Cultuurpers doet het anders. We brengen professionele journalistiek, maar zetten daar geen betaalmuur omheen. In plaats daarvan vragen we jou, als lezer, om zelf te bepalen wat deze verhalen je waard zijn. Wil je een algemene donatie plaatsen? Dat kan: Draag bij aan Cultuurpers!
Insayno is twee dagen stadsdichter geweest – je denkt onwillekeurig aan die reclame waarin een uitzendkracht op zijn grootse afscheidsfeest zegt: ‘Het waren twee fantastische dagen’ – en boekte daarmee waarschijnlijk een record als kortst zittende stadsdichter in de geschiedenis, met één stadsgedicht op zijn naam (‘zusje van de hoofdstad’). Wat was het probleem?
De kans om een egeltje of een (verlaten) nest met eieren in het echt tegen te komen wordt helaas steeds kleiner met de krimpende oppervlakte aan natuur en het uitsterven van vele diersoorten, maar de ‘echtheid’ van Helmantels schilderijen laat je toch genieten van deze prachtige fenomenen.
Strikt genomen is prioritering een ander woord voor het hanteren van een zaaglijn, maar het voelt anders. ‘Prioritering binnen de geldende criteria’, zoals op de site te lezen is, riekt naar mogelijke willekeur, omdat nergens aangegeven wordt welke criteria hoe zwaar hebben gewogen.
Wie De opgang leest, begint meer te begrijpen van België: de gigantische gespletenheid van het land, van de frictie tussen de twee landsdelen, en van de opkomst en het succes van het Vlaams Blok. Ook Hertmans is beter gaan beseffen hoe diep de gespletenheid en “het verdriet van België” gaat.
De Pools-Nederlandse Hanna Kulenty (Białystok, 1961) schrijft muziek die onder je huid kruipt. Of het nu vroege werken betreft als Fourth Circle voor viool en piano (1994), de opera Mother of Black-Winged Dreams over het meervoudig persoonlijkheidssyndroom (1995), of recentere composities als het Altvioolconcert (2015) en haar Fluitconcert No.3 (2018), onherroepelijk word je meegevoerd op een enerverende reis met een…
Hoe krijg je jongeren weer (of meer) aan het lezen? Schrijver Bas Steman (49) slaagde erin een groep pubers zover te krijgen dat ze het écht leuk gingen vinden.
De uitvoering is uitmuntend, er is duidelijk veel tijd aan besteed. Dit kan echter niet verhinderen dat de voorstelling halverwege een beetje inzakt.
De 40ste editie van het Nederlands Film Festival verlegt de grenzen. Corona maakt dat alles anders gaat. Nu in meer dan 100 zalen in heel het land, en ook online. Voor grensverleggend werk is er de zesde aflevering van het Forum van de Regisseurs.
De in totaal acht festivals die dankzij een forse politieke lobby een plekje kregen in de Culturele Basisinfrastructuur zijn het haasje. Zij profiteren niet van de de extra miljoenen die op Prinsjesdag door het Kabinet zijn vrijgemaakt voor redding van het Fonds Podiumkunsten, omdat ze daar niet (meer) onder vallen.
Verder uitstel en verkleining van commerciële theaterproducties betekent een zware dreun voor de talloze zelfstandigen die werk hebben in de kleinere rollen en begeleiding.
Pièce de résistance wordt het gloednieuwe Reconnaissance (Rusty Mirror Madrigal) voor koor, slagwerk en contrabas. Saariaho componeerde het in opdracht van November Music en de Donaueschinger Musiktage. De eerste uitvoering stond gepland in het Duitse festival, dat echter ook werd afgelast. – Een geluk bij een ongeluk voor November Music.
Het hybride Duits-Engelse model combineert het beste van drie werelden. Maar het houdt ook grote veranderingen in. Kunstenaars wonen dan niet meer allemaal in Amsterdam, maar in één van de acht of tien stedelijke cultuurregio’s.
De reikwijdte van de verhalen die kans maken op de Thea Beckmanprijs die het Archeon vandaag uitreikt, is groot. De vijf kanshebbers over wat het werk van Thea Beckman en de nominatie voor de prijs voor hen betekenen.
