Dingen die we doen voor leden en partners.
Volgens de Volkskrant was Rick van der Ploeg in het begin van de jaren negentig staatssecretaris van cultuur (in werkelijkheid was hij dat aan het eind van die jaren), en in Het Parool beweert columnist Gerard Mulder dat het feit dat hij ‘gelukkig niets van kunstsubsidies afweet’ hem niet af hoeft te houden van een paar wilde speculaties…
Lachend laat ze zich door een jongen met zijn mobiele telefoon filmen en ze kronkelt zich daarbij vrolijk in wulpse bochten. Maar als hij haar borsten echt wil zien schrikt ze. Toch zal ze later nog veel, heel veel verder gaan en ze krijgt er onthutsend weinig voor terug. Jasna, de opstandige hoofdpersoon uit Klip (Clip), is een Servische tiener…
Gisteravond waren de Rotterdamse festivalbezoekers in zaal 4 van Pathé getuige van een klein wonder. Enkele filmfragmenten uit 1906 van de legendarische Georges Méliès werden nu voor het eerst vertoond in stereoscopisch 3D. Zodat je je als het ware zelf aanwezig kon wanen op de set van deze Franse pionier die als eerste begrepen had dat cinema er niet is…
Opvallend toch, hoe de zinnen van een schrijver, eenmaal uitgelicht, na diens dood kunnen worden voorzien van galmende vertolkingen. Vooral Gustaaf Peek moet, wil hij echt recht doen aan Haasse, iets doen aan zijn nogal borstklopperig overkomende vroomheid, maar ook een doorgewinterd kunstenaar als Kees ’t Hart mag al citerend de toon matigen.
Het is ongelooflijk wát een energie de mannen van Manar kunnen opwekken. Deze zes – in djellaba’s gestoken – percussionisten spelen Dekka al Marrakchia: een waanzinnig opzwepende vorm van traditionele Marrokaanse drum ’n bass feestmuziek en religieuze Gnawa. Na een plechtig, bijna ritualistisch begin – waarbij de band in ganzenpas het podium van het Theater aan het Spui komt opsjokken, begeleid door de dreigende klanken van twee enorme toeters – barsten de drums los en staat de dansvloer vol swingende bezoekers.
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans en Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
Er is iets bijzonders aan de hand met Afrika. De nieuwe generatie schrijvers uit Nigeria, Ghana en Zuid Afrika die rondloopt op Writers Unlimited staat anders in de wereld dan hun ouders. Of, sterker nog, het feit dat ze daar op een heel andere manier mee omgaan, met die voorouders, definieert hen als iets volkomen nieuws. Ze presenteren zich zelfbewuste, moderne wereldburgers.
Eind jaren tachtig was John N. Gray (South Shields, 1948) adviseur van Margaret Thatcher – Gray: “I was just a small mote of dust in her administration” – nu is hij felle criticaster van alles wat met het neoconservatieve gedachtegoed te maken heeft. Op Writers Unlimited voelde publicist Bas Heijne hem aan de tand.
Dinaw Mengestu deelt zijn achternaam met de voornaam van één van Ethiopië gewezen dictators. “Vooralsnog ben ik schrijver, maar aspireer een carrière als dictator.” Dictators ontstaan niet in een vacuüm, stelt Mengestu. “Wij als burgers scheppen onze leiders.” In zijn voorgedragen verhaal geven de burgers al hun dromen uit handen. Ze schuiven al hun verantwoordelijkheid af richting de machthebbers. En…
Lief en best lekker, al gaf een aantal van de gasten aan minder gecharmeerd te zijn van de hutspot met jus die de Haagse Hapjes voor hen hadden klaargezet. De meeste gasten hadden liever wat meer kruiden gehad bij hun welkomstmaal. Vanavond staat Afrika op het menu. De lokale peperboer zal wel een feestje hebben wegens omzetverhoging, vermoeden wij.
Zijn stem is laag, en als hij praat, doet hij dat kalm en bedachtzaam. Zijn humor beschouwt hij – heel Brits – als een bijeffect dat er meer per ongeluk is, dan bedoeld. Helon Habila is daarmee een perfecte gast voor de openingsavond van Writers Unlimited, het Haagse literatuurfestival dat beter bekand is als ‘Winternachten’. De Nigeriaan kan vertellen, maar…
Hij is inmiddels uitgever, en daar zal de man die tot vorig jaar directeur was van het Nederlands Letterenfonds, best blij mee zijn. Als directeur van de Bezige Bij, een van ’s lands grootste uitgeverijen, hoeft hij vast nooit meer onderdanig te toosten met de sarcastische staatssecretaris van cultuur Halbe Zijlstra. De opluchting was in ieder geval hoorbaar in Pröppers…
Ze woont inmiddels in Noorwegen, nadat ze haar vaderland Iran moest verlaten wegens eigen mening. Ze zat vijf dagen vast, en in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran is dat een eeuwigheid. Nu is Asieh Amini vrij in een vreemd land, en krijgt ze van Oxfam-Novib de PEN-Award uitgereikt. Een mooie opening voor het Writers Unlimited Winternachtenfestival, dat met deze uitreiking…
Veel toe te lichten op de toelichting van Halbe Zijlstra hebben we niet. Anders dan dat de staatssecretaris van voorheen cultuur een bijna leesbare zucht van verlichting slaakt nu hij het hoofdpijndossier ‘kunsten’ bijna kan afsluiten. Zijn “meesterstuk”, de wijziging van de wet op het specifiek cultuurbeleid, ligt bij de kamer en als die (hamerstuk) is goedgekeurd, hoeft de staatssecretaris eigenlijk niets meer te doen.
