,,Ik heb geen theaterachtergrond, maar ik weet wel wat ik mooi vind.” Deze woorden van Cammy Mai Tran zijn typerend voor een trend onder jonge theatermakers. Ze vinden de muren tussen de verschillende kunstdisciplines maar benauwend. Steeds meer zien we ze dwars door die muren heen lopen. En als de klap achter de rug is, dwarrelt de nieuwe inspiratie rijkelijk over hen heen.
We zagen het in maart al aankomen, maar nu is het officieel: minister van cultuur Jet Bussemaker legt het Museumadvies van de Raad voor Cultuur naast zich neer. Het adviescollege onder leiding van Joop Daalmeijer heeft zijn huiswerk dus niet goed gedaan: zijn idee
Een man en een jongetje samen op het toneel zetten – het bovenlijf ontbloot; in de huidige tijd betekent dat om moeilijkheden vragen. Onze door pedofilie-schandalen verzadigde blik laat nog maar weinig heel van de intimiteit tussen wat ook vader en zoon, broers of vrienden zouden kunnen zijn. Maar ‘Victor’ van choreograaf Jan Martens en regisseur Peter Seynaeve is geen brave, politiek correcte herstel-operatie. In hun zoektocht naar een liefdevolle blik op de relatie tussen man en kind, zoeken zij ook consequent de grenzen van het toelaatbare op.
Toneelgezelschap de Utrechtse Spelen, stadsgezelschap van de vierde stad van Nederland, verkeert op de rand van faillissement. Onlangs werd bekend dat het gezelschap onder leiding van artistiek en zakelijk directeur Jos Thie een tekort heeft van 2,1 miljoen euro. Uit de correspondentie die inmiddels boven tafel is, blijkt dat in mei van dit jaar al duidelijk werd dat de problemen uit de hand liepen. Dat was een maand nadat de Utrechtse subsidie-adviescommissie haar lovende advies had uitgebracht, en een paar weken voordat de Raad voor Cultuur zijn zeer zuinige advies uitbracht.
Er is weer een interessant cultureel tintje gegeven aan het ‘Europa-debat’. Iemand heeft geroepen dat het watermerk van de nieuwe serie eurobiljetten een plaatje zal bevatten van ‘de verkrachting van Europa’ door de Griekse oppergod Zeus. De anti-Europa en anti-Griekenlanders in de diverse timelines hebben niet meer nodig om het complot van de bankenmaffia tegen de Europese burger te framen.
Een tentje dat voor zeeanemoon op het droge mag spelen, de vier pootjes parmantig in de lucht. Acteurs die een kopje thee drinken en een potje kaarten. Het oogt allemaal heel onschuldig. Wat begint als een wonderlijke fotoroman groeit stilaan uit tot een rebus van aanzienlijke lengte. “My private Himalaya” heeft veel weg van een wandelende tentoonstelling, met een windmachine…
Dat Martin Scorsese’s betoverende Hugo op het Rotterdams festival een tijdje nummer 1 stond in de publiekswaardering is niet zo vreemd. Wel verrassend is de film die gisteren als nummer twee opdook en nu Hugo van de eerste plaats heeft verdreven: de documentaire Back to the Square waarin filmmaker Petr Lom kijkt hoe het er in Egypte voorstaat na de…
Terwijl anti-kapitalisten deze week plannen smeedden om het Beursplein in Amsterdam te bezetten – als je de demonstanten ten minste onder die noemer kunt scharen – verplaatste in de V.S. de woede over THE 99 PERCENT zich naar de concertzaal. De discussie laaide op naar aanleiding van twee gebeurtenissen. Wall Street werd bezet; en de Metropolitan Opera ontving in een jaar 182 miljoen dollar aan donaties, een recordbedrag.…
Vliegbasis Soesterberg staat vol met grote hangars, loodsen en andere massieve gebouwen. Allemaal gedroomde locaties voor theatermakers, lijkt het. Regisseuse Ilmer Rozendaal maakte voor haar voorstelling Thousand Yard Stare een andere keuze. Ze plaatste de solo in een klein, luchtig eikenbosje met daarin een oud en vervallen bunkertje. De tijdloosheid van deze plek blijkt ideaal voor haar kleine en menselijke…
