Van kleine dansscholen tot grote dansgezelschappen, de Nederlandse danswereld durft zich weer op een podium bloot te geven. Dansliefhebbers kunnen dankzij protocollen weer de studio’s of de theaters in, of allebei, en er wordt enthousiast geboekt want veel voorstellingen zijn al uitverkocht. Er gaat immers niets boven danskunst in levende lijve. Om met dansdramaturg Jochem Naafs te spreken: ‘Als je…
Frans is gemaakt voor rap. Vergeet al dat Amerikaans-Engelse gehak, luister naar de ritmische drone die goede Franstalige rap biedt. Een van de mogelijke voordelen van een inzichzelfgekeerde VS en een post-Brexit Europa is dat we wellicht wat vaker die prachtige taal van onze zuidelijke Zuiderburen gaan horen. ‘Speak French to me, darling!’ Macron zal er blij mee zijn. Woensdag…
Het hiphopfestival Woo Hah! barstte bij de vierde editie, vorig jaar, bijna uit de voegen. Voor de vijfde editie week het uit naar de Beekse Bergen in Hilvarenbeek. We liepen er een dag rond. ‘Maak die cirkel groter, maak ‘m groter! Grooooter!’. Aan het woord de Nederlandse hitlijstbestormer Ronnie Flex. Ken je hem niet van zijn gigantische hits, dan wel…
Wat een grandioze vondst om breakdance te zien als vechtsportdans! In zekere zin is het dat natuurlijk al vanaf het begin. Jongeren in de arme wijken van New York ontwikkelden in de jaren tachtig hun spectaculaire danstechnieken. Deze waren voor hen een middel om zichzelf op een eigen, unieke manier te ontplooien. Dat was een levensnoodzaak in een maatschappij die…
In Kata, het nieuwste werk van de Franse breaker en choreografe Anne Nguyen, overstijgen hiphopmannen de clichés van de hiphop. Stoerheid, onaanraakbaarheid en de gebruikelijke frontale relatie met het publiek worden ingeruild voor indirecte gebaren, uitgestelde effecten, diagonalen en lateralen, dubbele bodems en ironie. Nguyen, zelf een bedreven beoefenaar van capoeira, ming chun en breakdance, daagt haar dansers uit hun…
Ik heb even getwijfeld of ik wel verslag zou doen van de theaterworkshop die maandag 9 november, in het kader van Dancing on the Edge, door Koon Theatre aan Syrische vluchtelingen werd aangeboden. Tijdens de workshop bereiden de vluchtelingen een korte presentatie voor die vrijdag 13 november, voorafgaand aan de theatervoorstelling Above Zero, in Stadsschouwburg Utrecht wordt getoond. De reden…
Het gaat helemaal niet zo goed met de danskunst, zegt men. Ik sprak een dansmarketeer die me vertelde dat de zalen vaak maar voor een kwart vol zitten. En dat geldt dan ook voor dansmakers die een Oscar voor de dans hebben gewonnen. Waar wel veel publiek op afkomt, zijn sprookjes. En Isabelle Beernaert.
Wat verklaart het succes van deze Belgische choreografe?
De jonge choreografen Cecilia Moisio, Giulio d’Anna en Melissa Ellberger zijn genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht 2013.
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
Maniakaal galoppeert ze over het podium, stampend als Michael Flatley on crack. Graatmager en met ontbloot bovenlijf raast Marlene Monteiro Freitas tapdansend in de rondte. Ze knijpt in haar tieten en trekt handenvol (nep)haar uit haar scalp. “My name is Mimosa Ferrara,” hijgt ze dreigend, terwijl haar zwarte legging van haar kont zakt en vlak boven de schaamstreek blijft hangen.…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.