Omdat dit het vermoedelijk laatste begrotingsjaar is van D66-cultuurminister Van Engelshoven, benadrukt het persbericht nogmaals dat er in haar ambtsperiode nu in totaal 95 miljoen extra is gekomen op de cultuurbegroting. Het is nog te vroeg om verregaande conclusies te trekken.
Voor Mark Rutte moet dit een nederlaag zijn, of anders een U-bocht van jewelste. Hoewel, er zijn aanwijzingen dat hij er milder over denkt. In 2016 wist zijn speechschrijver het K-woord warempel nog in de troonrede te fietsen
Wat zou het niet mooi zijn wanneer de Raad voor Cultuur echt ‘handen en voeten’ zou geven aan de steun aan freelancers en zzp’ers! Er is een mogelijkheid.
Het culturele zwaartepunt in Limburg ligt al jaren in het zuiden. Om de zuidelijke instellingen te stimuleren buiten de regio te programmeren is echter maar 1 extra punt beschikbaar. Voorbeelden van de problematiek rond geografische spreiding zijn er ook bij de Raad van Cultuur en het Fonds Podiumkunsten.
Mijn mondkapje is niet-medisch. Dat vind ik een prettig idee. Want daardoor zorgt mijn mondkapje voor een vals gevoel van veiligheid. En als ik een vals gevoel van veiligheid heb, ben ik veel beter op mijn hoede dan bij echte veiligheid.
Meer dan twintig jaar geleden ging bij David Grossman de telefoon. Een vrouw met de naam Eva Panić Nahir had het een en ander op te merken over een artikel dat hij had gepubliceerd in een Israëlische krant. Grossman glimlacht bij de herinnering. ‘Waar mijn stuk over ging weet ik niet meer, wel dat zij meende dat ik niet ver genoeg was gegaan in mijn kritiek op de regering. Ik vond het wel verfrissend nu eens te worden aangevallen door iemand van links, in plaats van – zoals gewoonlijk – de rechtse vleugel.’
Anno 2020 bruist de Muziekweek als nooit tevoren. Zelfs corona heeft er nauwelijks vat op gekregen. Hoeveel ‘Mozarts’ er inmiddels zijn opgestaan wil ik in het midden laten, maar het rijke en gevarieerde off- en online aanbod creëert enige keuzestress. Op haar 75e is de organisatie jonger dan ooit: Gaudeamus is the place to be.
De VVD zal het laatste kroonjuweel van Mark Rutte, de korting op de kunstsubsidies, niet gratis weggeven. Het nieuwste argument: Aanzuigende Werking.
Politiek is de gemeente Noordwijk geen toonbeeld van beschaving, sportief – voetbal, surfen – gaat het gelukkig een stuk beter en qua cultuur biedt de kustgemeente een prachtig palet aan theater, muziek en beeldende kunst.
Een ambitieuze jonge schrijver die uitgroeide tot Bekende Nederlander – het leven van Joost Zwagerman was onstuimig, net als zijn karakter. Dat zijn huwelijk na bijna na twintig jaar eindigde in een scheiding, kon hij niet verdragen. Een jaar later, op 8 september 2015, – vandaag precies vijf jaar geleden dus – maakte hij een einde aan zijn leven. In haar boek De langste adem kijkt zijn ex-vrouw Arielle Veerman terug. Van wrok blijkt geen sprake, wel van verdriet.
Een brandbrief van de Verenigde Podiumkunstenfestivals. Een van de meer dan honderd lobby-organisaties in de kunsten, maar wel een heel belangrijke. Immers, de festivals zijn de plek waar publiek in de volle breedte kennis maakte met kunst en amusement in de volle breedte. Dat gebeurt nergens anders. En mooi: ze nemen het op voor alle podiumkunsten, want, zoals trouwe lezers van deze site weten: die zijn nogal het haasje, en worden met iedere halfslachtige redding nog meer het haasje.
Dingen hebben tijd en afstand nodig om een verhaal te worden. Goed dus dat Rau in zijn ‘Staat van het Theater, de traditionele opening van het theaterseizoen, niet zelf het woord nam, maar dat uit handen gaf aan mensen die nu midden in de verwarrende tijd van bezuiniging, coronasteun en politieke onrust staan. Omdat de honderd internationale makers die hij voor een boek onder de titel ‘Why Theatre?’ om een bijdrage vroeg, wegens de pandemie niet konden komen, waren zes Nederlandse makers uitgenodigd.
Nederlands 
English (UK) 
Français