Het debatseizoen in Rotterdam is dit jaar geopend in de vernieuwde zaal van De Unie. De net opgeleverde ruimte doet prettig en intiem aan. Des te opmerkelijker de uitspraak van gespreksleider Natasja van den Berg dat vragen vanuit de zaal niet zijn toegestaan ‘omdat die toch nergens over gaan’. Dat klinkt niet echt als warm welkom in een debatcentrum. Weliswaar leverde het…
Op het eerste gezicht is huishoudelijke hulp niet het meest opwindende onderwerp voor een drieluik met film, theater en performance. Dat komt natuurlijk omdat de dienstmeid in de ouderwetse betekenis bij ons in het westen vrijwel uitgestorven is. Maar elders is er volop vraag naar onderdanige meisjes die zich zeven dagen per week afbeulen tot ze er bij neer dreigen…
Op dit soort plekken gebeuren dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. We bevinden ons diep in de containerhaven van Rotterdam, tussen de neonverlichte overslagplaatsen en duistere pakhuizen. In een van die rauwe loodsen staan twee vrachtwagentrailers. De een is ingericht als illegaal naaiatelier, de ander is gevuld met aarde en rubberbanden. Ze vormen het decor van de voorstelling ‘Hard to be a god’ van de Hongaarse theatermaker Kornél Mundruczó.
De voorstelling vertelt het redelijk onnavolgbare verhaal van Karoly, die symbolische martelporno wil maken om er zijn vader mee te chanteren. Die vader verkrachtte ooit zijn zus en is nu Europarlementariër. Drie vrouwen zijn onder valse voorwendselen naar dit naaiatelier gelokt om in die video’s mee te doen. Het loopt niet goed met ze af, onder andere doordat de buitenlandse filmregisseur nogal sadistische neigingen heeft en daarbij de dames zodanig beschadigt dat ze onbruikbaar worden.
Het is nu officieel: Daan Bakker is het nieuwe filmtalent om in de gaten te houden. Gisteravond werd tijdens de opening van het Nederlands Film Festival bekend gemaakt dat hij de winnaar is van de Filmprijs van de Stad Utrecht voor het beste debuut. Hij kreeg die onderscheiding voor zijn korte film Bukowski, een innemende en briljant uitgevoerde fantasie over…
Door Leo Bankersen
Het filmvak acteren staat tijdens de 30ste editie van het Nederlands Filmfestival speciaal in de schijnwerpers. Dus dat komt mooi uit dat het Festival vanavond opent met Tirza, een verhaal dat te gruwelijk is om waar te zijn, maar dat je dankzij het spel van onder andere Gijs Scholten van Aschat, Sylvia Hoeks en Johanna ter Steege toch moet geloven.
Rudolf van den Berg werkte het boek van Arnon Grunberg, over Jörgen Hofmeester, zijn mislukte leven en zijn aanbeden dochter, eigenhandig om tot een beklemmende roadmovie, een reis naar het einde van de nacht. Scholten van Aschat, die al lang naar de rol had toegewerkt, laat de ingehouden verbittering en woede langzaam veranderen in wanhoop. Hoeks speelt hier haar beste rol tot nu toe en Ter Steege zag genoeg in dit script om haar afkeer van Grunberg opzij te zetten. En vergeet niet de negenjarige Keitumetse Matlabo uit Zuid-Afrika, als Hofmeester’s geweten en beschermengel. Het resultaat is een film die wringt en schuurt, maar die ook de allure heeft van een grote en bittere tragedie. Tirza is inmiddels de Nederlandse inzending voor de Oscars.
Kunstbezoekers opgelet: de gezamenlijke vakbonden en beroepsorganisaties in de cultuursector roepen vrijdag 24 september uit tot landelijke actiedag. Die dag kunt u als bezoeker dus geconfronteerd worden met sprekende muzakanten en dansers. Op de website ‘Stop de culturele kaalslag’ roepen tal van kunstenaarsorganisaties (van FNV Kiem tot de Art Directors Club) de Haagse opnderhandelaars op om af te zien van…
De komende dagen zou op De Internationale Keuze in Rotterdam de voorstelling Der perfekte Tag – Ruhrtrilogie Teil 3 van de Duitse regisseur René Pollesch spelen. Maar helaas, de belangrijkste speler, Fabian Hinrichs, heeft zijn been gebroken en de voorstelling moest worden afgelast. Wat lopen we nu mis? De afgelopen jaren zag ik in Berlijn een aantal voorstellingen van René…
Ze heeft 14 voornamen, omdat haar vader graag zijn hele familie wilde vernoemen en zij enigst kind was. Ze is een veelgevraagd actrice, maar Gonny Gaakeer is ook een meisje met een oma geweest. Een mooie oma, die in de laatste jaren van haar 95-jarige leven steeds vaker omviel en daar de lelijke wonden van droeg. Gonny vertelt haar verhaal, en…
Het Fonds voor Cultuurparticipatie heeft in het kader van het programma Het beste van twee werelden subsidie toegekend aan acht meerjarige projecten van professionele kunstinstellingen. Het gaat om een totaalbedrag van € 3.397.333. Met het programma Het beste van twee werelden wil het Fonds voor Cultuurparticipatie een impuls geven aan de samenwerking tussen professionals en amateurs op cultuurgebied. Er zijn drie…
Wie de locatie binnenloopt waar de voorstelling ‘Stardust’ van choreograaf/beeldend kunstenaar Piet Rogie gaat plaatsvinden, kijkt meteen zijn ogen uit. In de leeggeruimde expostiezaal van het Nederlands Architectuurinstituut in Rotterdam zijn touwen gespannen, wemelt het van de ogenschijnlijk slordig verspreide attributen en staan vier cementmolens als onverbiddelijke wachters langs de kant. De hele ruimte straalt uit dat het spannend wordt. En daar wordt de kijker niet in teleurgesteld.
