Het begon natuurlijk allemaal als een geintje, en is heel groot aan het worden: Star Force, van de makers van Robo-Knight. Het zijn niet zomaar makers: James McAvoy (X-Men), Kit Harington (Game of Thrones) en Brendan O’Rourke (ook GoT) en ze verveelden zich omdat alles stil lag. En nog steeds ligt. Dus gingen ze een film maken, met zichzelf en hun telefoon als cameraploeg, acteur en regisseur, plus een totaal van de pot gerukt scenario.
Het is meligheid troef, maar pas op: de makers en bedenkers Ross en Kevin Mains steken er meer uren in dan je zou denken, en dat is de verborgen kwaliteit van dit geintje, dat daardoor ook flink uit de hand aan het lopen is. In The Guardian beschrijven ze hoe ze zelf elk shot voor doen en dan doorsturen naar de acteurs, die het vervolgens thuis, in de keuken, precies zoals bedoeld uitvoeren. Anders werkt de montage niet.
De charme van het geintje is, dat het werkt. En het werkt omdat ze de beperkingen niet proberen te overwinnen, maar voor lief nemen. En dan ontstaat er dus magie. Want dan blijken de miljoenen kostende special effects en computer generated imagery opeens niet echt nodig om een verhaal overtuigend te brengen: acteurs en verhaal zijn genoeg. Zoals op een toneel het ook voldoende is als een acteur zegt dat hij op het strand van Illyria, of bij de krijtrotsen van Dover staat. We bedenken de beelden er zelf wel bij.
Deze acteurs zitten aan hun keukentafel en wij vliegen met hen door de ruimte. Zo simpel kan kunst zijn, omdat wij, de kijkers, het verhaal feitelijk maken. En dan heb ik het nog niet eens over het spelplezier dat hartverwarmend is. Hier wordt iedereen blij van, toch?
Nederlands 
English (UK) 
Français 