In Elektra, een van de mooiste tragedies die de oude Grieken ons hebben overgeleverd, zit minstens één stuk tekst dat geschiedenis geschreven heeft. Het is het verslag van een paardenrace. Je ziet niks, maar de taal zet je verbeelding aan het werk. 25 eeuwen later hebben ze geprobeerd om de beschreven beelden om te zetten in echte beelden voor de…
Geachte leden van de Tweede Kamer, Met grote zorg kijken wij naar de tijdelijke testwet waar dinsdag 11 mei in uw Kamer over gestemd gaat worden. Deze nieuwe wet betekent nog meer hindernissen en beperkingen voor bezoek aan cultuur. Beperkingen die wel worden ingevoerd maar waar de einddatum niet van gegeven wordt. Deze nieuwe testwet kan een uitkomst zijn voor…
De Nederlandse musea hebben, onder meer door de recente digitale Museumweek, een groot deel van hun publiek vast kunnen houden. Er is – meldt de Museumvereniging op zijn website – wel een licht verloop. En het tot nu toe trouwe publiek zal niet vanzelf en in dezelfde mate de weg naar de musea vinden. Maar het beeld is dat de…
Dat Shakespeare na vier eeuwen nog steeds actueel is, daarvoor hoef je hem niet eens in moderne kleren te steken, maar het helpt natuurlijk wel. Het wereldwijde succes van Ivo van Hove en zijn ‘Internationaal Theater Amsterdam’ is dan ook mede te danken aan zijn Shakespearebewerkingen ‘Kings of War’ en ‘Romeinse Tragedies’. Marathons, urenlang theater met eten tussendoor. Valentijnsdag 2021…
Gisteren zag ik dan eindelijk ‘Weg met Eddy Bellegueule’, de theaterhit van het vorige, gebroken en verwoeste theaterseizoen, en zag dat de makers daarvan de kloof tussen jongeren- en grotemensentheater moeiteloos hadden overbrugd. De voorstelling is een nineties grungeconcert met briljante acteurs en een intense beeldregie van rising star Eline Arbo.
De rusteloze kop voor de romp, vuisten nerveus zoekend naar houvast onder de vaalblauwe trui. Z’n leven een meedogenloze teistering van generaties onderdrukking onder fabrieksarbeid, alcoholisme en huiselijk geweld. En diepe liefde toch, tussen deze getormenteerde vader en zoon. Tot bijna aan het einde van de monoloog ‘Wie heeft mijn vader vermoord?’ blijft het hoge bed onaangeroerd. Pas dan vernemen…
Een paar maanden geleden maakte ik via deze site melding van het feit dat Eurovisie Songfestival een orkest wilde laten optreden, voor minder dan geen geld. Het bericht werd, inclusief follow-ups, een kleine honderdduizend keer gelezen, dus kan enigszins bekend worden verondersteld. Gisteren kreeg ik een persbericht binnen van een best wel duur pr-bureau, dat de cultuurwereld in actie kwam…
Net als in de wereld buiten de cultuur (noem het kapitalisme), zie je in de cultuursector zelf ook een enorme betalingskloof tussen makers en ‘het pluche’. Alleen kun je over dat taboe niet praten zonder als verrader gezien te worden.
Van 4 tot en met 28 juni 2020 staat Amsterdam in het teken van de 73ste editie van het Holland Festival. Associate Artist dit jaar is de Amerikaanse choreograaf, regisseur, schrijver en danser Bill T. Jones. Van hem zal onder meer de nieuwe voorstelling Deep Blue Sea te zien zijn, waarin Jones zelf danst en, bijgestaan door honderd grotendeels lokale…
Het Holland Festival wenst u een gelukkig 2020! Op 11 februari wordt het volledige programma bekendgemaakt van de 73e festivaleditie. Voor onderstaande vijf producties kunt u nu al kaarten bestellen. Verder in deze nieuwsbrief: vacatures voor een hoofd bedrijfsvoering/controller, een medewerker development en stagiair(e)s voor de afdelingen communicatie & marketing en productie; en aus LICHT uitgeroepen tot Opera van het Jaar 2019.…
‘Ik wist niet dat je in deze sector ook weggedigitaliseerd kon worden, maar dat kan dus wel.’ Susanne Visser en Annemiek Lely luidden op zaterdag 7 december de noodklok. Hun baan als inleider bij theatervoorstellingen is in gevaar. Gezelschappen zouden liever de mensen aan zich binden via podcasts, en zo’n inleider kost alleen maar geld. Maandag 9 december haalden we…
Het afgelopen jaar hoorden wij, Annemiek Lely en Susanne Visser, verschillende geluiden over saaie inleidingen en nutteloze randprogramma’s die niets zouden toevoegen. Zulke opmerkingen passeren de revue in de artiestenfoyer, aan de bar of vinden hun weg op social media. ‘Ik wil nagesprekken geleid door een lokaal presentatietalent in plaats van door een lijzige dramaturg,’ schreef een reeds gevestigde regisseur…
De Raad voor Cultuur heeft zojuist de nieuwe Basisinfrastructuur (BIS) voorgesteld, en het is een hele grote, in traditionele termen ‘welvarende’, baby geworden. Omdat de Raad geen namen mag noemen, en alleen functies mag opsommen, hebben we hier alvast een invullijstje gemaakt, waarin we (zeer summier, want weinig tijd en niet van alles op de hoogte) opsommen welk bestaand cultureel…
Het Nederlandse theater herinnert zich steeds minder. Dat bleek afgelopen vrijdag tijdens een tweetal bijeenkomsten in ITA, het gebouw waar ooit de Stadsschouwburg gevestigd was. Tijdens Nieuwe Grond, een onderdeel van het Nederlands Theaterfestival, ging het over erfgoed. De ene bijeenkomst zal mogelijk herinnerd worden door de zes aanwezigen: de twee gasten plus presentator, en hun drie toeschouwers. De andere…