We waren met een kleine onderbreking voor de broodnodige nachtrust ruim 27 uur actief met een liveblog over de Mars der Beschaving. Hard werken, en in het begin hadden we last van wat opstartproblemen. Immers: het opzetten van zo’n liveblog vereist wat structuur in de aanpak. We hadden een paar zogenaamde #hashtags ingevoerd, zoals #marsderbeschaving, waarmee op twitter mensen hun…
Eigenlijk was er maar één compliment voor het kabinet, dat bezig is om gemiddeld 30% te korten op een sector die werk geeft aan tienduizenden Nederlanders. Tijdens de hoorzitting die de tweede kamer op maandag 20 juni belegde was alleen cultuursocioloog Arjo Klamer positief over de daadkracht die staatssecretaris Zijlstra aan de dag legde. Dat hij vervolgens wel vond dat…
Cover of Spalding Gray Op het Holland Festival dwalen twee geesten rond. De meest luidruchtige is die van Christoph Schlingensief, Duitslands meest onafhankelijke cineast, theatermaker, activist en enfant terrible, altijd goed voor controverse. Na de in 2008 gestelde diagnose longkanker verwerkte hij zijn woede en angst in Eine Kirche der Angst vor dem Fremden in mir, in 2009 gepresenteerd op…
Staatssecretaris Halbe Zijlstra houdt niet van zeuren. Kom bij hem niet aan met emailbombardementen, twitteracties, boze brieven en scheldpartijen. Hij is er niet alleen ongevoelig voor, het werkt bij hem zelfs averechts. Dat liet hij tenminste in september 2010 weten aan
Inmiddels is de website aangepast, maar omdat dit bericht de aanleiding was tot die aanpassing, laten we het staan.
Altijd goed om een nieuw initiatief te steunen. Daarom waren we ook blij met het opbouwende plan van
Na de openingsfilm Stand van de sterren was de tweede belangrijke première van een Nederlandse documentaire op IDFA die van Homeland. Bij de voorstelling in het Tuschinski-theater ging overigens het niet alleen om de Palestijnse zaak, want het het was natuurlijk ook een feestje ter ere van de 78-jarige regisseur George Sluizer (Spoorloos), misschien wel onze meest internationaal georiënteerde filmmaker.…
Het was een prettig uit de hand gelopen flashmob: volgens de politie stonden er rond 12 uur tegen de 3000 mensen op het Malieveld in Den Haag. Jonge mensen, vooral: studenten van de Haagse Kunstacademie en het Consevatorium. Maar dat is niet genoeg om het Malieveld een vol gevoel te geven. Uit alle hoeken van het land waren jonge kunststudenten…
Door Leo Bankersen
Het filmvak acteren staat tijdens de 30ste editie van het Nederlands Filmfestival speciaal in de schijnwerpers. Dus dat komt mooi uit dat het Festival vanavond opent met Tirza, een verhaal dat te gruwelijk is om waar te zijn, maar dat je dankzij het spel van onder andere Gijs Scholten van Aschat, Sylvia Hoeks en Johanna ter Steege toch moet geloven.
Rudolf van den Berg werkte het boek van Arnon Grunberg, over Jörgen Hofmeester, zijn mislukte leven en zijn aanbeden dochter, eigenhandig om tot een beklemmende roadmovie, een reis naar het einde van de nacht. Scholten van Aschat, die al lang naar de rol had toegewerkt, laat de ingehouden verbittering en woede langzaam veranderen in wanhoop. Hoeks speelt hier haar beste rol tot nu toe en Ter Steege zag genoeg in dit script om haar afkeer van Grunberg opzij te zetten. En vergeet niet de negenjarige Keitumetse Matlabo uit Zuid-Afrika, als Hofmeester’s geweten en beschermengel. Het resultaat is een film die wringt en schuurt, maar die ook de allure heeft van een grote en bittere tragedie. Tirza is inmiddels de Nederlandse inzending voor de Oscars.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.