Onder liefhebbers van de muziek van leeftijdgenoten Johann Sebastian Bach (1685-1750) en George Frederic Handel (1685-1759) is het gekissebis goed vergelijkbaar met dat tussen de aanhangers van Beatles en Rolling Stones. Bach is klassiek, Handel populistisch, Bach schreef verheven muziek, Handel platvloerse , Bach was (zijn Matthäus Passion uitgezonderd) beknopt in zijn muzikale statements, Handel emmerde oeverloos door. En zo voorts. Het concert van Anne Sofie von Otter, afgelopen donderdagavond in de Roterdamse Doelen, bewees het ongelijk van de Bach adepten en leverde een pure triomf op voor de Handel-aanhang.
De grote Bach verkeerde voornamelijk in benepen Duitse kerkelijke kringen en kwam het land niet uit. De informatie over de muziekpraktijk van over de grens kwam niet zelden uit de tweede hand, via studenten en reizende musici. De muziek die hij schreef werd lang niet altijd begrepen en zeker niet tijdens zijn leven. Niet zomaar legt de filosoof/schijver Douglas Hofstädter Bach naast de wiskundige Gödel en de graficus Escher op het fileerblok. Het gaat bij Bach om de vorm, de kathedraal van muziek.
Von Otter zong cantate BWV 35, ‘Geist und Seele wird verwirret’, een merkwaardig afwijkend werk met aleen een solostem en een uitgebreid obligate orgelpartij naast het kleine orkest. Uit de cantate ‘Vergnügte Ruh’ BWV 170 zong Von Otter alleen de naamgevende aria.
De begeleiding van Von Otter door Concerto Copenhagen en dirigent Lars Ulrik Mortensen was werkelijk voortreffelijk. Toch kwam de muziek niet echt van de grond, bewoog zich niet soeverein door de zaal. Mortensen, die in stijl vanachter de toetsen dirigeerde, bleef teveel aan het orgel als continuo instrument hangen – hoewel Bach dit in BWV 35 als solo-instrument voorschreef. Een meer flexibele afwisseling met het klaar staande klavecimbel had de muziek goed gedaan. Bovendien bleef Von Otter, hoe fraai ze ook zong in de vocale versieringen, teveel op een afstandje van de kern van de muziek.
Geist und Seele van Bach in de versie van Countertenor Andereas Scholl
Hoe anders ging dat na de pauze, bij Handel. Als Georg Friedrich Händel geboren, verengelste hij zijn naam toen de componist zich definitief na veel omzwervingen door onder meer Italië definitief in Engeland vestigde. Hij was een kosmopoliet die alle invloeden tijdens zijn reizen opgedaan in zijn muziek verwerkte. Bovendien was hij handig, commercieel zouden we nu zegen. Hij schreef zijn oratoria met de gewone man voor ogen: een bijbels onderwerp, opgebouwd rond een geheide hit en voornamelijk bedoeld voor luisteraars met zitvlees.
Heel anders zijn de veel minder bekende opera’s van Handel, meer afgewogen en overzichtelijk qua lengte. Hierin gaf Handel er blijk van zijn Italiaanse voorbeelden goed na te kunnen volgen. De aria uit Semele, ‘When you’re weak’ was mooi en egaal gezongen, maar in ‘Ogni vento’ uit de opera Agrippina ging Von Otter los en was vanaf dat punt niet meer te stuiten. Hier bleek wat een groot zangeres zij is, één van de groten van deze tijd. En hoewel ‘Verdi prati’ uit Alcina qua muziek niet zo veel om het lijf heeft wist de Zweedse zangeres er een prachtige draai aan te geven, direct vanaf de eerste inzet opgaand in haar rol. ‘Resign thy club’ uit Hercules deed haar over het podium zwieren evenals de toegiften uit Ariodante en Xerxes (‘Ombra mai fu’). Met bloemen en al zorgde Von Otter voor een triomf van Handel over Bach, die er deze keer bekaaid afkwam.
Ogni Vento in de versie van de franse sopraan Veronique Gens.
Grote zaal de Doelen Rotterdam: Anne Sofie von Otter m.m.v. Concerto Copenhagen o.l.v. Lars Ulrik Mortensen. Bijgewoond: donderdag 4 november.
Nederlands 
English (UK) 
Français 