‘Er is niet alleen werk verdwenen, maar ook kennis en ambacht – het hele perspectief verdwijnt. Terwijl Nederland als dansland vermaard was in de wereld, juist omdat het de luxe had om te onderzoeken, op te bouwen, te stimuleren.’ Ronald Wintjes, de kersverse directeur van De Nederlandse Dansdagen, maakt zich zorgen. Hoe zit het met de toekomst van de dans?…
In het Magazine Media Café in het Amsterdamse debatcentrum De Balie bespraken journalisten, uitgevers en freelancers het fenomeen distributed content. Wat is het en wat kun je ermee? Distributed content: een nieuw online fenomeen Distributed content is eigenlijk het omgekeerde uitgeven. Je biedt content (verhalen, foto’s, video) aan op plaatsen waar de lezer zich bevindt, in plaats van de lezer…
De grote zaal van het Enschedese Wilminktheater is leeg, net als de orkestbak. Op het immense podium het decor voor de proloog van Strauss’ Ariadne auf Naxos. Theatertechnici bespreken licht- en boventitelingscues, iedereen oogt ontspannen. Ook regisseur Laurence Dale. Het is vier uur vrijdagmiddag, twee weken voor de première op 10 september. Eerder die vrijdag is de proloog – die…
Een van de mooiste musea van Nederland is te vinden in Tilburg, een stad die door sommigen nog altijd gezien wordt als de rafelrand van Nederland. Dit centrale onderdeel van Brabantstad krijgt ook relatief weinig geld van de overheid. Hoe hier dan toch een van de beste musea van de wereld kan liggen? Museum De Pont is, net als Huis…
“Things happen, and then they happen again, but not the same way, not quite; such is the logic of the biennial. And then there are things which have never happened before, and which happen now and in a time that seems somehow out of time, or takes our “now” out with it.” [hints]“Dingen gebeuren, en dan gebeuren ze weer, maar niet…
Het is een nieuwe en belangrijke trend binnen de programmering van internationale dans- en performance festivals in Nederland: niet alleen relevant werk van internationale choreografen tonen, maar ook uitdrukkelijk aandacht besteden aan dansmakers verbonden met de Nederlandse danspraktijk. Spring Utrecht opende in mei met Nicole Beutler en sloot af met Jan Martens, terwijl tijdens Julidans Pere Faura de spits mocht afbijten met sin baile no hay paraíso (no dance, no paradise).
De Oostenrijkse politicus Jörg Haider bestempelde haar werk als Weltkatzenmusik. Toen zijn extreemrechtse Freiheitliche Partei Österreichs in 2000 toetrad tot de regering, leidde dit tot massaprotesten. Tijdens een zo’n bijeenkomst laakte Olga Neuwirth (Graz, 1968) onder de titel ‘Ich lass mich nicht wegjodeln’ diens anti-intellectuele en anti-culturele agenda. De rest is geschiedenis: Haider reed zich in 2008 te pletter, Neuwirth…
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
Geen acteur te zien in de zaal van Theater de Veste in Delft. Alleen een huis met muren en dak van doorzichtig doek. Daar kunnen dertig mensen in. Op de wanden van de zaal daaromheen trekken geprojecteerde beelden in wervelende vaart voorbij. Dat is fascinerend: gewoonlijk, als je in een huisje zit, sluiten de muren je af van de omgeving, maar deze keer geven ze juist uitzicht op een wereld zo groot en prachtig als je nooit meemaakt in het gewone leven.
De voorstelling Sketches/Notebook (2013), die op 6 juni in het Holland Festival haar Nederlandse première beleeft, is virtuoos, radicaal en uiterst zachtaardig. Choreograaf Meg Stuart houdt van kleinschaligheid, ook als ze de grootste podia bezet met partners als de Volksbühne (Berlijn), Théâtre de la Ville (Parijs) of de Münchner Kammerspiele. Details winnen het van grote lijnen en spelen vaak een hoofdrol in stukken die het menselijk gedrag op ongenadige wijze onder de loep nemen.
