkunsten dat op 28 mei in Rotterdam plaatsvindt, dan ook optimistisch…
Dat je een zwarte man niet schaamteloos mag bejegenen als bronstig oerbeest en een gezichtsloos object voor jouw onbegrensde lustfantasie als blanke vrouw? Lijkt me logisch, maar voor Angélica Liddell, wereldvermaard performancekunstenares, is het typisch een voorbeeld van het nieuwe puritanisme waardoor de vrije kunst wordt bedreigd. Ze brengt nu The Scarlet Letter naar Nederland, een theatrale performance die nogal…
‘Ik ben het afgelopen jaar op weg naar school twee keer lastiggevallen.’ De jonge actrice, krap 15, zegt het met flink wat woede in haar stem. Het is de ochtend na de Berlijnse première van het Chileense stuk Paisajes para no colorear, waarin ze meespeelt, met 8 leeftijdsgenoten. Die woede was er de voorgaande avond, tijdens de voorstelling die 14…
Mijn generatie krijgt waarschijnlijk gelijk het befaamde liedje van Doe Maar in het hoofd bij het overlijdensbericht van Doris Day. Er is geen bal op de TV, alleen een film met Doris Day. En dat wilde je echt niet, de brave heldin van je moeder. De wholesome ster bij wie je eerder denkt aan een glas melk dan aan wilde…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.