Op het Gala van het Nederlands Theater in de Amsterdamse Stadsschouwburg zijn gisteravond de belangrijkste toneelprijzen uitgereikt. Kees Hulst won de Louis d’Or voor de meest indrukwekkende mannelijke hoofdrol, de rol van Jörgen Hofmeester in’ Tirza’ bij het Nationale Toneel. Maria Kraakman won de Theo d’Or voor de meest indrukwekkende vrouwelijke dragende rol, Orlando in de gelijknamige productie van Toneelgroep Oostpool. Het stuk ‘Oog om Oog’, met onder meer Linda van Dyck en Victor Löw, won de AVRO Toneel Publieksprijs.
Een rode loper, veel champagne en nog veel meer geknuffel. Het is een warm weerzien voor theaterland, het Gala van het Nederlands Theater in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Een spannend weerzien ook, want de belangrijkste Nederlandse toneelprijzen worden vanavond uitgereikt.
Met ruim 12.000 bezoekers en een gemiddeld bezettingspercentage van 70% heeft de organisatie van het Amsterdam Fringe Festival naar eigen zeggen reden voor trots. In een persbericht meldt men dat ‘het is gelukt om het aantal bezoekers te laten groeien, zonder de intimiteit en het experimentele karakter van het Amsterdam Fringe Festival te verliezen. ‘ Hoe we dat precies moeten zien…
De multimedia show ‘Investment’ van de Amerikaan Davis Freeman doet in eerste instantie denken aan de PowerPointshow ‘An Unconvenient Truth’ van Al Gore. Drie performers en een projectiecomputer tonen het publiek zeer routineus en gedetailleerd een heel scala aan mogelijkheden om te beleggen. Aanvankelijk zinvol en duurzaam, maar als snel spelen hele andere motieven een rol. Pikant detail: iedereen uit het…
Er is sneeuw gevallen, een dik pak verse sneeuw. Nepsneeuw weliswaar, maar echt genoeg om je middenin Rusland te wanen. Daar, in de stad Sverdlovsk oftewel Jekaterinenburg, leefde eens de man over wie de voorstelling ‘Poëten en bandieten’ gaat. Boris Ryzhy (1974-2001) zette de rauwe realiteit van zijn woonplaats in gedichten om. Meer dan duizend poëmen liet hij de wereld na. Zijn doorbraak kwam op het festival Poetry International in Rotterdam, in het jaar 2000. Een jaar later was hij dood. Boris Ryzhy, 26, had zichzelf verhangen.
Theatergroep De Warme Winkel legt die link met Rotterdam alleen al doordat ‘Poëten en bandieten’ daar gespeeld wordt. Een oude fabriekshal doet dienst als decor voor de vervallen arbeiderswijk waarin Ryzhy opgroeide. Vanachter een werktafel belt actrice Mara van Vlijmen Rotterdammers op. Die zijn geen van allen thuis. Maar op hun antwoordapparaat staat nu een van Ryzhy’s gedichten, wat voor de luisteraars een wonderlijke ervaring moet zijn. De Warme Winkel laat niet zien hoe de professorenzoon Boris in die arme buurt belandde. Waar hij het zelf in zijn gedichten over een omgeving vol grauwe flats heeft, doet het toneelbeeld eerder aan het buitenleven denken, met al die weidse sneeuw. De sfeer is knus en warm. Op een met kaarsjes versierde praalwagen komt een folkloristisch ensemble op, dat Russische liedjes zingt. Ouderwetse liedjes, en niks geen pop of punk.
Gijs Scholten van Aschat was zo overtuigend dat castingkoning Hans Kemna een beetje bang van hem werd. Van Aschat deed een originele wilderstoespraak en er ging een schok door de zaal. Omdat hij inmiddels de schurk der schurken speelt bij Orkater (Richard III), is het overtuigend redelijk brengen van een hatespeech voor hem een fluitje van een cent. Twee echte Wildersfans vonden…
Het Dodo Internationale Keuze-journaal, aflevering 3: Hans van Dam zag ‘Investment’ en sprak met maker Davis Freeman, over wat je allemaal met een ton kunt doen. Het roept associaties op met de fameuze TED-talks en doet denken aan de powerpointdocumentaire ‘An Inconvenient Truth‘, waarmee Al Gore de wereld trachtte wakker te schudden over de klimaatverandering. Wat Davis Freeman doet is kleiner, maar…
‘Hij is bang dat de ware misschien al honderd keer voorbij is gekomen, maar dat hij hem heeft gemist.’