“Een prachtig getekend portret, dat op sublieme wijze een mengeling van sluwheid, onverzettelijkheid en machtsbelustheid uitdrukt, Impliciet en zonder tekst.” Dat zegt de jury van de Inktspotprijs over de tekening die Sigfried Woldhek maakte voor de NRC van 30 maart 2011. Afgebeeld is Henk Bleker, voormalig kandidaat-partijleider van het CDA en staatssecretaris van vroegere natuur. Woldhek, die al sinds 1976…
Thais en Vietnamees poppenspel. Acrobaten, Chinees schimmenspel en Japanse kostuums. Een Chinese dirigente voor een Nederlands orkest, een Canadees regieteam en als hoofdwerk een krap vijftig minuten durende opera van een Russische componist, gebaseerd op een sprookje van een Deense schrijver die zijn inspiratie uit China haalde. Losjes.
De overwinning van de kunstsector op het kabinetsbeleid duurt tot 1 juli 2012. Tot die tijd geldt een overgangsregeling voor kunstenaars die tot 1 januari 2012 in aanmerking kwamen voor een WWIK-uitkering. Deze uiterst succesvolle regeling, waarbij kunstenaars tegen een bedrag van 70% van het bijstandsniveau een kans krijgen om een rendabele beroepspraktijk op te bouwen, was namelijk afgeschaft door…
Writers Unlimited De Dodo komt weer tot leven. Op 19 januari alweer. Dan storten we ons in het Haagse schrijversleven. Het vierdaagse festival Writers Unlimited, voorheen bekend als Winternachten, maar vanwege het weer dus van naam veranderd (niet, maar leuk grapje) krijgt een echte dodo, maar dan weer anders. We gaan LIVE BLOGGEN. Dat wil zeggen dat we erbij zijn…
We kregen een tijdje geleden een brief op poten van Wim de Groot. Nu krijgen we wel vaker brieven op poten, maar hier leek wel wat aan de hand. Probleem natuurlijk want uitzoeken kost tijd en geld en dat was er even niet. (let u op de donateursactie die we binnenkort gaan starten) Maar toch. Wat scheelt eraan? Wim de…
Voor sommigen leken sociale media dé oplossing voor de manier waarop bedrijven hun waar aan de man kunnen brengen. Je verkoopt iets aan één persoon, en die persoon vertelt zijn goede ervaringen door in zijn of haar sociale netwerk. Zo zou je met relatief weinig inspanning veel mensen kunnen beïnvloeden. Niet dus. Vriendennetwerken op facebook zijn nauwelijks geïnteresseerd elkaars smaak.…
Een wiel kan niet vaak genoeg worden uitgevonden. Ooit komt er immers iets echt nieuws tevoorschijn. In marketingland is dit zo ongeveer de grondwet. Daarom is het zo ontroerend om te zien hoe
Er komt definitief geen onderzoek naar een verzelfstandiging van het Van Abbemuseum in Eindhoven. Een raadsmeerderheid wil volgens het voorstel de kansen laten onderzoeken om meer geld te verdienen en te besparen op uitgaven. Een politiek partij stelde eerder voor dat er veel meer bezoekers en inkomsten binnen zijn te halen met een minder elitair programma. Bij het Geldmuseum in Utrecht…
Daar schrikken we zelf best een beetje van. Dat het best goed liep met het Cultureel Persbureau, wisten we, maar een bereik van meer dan 100.000 mensen hielden we eigenlijk niet voor mogelijk. We hadden immers niets aan marketing gedaan. Alleen maar inhoud geplaatst en geen gratis kaarten weggegeven. En maar één keer iets met een blote vrouwenborst erin. Enfin.…
Verheugend nieuws uit de wereld van Kerst-pakketten. 1/3 van de ondervraagden geeft aan wel een culturele belevenis in het kerstpakket te willen aantreffen, want men heeft minder vaak een culturele actviteit bezocht dan men zou willen: 43% vanwege de crisis en 35% uit tijdgebrek. Ondervraagden gaven aan vaker te zullen gaan als men korting zou krijgen. De voorgenomen fusie van…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.