Vorige week vroeg mijn buurvrouw Stefanie tijdens het rondje met hond: ‘Wat is dat eigenlijk, dat Holland Festival?’, en ik betrapte mezelf er bijna op dat ik vermoeid ging uitleggen dat het het belangrijkste podiumkunstenfestival was Nederland en omstreken en dat iedereen met een beetje opleiding het zou moeten kennen. Maar ik hield me in. En vroeg me af: hoe…
Begin jaren 90 zit ik in een kleine zaal in The National Theatre in Londen. Voor de voorstelling begint vraagt iemand op het toneel of je de bezoekers naast je wilt begroeten. Dat zorgt direct voor een andere, intiemere dynamiek in de zaal. Op een strak toneel met slechts enkele attributen staan vier acteurs en een Arabische musicus. Yoshi Oida…
Toneelgroep Amsterdam en Stadsschouwburg Amsterdam gaan samen verder als ‘Internationa(a)l Theater Amsterdam’ (ITA). Niet te verwarren met het net niet opgeheven Internationaal Danstheater Amsterdam. De naam ‘ITA’ vind ik nogal kil. Misschien even kil als Toneelgroep, maar daar zat tenminste nog het woord ‘groep’ in. Dat heeft iets gezelligs. ITA is zoiets als ING. Grote ambitie en geen wortels. Even…
De afgelopen jaren maakte de artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam, Ivo van Hove, drie voorstellingen van werken van Couperus. In drie korte interviews blik ik terug op het laatste deel, Kleine Zielen. Ondanks de lange meanderende zinnen en de romantische, soms erg passieve personages is dit boek (of eigenlijk zijn het vier boeken)een tijdloos meesterwerk dat, wat mij betreft, alle…
In het laatste deel van ‘boeken der kleine zielen’ zit de ooit in ongenade gevallen Constance in het donkere en tochtige landhuis waar vroeger haar onwillige schoonouders woonden. Constance trouwde tegen hun zin met hun enig kind, baron Henri van der Welcke. Constance’s en Henri’s zoon Addy is het enige wat deze twee mensen verbindt. Liefde voor elkaar is er nooit…
Tijdens de eerste twee weken van dit Holland Festival ging bijna alle kunst ergens over. Het voor deze gelegenheid bedachte festivalthema ‘democratie’ blijkt zo’n beetje tot in alle haarvaten te zijn doorgedrongen. Soms pijnlijk en sterk actueel, zoals in het fenomenale ‘The Nation’ van het Nationale Toneel, soms ronduit gênant, zoals in het zwaar overschatte ‘Democracy in America’ van Romeo…
Ik vertel je hier waarom je naar Parsifal zou moeten gaan, en niet eens alleen vanwege het object van Anish Kapoor dat erin een rol speelt. En je zou trouwens ook een keer naar toneel kunnen. Met De Meiden. Fel theater van ons allerbeste theatergezelschap (volgens de Amerikanen). De Nationale Opera, Parsifal (opera) Vier jaar geleden bezocht ik Pierre Audi’s…
Het is een nieuwe en belangrijke trend binnen de programmering van internationale dans- en performance festivals in Nederland: niet alleen relevant werk van internationale choreografen tonen, maar ook uitdrukkelijk aandacht besteden aan dansmakers verbonden met de Nederlandse danspraktijk. Spring Utrecht opende in mei met Nicole Beutler en sloot af met Jan Martens, terwijl tijdens Julidans Pere Faura de spits mocht afbijten met sin baile no hay paraíso (no dance, no paradise).
Zo vanaf rij negen is het net alsof je zelf tot aan je knieën in de anjers staat. De hoofden van het publiek voor mij gaan geruisloos over in een woud van stelen bekroond met roze, waar doorheen dansers als langbenige kippen voorzichtig heen en weer stappen.
De vondst is geweldig: Nelken van Pina Bausch toont het paradijs als een plek waar je voorzichtig moet zijn, anders gaat het fout. De anjers dwingen de dansers tot omzichtigheid. Je gaat er als toeschouwer in mee, zonder dat meteen alle onderliggende gedachtegangen tot je doordringen.
Je kunt dus te dicht bij een kunstwerk komen. Ik weet niet eens of het echt voor schilderijen geldt, dat er giftige dampen uit op kunnen stijgen, zoals sommigen beweren, maar het geldt zeker voor theaterkunst. Tijdens de opening van het Holland Festival 2016 zat ik op de eerste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Normaal al niet de beste plek voor wie een beetje overzicht wil houden over wat er op het toneel gebeurt. Voor de gelegenheid van ‘Die Stunde da wir nichts voneinander wussten’ was het toneel ook nog eens een halve meter verhoogd, waardoor ik voor ongeveer vier-vijfde van de tijd naar over een lichtrail stuiterende acteurshoofden heb zitten kijken.
Aanstaande vrijdag is het weer zover. Dan beklimmen in de stadsschouwburg Amsterdam sprekers op het terrein van technologie, economie en design het podium om te vertellen over hun ‘ideas worth spreading’. Het thema van dit jaar is ’the perfect trifecta’, want als er iets magisch is volgens oprichter Jim Stolze, dan is het wel de interactie tussen publiek, sprekers en performers. Opvallend…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.