Sketches/Notebook valt op
‘Dit regiem heerst ook over je na je dood. Het regiem steelt je verhaal. Ze gebruiken je om hun eigen verhaal te vertellen. Nabestaanden worden gedwongen om verklaringen te onderteken dat de dode is vermoord door de oppositie. Het regiem gebruikt de doden om de levenden te onderdrukken.’ De Libanese kunstenares Tania El Khoury heeft een statement gemaakt: Gardens Speak (Tuinen Spreken). Een installatie, een immersieve[hints]definitie: onderdompelend, waardoor je de echte wereld om je heen vergeet.[/hints] voorstelling, waarin de toeschouwers zelf acteur zijn. Een voorstelling die bestaat uit een berg aarde waaruit zacht stemmen klinken vanonder grafstenen. Die voorstelling komt in juni naar Amsterdam, als een van de voorbeelden van de nieuwe Holland Festival-programmering door festivaldirecteur Ruth MacKenzie.
De berg aarde waarin en waarop de installatie zich afspeelt staat voor de vele duizenden anonieme achtertuingraven in Syrië. In het begin van de Syrische burgeroorlog was de strijd nog vooral een strijd tussen tegenstanders van de dictatuur van president Assad en diens (geheime) politie. De eerste slachtoffers waren vaak nog gewoon studenten die meededen aan vreedzame demonstraties, die pamfletten uitdeelden, of die de begrafenis van een vriend bezochten. Immers: het bombarderen van begrafenisplechtigheden was en is een beproefde methode van moorddadige regiems en misdaadsyndicaten om opstandige netwerken uit te schakelen.
Tania El Khoury hoorde in 2013 van het Syrische alternatief: de privébegrafenis in eigen achtertuin, of bij gebrek daaraan in een anoniem stadspark, zonder grafsteen of herdenkingsplek. Zo’n actie is zowel een uiting van angst als een daad van verzet: dit zijn doden die de regering niet meer kan misbruiken. ‘Het stuk is oorspronkelijk ook niet bedoeld voor het Europese publiek. Het is in Libanon gemaakt en de tekst was ook in het Arabisch. Het laatste waar ik aan dacht was het Europese publiek. Het idee was
‘Zij is de belichaming van de ongelooflijke lichtheid van het bestaan, beweeglijk, alert en precies op de tel.’ Aldus een criticus over de Koreaans-Amerikaanse dirigent Han-Na Chang (Suwon, 1982), die na haar debuut in 2007 zo’n beetje alle belangrijke orkesten leidde. In 2014 gooide ze hoge ogen tijdens de vermaarde BBC Proms met haar frisse opvatting van de Vijfde Symfonie…
Simon McBurney is een echte theaternerd. Hij is bovenmatig geïnteresseerd in wis- en natuurkunde, en doet in het theater niets liever dan technische illusies bouwen. Daarnaast is hij een veelgevraagd acteur en regisseur, die, als hij een voorstelling heeft in het Londense Barbican Centre, Kate Bush op bezoek krijgt, die hem nederig komt feliciteren met zijn werk. Dit jaar is hij,…
Een tentoonstelling die onze blik op migratie en migranten centraal stelt, ons migratiebeleid kritisch bejegent, maar niet in makkelijk pamflettisme vervalt, dat is ‘Voices outside the echo chamber’. Vrijdag 29 april opende in de Tolhuistuin de expositie “Voices outside the echo chamber“– een expositie van Framer Framed, de Amsterdamse organisatie die al jaren de beeldtaal in onze kunsten bevraagt en becommentarieert. Immers,…
Imagine is al een aantal jaar aan het transformeren. Toen dit festival nog onder de naam Amsterdam Fantastic Film Festival door de wereld ging, lag de nadruk vooral op genrecinema. Het Fantatstic-genre is een verraderlijke term die als vergaarbak wordt gebruikt voor sciencefiction, fantasy en horror. In deze postmoderne tijden is fantatstic moeilijker af te bakenen. Het festival veranderde daarom al in 2009 van…
