Alles over politiek, beleid, samenleving en hoe die dingen met cultuur en kunst te maken hebben.
‘De praktijk van betaling met een boekenbon hoort niet bij een professionele sector met een fors economisch belang.‘ Jeffrey Meulman, directeur van het Nederlands Theaterfestival, heeft ermee leren leven. Tegen wil en dank. Als gastheer van het jaarlijkse Gala van het Nederlandse Theater, heeft hij het voor elkaar gekregen om dat feest opnieuw te organiseren. Zonder geld.
Anderhalf miljoen euro klinkt best veel. Dus hier en daar zal best een vreugdekreetje klinken nu Jet Bussemaker dat bedrag extra uittrekt voor cultuur. Dat is toch weer een goedmakertje na die bijna 300 miljoen die haar ministerie eerder afpakte van de sector. De voorwaarden die de minister van Cultuur aan het geld verbindt, vertellen echter en ander verhaal: het geld is alleen bestemd voor kunst die aantoonbaar nuttig is.
In de eerste helft van de twintigste eeuw stelde de dans in Nederland weinig voor. Er was wel enige belangstelling, maar die betrof uitsluitend klassiek ballet. De succesvolle dansvoorstellingen kwamen alle uit het buitenland.
Het is bijna geheel uit de geschiedenisboeken verdwenen dat zich in die jaren een opmerkelijk creatieve en originele danseres en choreografe in ons land vestigde: Gertrud Leistikow (1885 – 1948).
Is een voorstelling opera als er geen noot gezongen wordt? Als het publiek met koptelefoons op het hoofd op een tribune op een parkeerplaats zit? Of als een man de voorstelling lang als hond met een tong uit zijn mond kreten uitstoot? De definities van opera worden aardig opgerekt bij vijf Oerol-voorstellingen. Opvallend is dat bijna niemand de voorstelling opera noemt. Noodgedwongen wordt vaak muziektheater gebruikt, maar echt in een warm bad valt die term niet.
Weet u het nog? De pleister die Halbe Zijlstra de cultuursector bood in de vorm van de Geefwet? Fiscale voordeeltjes zouden absoluut leiden tot meer sponsoring waardoor de gevolgen van de bezuinigsmaatregelen lang niet zo dramatisch zouden zijn als de sector zelf riep.
Na indrukwekkende retrospectieven gewijd aan John Cage (2012) en Edgard Varèse (2009) plaatste het Holland Festival dit jaar de Venetiaanse componist Luigi Nono in de schijnwerpers. Onder de titel ‘Trilogie van het sublieme’ vormde de imposante Gashouder het epicentrum van drie avondvullende concerten, klonken er korte ‘Nono interventions’ in de onderdoorgang van het Rijksmuseum, werd een tweedaags symposium rond Nono georganiseerd, en richtte zijn weduwe Nuria een expositie in onder de titel ‘Maestro di suoni i silenzi’.
In maart van dit jaar luidde de Raad voor Cultuur de noodklok. Uniek onder de nieuwe leiding, die doorgaans uitermate volgzaam is als het over cultuurbezuinigingen gaat. Maar wat er met de muziekscholen, kindertoneelscholen, bibliotheken en amateurorkesten gebeurt, is verder geheel aan de burgers zelf, en hun gemeentebesturen. Dit antwoordt de minister aan de kamer.
Susanne Marx staat met de voorstelling ‘Meisje Loos’ twee dagen in Oostblok, het voormalige Muiderpoort theater in Amsterdam. Je zou ‘Meisje Loos’ een kritische familievoorstelling kunnen noemen: voor jong en oud, over opgroeien en spelen met verplichte rollen, man-vrouw, wit-zwart, danser-rapper, harp of beatbox. Genderbending als thema voor het hele gezin, met een randprogramma waarin Karin Spaink, Linda Duits, Machteld Zee, Rickie Edens en Alex Bakker optreden en in gesprek gaan.
Bezoekers van de film Napoleon, afgelopen zondag in Ziggo Dome, die bedacht hadden een diner te reserveren in een van de pauzes, krijgen hun geld terug. Dit heeft het Holland Festival besloten nadat op internet, en daarbuiten, commotie was ontstaan over de belabberde service van de cateraar, en over de nogal magere kwaliteit van het gebodene. Bezoeker Marc Veerkamp zei er op facebook het volgende over:
Literatuur begint haar plek op Oerol te veroveren, logisch ook want poëzie en proza is overal. Het landschap inspireert schrijvers en dichters tot mooie teksten en tegelijkertijd nemen bezoekers door middel van literatuur de omgeving op een poëtische manier in zich op. Welke vormen van literatuur kun je tegenkomen op Terschelling?
Om het 450e geboortejaar van William Shakespeare (1564-1616) te herdenken, maakte Krzysztof Pastor een avondvullende choreografie voor het Nationaal Ballet, losjes gebaseerd op The Tempest (1611). De voorstelling is onderdeel van het Holland Festival. Dramaturg Willem Bruls bewerkte Shakespeare’s laatste toneelstuk over de naar een eiland verbannen vorst Prospero en diens dochter Miranda tot een script waarin het verhaal vier keer wordt verteld, vanuit evenzoveel perspectieven. Het resultaat is betoverend.