‘Precies. En hoe oud ben jij?’
‘Twintig.’
‘Tja…’
Het Dodo Internationale Keuze-journaal, aflevering 2: Wijbrand Schaap kwam, zag en werd overwonnen door Kris Verdoncks zeven installaties over benarde mensen. Het had moeten eindigen met verschrikkelijke knallen, een ingeblikt vuurwerk op een paar meter van de toeschouwers. Maar dat mag dus in Nederland niet meer sinds Enschede. En al helemaal niet met Belgisch vuurwerk. Theatermaker, installatiekunstenaar en videojockey Kris Verdonck belandde…
In pak, met dierenmaskers op, poseren vijf acteurs op het podium. Ze stellen een beer, konijn, hert, haan en aap voor. Vanuit deze ‘freeze’ beginnen zij dierengeluiden te maken en te bewegen. Een ritmische performance volgt. Geboeid, maar verward, bekijkt het publiek de vervreemdende dans. Wat hebben die dieren toch met de oorlog in Irak te maken? Net als je je begint af te vragen of je wel in de goede zaal zit, zetten de spelers hun maskers af en geven het antwoord: ‘Heeft u zich ooit afgevraagd wat de oorlog in Irak voor de dieren daar betekend heeft? We horen nooit iets over hen in kranten of op tv.’
Een nieuwe dag, dus nieuwe kansen voor het vinden van de grootste parel van de Fringe. Vandaag word ik vanaf Theater Bellevue meegevoerd naar een nabijgelegen steegje. Opeens zie ik haar liggen. Een junk, zoals er in Amsterdam meer rondlopen. Het liefst loop ik er dan snel omheen. Bang ze te ruiken of aangesproken te worden. Metro, een stuk van…
Zo’n koele nazomeravond als donderdag 9 september 2010 is een perfecte avond voor de try- out van het locatiestuk ‘Natives‘ van acteursgroep Wunderbaum. Heldere lucht, mild optrekkende herfstkou en nagenoeg windstil. Locatie: een moerassig grasveld tussen twee verlaten woonblokken in de Rotterdamse wijk Pendrecht. Ooit gebouwd vanuit de naoorlogse idealen van familiegeluk, gemak en bereikbaarheid, maar al snel te benauwd, vergrijzend en…
In mijn zoektocht naar de parel van de Fringe stuit ik woensdagavond op twee musicals in het Rozentheater. Op het Fringe Festival kan en mag alles, maar toch werd ik verrast door Christiane van F*K Theater. In deze musical zakken jongeren af naar de onderkant van de samenleving. Ze drinken en blowen. Iedereen leeft in zijn eigen wereldje. Hoofdpersoon Christiane wordt verliefd op een verslaafde jongen en komt zo ook in aanraking met de duistere kanten van de drugsscene. Je verwacht bij een dergelijk verhaal de rauwe kanten van deze duistere wereld te zien, maar vanaf het eerste lied is Christiane veel te braaf. Het doet me denken aan een feel good-schoolmusical. Acht keurige jongens en meisjes zingen over ‘een trip met vrienden om je heen’. Dit doen ze zo zoetsappig en in harmonieuze samenzang dat dat wat je hoort en ziet totaal niet strookt met het verhaal.
Morgen begint De Internationale Keuze van De Rotterdamse Schouwburg. Een festival dat al jaren in september opmerkelijk theater uit de hele wereld presenteert in de schouwburg van de Maasstad. Behalve dit jaar dan, want de ‘kist van quist’ wordt verbouwd en dat duurt nog eventjes. Niet iets met Amsterdamse metrobouwers, maar of de officiële heropening op 2 oktober 2010 wordt…
Wuthering Heights wordt vaak in een adem genoemd met andere negentiende eeuwse klassiekers als Jane Eyre of Pride and Prejudice, maar het boek van Emily Brontë is oneindig veel duisterder dan die andere kokette meisjesboeken. De grote, dramatische passie van Heathcliff en Cathy sluit eigenlijk verrassend goed aan bij emo’s die Twilight, True Blood en andere hedendaagse vampierenverhalen verslinden.
Dat hebben bewerker Jeroen Olyslaegers en regisseur Floor Huygen goed in de gaten gehad toen ze de roman voor het toneel bewerkten tot Woeste hoogten, rusteloze zielen, een co-productie van het Nederlandse jeugdtheatergezelschap Artemis en het Vlaamse Antigone. De voorstelling oogstte veel lof, is nu te zien in TF, maar werd ook genomineerd voor twee Gouden Krekels, de prijzen voor jeugdtheater.
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.