Hoewel in Panorama Mesdag altijd één schilderij centraal staat, is het geen statisch museum. Wisselende tentoonstellingen belichten soms Mesdag en zijn tijd, soms modernere kunstuitingen. Ditmaal heeft het museum kunstenaars benaderd nieuwe visies te ontwikkelen op het begrip panorama. Een prijzenswaardig besluit. Of de nieuwe panorama’s allemaal even overtuigend zijn is een tweede. Het belangrijkste werk op de tentoonstelling is…
‘Dit was eigenlijk een mixtape,’ zegt Yassine Boussaid, zaterdag 9 april 2016 na afloop van zijn concert, ‘zoals mijn neef me vroeger meegaf, voor de lange terugweg van Marokko naar Amsterdam.’ Yassine is de zakelijk leider van het Amsterdams Andalusisch Orkest (AAO). Samen met artistiek leider Mohamed Chairi en regisseur-schrijver Mohamed Aadroun zet hij in moordend tempo concerten in elkaar…
De videoclip trok ooit beroemde regisseurs naar muziek en andersom bleken videoclipregisseurs later ook grote filmmakers. Maar ondanks youtube en vimeo, heeft de videoclip het laatste decennium aan impact en belang verloren. Verwonderlijk is dat niet, want waar eens MTV bepaalde welke (muziek)beelden we te zien kregen, bepalen we dat nu zelf. MTV zendt alleen nog maar op themakanalen muziek…
Moeders en dochters: bestaat er een inniger band? Hun levens liggen in elkaars verlengde. Moeder trekt het spoor dat haar dochter later ook zal bewandelen. Ze is een vriendin, op wie altijd kan worden teruggevallen. Maar onderhuids woedt een verstikkende machtsstrijd, waarin ze elkaar vasthouden en belagen. Jaloezie en concurrentie knagen aan de huiselijke idylle. Ontsnappen kan niet. Het is een…
Het leuke van openingen bezoeken, is dat je er soms iets meemaakt dat niemand had verwacht. Zoals bij de mini-expo ‘Bep Rietveld, dochter van…’ in Kunstruimte Kuub in Utrecht. Er hangen 72 schilderijen van de dochter van Gerrit Rietveld, de man die De Stijl zijn meubels en huizen gaf. Deze Bep, niet onverdienstelijk met de kwast, heeft in 1935 een…
In de gang naar de luchtplaats staat een sjofele man tegen de muur geleund. Uitgeput, koud, onaanraakbaar. Het is een jonge Adolf Hitler, door Roy Villevoye afgebeeld als de dakloze, mislukte kunstenaar die hij ooit was. Nu staat hij op Hacking Habitat en zit hij vol mogelijkheden, aldus het bijschrift. De kunstmanifestatie die onder die titel bezit heeft genomen van…
Van wie is een film? Dat is dit jaar het thema op het IFFR-programma Critics’ Choice. Van YouTube-compilaties tot een Russische Mad Men. Is de studio de eigenaar, de filmmaker of de kijker? Met video-essays als de nieuwe vorm van filmkritiek.
De volgende keer zitten we met 10 mensen in de rij voor een hotseat, 100 online kijkers en tientallen live toeschouwers in de foyer. Dat hoop ik tenminste, want dan heeft het experimenteren met nieuwe vormen, apps en apparaten natuurlijk pas zin. Tijdens de tweede Winternachtenavond, zaterdag 16 januari in het Theater aan het Spui, hadden we iets minder kijkers dan…
Vrijdag 15 januari hebben we een eerste experiment gedaan met het platform ‘blab.im‘. Tijdens festival Winternachten deden we live verslag, via internet. We deden dat in het Engels, omdat de meeste kijkers die we hadden, Engelstalig waren. Dat konden we zien. Dat is al het meest markante verschil tussen iets als Blab.im, en gewone televisie. Blab.im is in Nederland nog…
Drieënhalf uur streaming video vanuit een zithoek op het Haagse Winternachten-festival. Ik zal het u niet kwalijk nemen als u niet alles gevolgd heeft. Ik was er zelf op het laatst ook niet helemaal meer bij. Toch was het een succes. Al is het maar omdat het hier te lande nog niet eerder is gedaan. Blab is zo nieuw dat…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.