‘Iris Hannema schrijft als een vent’, schreef ik een paar jaar geleden in een recensie over haar Het bitterzoete paradijs (2016). Daar zou je nu niet mee wegkomen. Ik bedoelde eigenlijk te zeggen: Iris Hannema schrijft stevige, beeldrijke, onafhankelijke én kritische teksten die je zelden bij vrouwelijke én mannelijke reisjournalisten tegenkomt. Waarom dat zo is, vertel ik straks.
'Opsodemieteren'
Typische Hannema-zinnen zijn: ‘Zo monnik, en nou opsodemieteren met je zogenaamde stofdoekje.’ (Ove...
Je kunt nu inloggen om verder te lezen!
Welkom in het archief van Cultuurpers! Als lid heb je toegang tot alle, meer dan 4000 berichten die we sinds onze oprichting in 2009 hebben geplaatst!
(Recente berichten (jonger dan drie maanden) zijn voor iedereen te lezen, dankzij onze leden!)
Word lid, of log hieronder in:
Nederlands 
English (UK) 
Français 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.