Leo Bankersen schrijft over film sinds Chinatown en Night of the Living Dead. Recenseerde als freelance filmjournalist lange tijd voor de GPD. Is nu, onder andere, een van de vaste bijdragers aan De Filmkrant. Breekt graag een lans voor kinderfilms, documentaires en films uit niet-westerse landen. Andere specialiteiten: digitale zaken en filmeducatie.
Berlinale 2018 opent met Isle of Dogs, een nieuwe stopmotion-animatie van Wes Anderson. Een door ruim zeventig Duiste filmmakers ondertekende open brief rakelt discussie over de toekomst van het festival op, nu directeur Dieter Kosslick in 2019 afscheid neemt.
Indonesische filmmaker Mouly Surya over haar feministische western Marlina the Murderer. Het beeld van de heldin die rondsjouwt met het hoofd van haar verkrachter bleek nogal confronterend. Het is een film die ook veel zegt over mannen en vrouwen in het huidige Indonesië.
Het 47ste filmfestival Rotterdam opent met Jimmie, een vluchtverhaal op z’n kop. Regisseur Jesper Ganslandt over filmen met zijn zoontje en de verbanden met zijn debuut Falkenberg Farewell.
Met lef en gevoel voor humor verfilmde Michel Hazanavicius de artistieke crisis van beeldenstormend cineast Jean-Luc Godard. Een bevrijdend levenslustige ode aan een moeilijk genie in de vorm van een tragische liefdesgeschiedenis. En natuurlijk ook Godard herzien in EYE.
De groei van de Nederlandse bioscoopsector zette ook in 2017 door, maar de Nederlandse film blijft een zorgenkind. Despicable Me 3 werd het meest bezocht. Soof 2 was, net als in 2016, de meest succesvolle Nederlandse titel. Hoe doet Nederland het internationaal gezien? En waar kijken we in 2018 naar uit?
Wie is de beste Nederlandse filmcriticus? Is alles over #MeToo nu gezegd? Is meer geld voor minder films een goede zaak? Deze en andere kwesties kwamen aan bod op het jaarlijkse Najaarsoverleg van de filmbranche.
Kijken met een nieuwe blik. Dat doet het Amsterdamse documentairefestival IDFA met Shifting Perspectives: the Arab World. Beeldvorming zonder stereotiepen, zoals in het magistrale familieportret Homeland: Iraq Year Zero.
Brandend Kalf wil meer vuur in de Nederlandse Film. Parallel aan de opening van het Nederlands Film festival organiseerde deze initiatiefgroep een bijeenkomst waar de bezwaren tegen de veel te veilige Nederlandse film op een rij werden gezet. Waar is de subversieve cinema?
Na het plotseling overlijden van haar geliefde moet transvrouw Marina vechten voor haar recht op rouw en verdriet. Sebastian Lelio laat haar zien als een fantastische vrouw die zonder LHTB-etiket kan. In Berlijn vertelde hij meer daarover.
De kijker een stem geven in de wendingen die een filmverhaal neemt. Het is een droom die lastig blijkt te realiseren. Maar nu is er de interactieve bioscoopfilm Late Shift. Een film of een spel?
Gek toch, dat zoiets gewoons als seks altijd enig rumoer veroorzaakt als het in de bioscoop in beeld komt. Hoe zit dat eigenlijk? De heikele kanten van expliciete seks in bioscoopfilms die op Cinema Erotica ontbreken.
Met Cinema Erotica vier EYE de lust. Jennifer Lyon Bell, maker van erotische films, presenteert daarbij een programma waarin ze porno en kunst verbindt. Wat fascineert haar zo in dit sensuele genre?
Na al verschillende prijzen gewonnen te hebben voor zijn korte werk, presenteert Daan Bakker nu zijn wonderbaarlijk originele eerste lange speelfilm Quality Time.
Vergeleken met veel artistieke experimenten op virtual reality-gebied is de komedie High Five opvallend onbekommerd. Vrolijk spektakel voor een breed publiek in de Amsterdamse VR Cinema.
Deze documentaire over een Palestijnse dierentuin op de bezette Westelijke Jordaanoever is een welkome aanvulling op de stereotiepe beelden uit de media. Toch schuilt er achter die onbevangen benadering ook een niet te missen metafoor. Wie is het meest opgesloten, de dieren of de Palestijnen achter de stadsmuur van Qalqilya?
Interview met Martijn Maria Smits over zijn nieuwe film Waldstille, die hij draaide in zijn geboortedorp in Brabant. Een drama vol onderhuidse dreiging van een Nederlandse filmmaker met een eigen signatuur.
Sommigen betwijfelen of virtual reality een geschikt medium is voor speelfilm. De Nederlandse makers van Ashes to Ashes, The Night Watch en High Five laten zien dat het kan.
In de documentaire Life. Animated vertelt Roger Ross Williams het even verbazingwekkende als aanstekelijke verhaal over hoe Disneyfilms voor autistische Owen de sleutel naar de wereld waren. “Het gaat over de kracht van verhalen.”
De bijna vijf uur durende documentaire ‘Combat au bout de la nuit’ maakt duidelijk hoe de gewone Griek de crisis ervaart. Een ware onderdompeling.
Zowel in het opvallende Hongaarse debuut On Body and Soul als in de subversieve Poolse thriller Pokot (Spoor) spelen dieren een opvallende rol. Twee sterke films in de Berlijnse competitie.
De European Film Academy houdt de aandacht voor de Russische veroordeling van de Oekraïense filmmaker Oleg Sentsov levend. Opnieuw een protestactie tijdens de Berlinale.
T2 Trainspotting, het weerzien met de junkiehelden van twintig jaar geleden was een waagstuk. Maar de energie is er nog steeds. Berlijn had de internationale première.
De Berlinale heet het meest politieke filmfestival te zijn, maar worden we veel wijzer van het etiket ‘politieke cinema’? Django, over de legendarische Django Reinhardt, opende de 67ste editie.
Een gesprek met Erik Lieshout over ‘To Stay Alive’, zijn verfilming (met Iggy Pop!) van Michel Houellebecqs essay ‘Rester vivant’. Gooit het bijltje er niet bij neer, houdt die levensmoede kunstenaars voor. Vind jezelf opnieuw uit.
Barry Jenkins, de snel omhoog regisseur van de voor 8 Oscars genomineerde ontdekking Moonlight gaf een masterclass in Rotterdam. Over het vinden van je stem en een intuïtieve manier van filmmaken.