78 Miljoen euro is de omzet die de film- en dvdbranche in Nederland misloopt als gevolg van illegaal downloaden. Dat werd onlangs in een persbericht bekend gemaakt. Gisteren was het ook een van de onderwerpen op een door Filmproducenten Nederland (FPN) georganiseerde discussiemiddag over ontwikkelingen rond het auteursrecht.
Ervaring is onnodig en een maximum leeftijd is er niet. Bij Sharon Fridman dansen professionele dansers en amateurs samen aan een voorstelling op het strand. Dagelijks kunnen er ook gasten kennis maken met de dansroutine.
Lekker ‘ouderwets’ Holland Festival: een bijzondere opstelling die het publiek confronteert met de implicaties van heur eigen positie en kijkgedrag. En dat mag ook wel bij Fassbinder’s ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’. Melodrama was de Duitse theater- en filmgeweldenaar niet vreemd. De bittere tranen zijn van een modekoningin en haar entourage, klinisch is de setting, flinterdun het verhaal, en toch ongemeen spannend hoe dit damestoneel zich ontwikkelt.
Zaterdag 14 juni ging in een vloed van avondjurken, smokings, bekende Nederlanders en Gooische Tanks War Horse in première. Een stuk over een oorlog waarin Nederland neutraal was, en waarvan in elk dorp van de rest van de wereld gedenkstenen staan. U kunt gaan kijken. Of niet. We hebben zes argumenten op een rijtje gezet.
Na het mede-organiseren van FATFORM, een radicale serie kunstevenementen in Amsterdam Zuidoost – met woeste crossover exposities en optredens op de daken van een verlaten winkelcentrum en een parkeergarage, heeft het collectief rond creatief productiebureau Vinger.nl zich gestort op de nieuwe editie van de Open Art Route 2014. En dat wordt wat.
Eén van de vuistregels van de hedendaagse theaterkunst luidt als volgt: Er bestaat geen middenweg bij een voorstelling met een krankzinnig lange titel. Zo’n productie is fantastisch, óf sterft aan de eigen pretenties. Bij Judson church is ringing in Harlem (made to measure) / twenty looks of paris is burning at the judson church (m2m) is dat laatste het geval.
“U weet wel mevrouw, dat grote rode schilderij? Daarvoor rechtsaf”. Een jonge suppoost wijst ons de weg. Zo op het eerste gezicht is het niks. Een man in half uniform, zwarte broek, wit overhemd, draait langzaam om zijn as. De wandschildering van Sol Lewitt, nummer 1084 uit 2003, verleent hem het nodige decorum. Om de hoek hangen Barnett Newman en Andy Warhol. Zou het de man iets kunnen schelen? In deze ‘hall of fame’ van de conceptuele kunst steekt het draaien van de man wat schriel af. Sommige bezoekers blijven staan, leunen tegen witte wanden of zijgen neder op de geboende houten vloer. Zij die er de tijd voor nemen, zien hoe het draaien van de man en zijn collega-derwisjen langzaam bezit neemt van het Stedelijk.
De dansvakopleiding aan het Conservatorium in Den Haag is ontploft. Soort van. Nancy Euverink, directeur dansvakopleiding stapt namelijk op bij het Koninklijk Conservatorium (KC). En dat niet alleen. Ook adjunct-directeur Tom Bosma blijft niet aan. Wie na de eindvoorstellingen en in het nieuwe seizoen het stokje overneemt is nog onduidelijk. Een internationale vacature is uitgezet.
Gejubel en gejoel weerklonk gisteravond in de uitverkochte Grote Zaal van het Muziekgebouw aan ’t IJ na de Nederlandse première van Delusion of the Fury van Harry Partch in het Holland Festival. Geen wonder, want de door Heiner Goebbels geregisseerde voorstelling was zinnenprikkelend en de uitvoering door het – dirigentloze – MusikFabrik perfect.
Nog voordat het Holland Festival goed en wel was begonnen, waren alle kaarten voor de drie uitvoeringen van Händels Orlando verkocht. Wat nou crisis. Het laat zich echter niet moeilijk raden waarom.
Op school hadden we vroeger een heel goede manier om de kwaliteit van wijn te checken: het rendement. Wijn met 14% alcohol was beter dan wijn met 12% alcohol. Het doel was immers helder: er moest dronken geworden worden. Wijn van 14% is daarbij effectiever. Dus dronken we het liefst wijn met een rendement van minstens 14%.
Na deels of zelfs volkomen mislukte producties van Falstaff doet De Nationale Opera nu alles goed. Twintig jaar na de vorige poging in het Holland Festival krijgt Verdi’s laatste opera een gedroomde uitvoering die maar zo publiekslieveling van het hele festival kan worden.
Nederlandse musea betalen niet voor de kunst die ze presenteren. Kabelmaatschappijen steken geld van schrijvers in eigen zak. Nieuwe journalistieke platforms verspreiden zonder toestemming en zonder betalen het werk van kleine zelfstandigen. Bibliotheken gaan dicht, en worden vervangen door particuliere bibliotheken of schoolbibliotheken.
Nederlands 
English (UK) 
Français