Meestal zonder tekst, vaak met muziek, altijd met beweging
Amsterdam wordt weer verwend met Julidans, een internationaal festival volgeladen met indrukwekkende dans. Op de tweede festivalavond is Kind te zien van Peeping Tom. Het werk van dit Brusselse gezelschap is een fenomeen en ik ben er een fan van. Al sinds de danstrilogie bij NDT1: The missing door (2013), The lost room (2015), The hidden floor (2017) (recensies onder…
De nominaties voor de Zwanen 2019 zijn bekend. Hier is mijn jaarlijkse voorspelling wie er een gaan winnen. Spoiler alert. Dit jaar wordt het een voorzichtige voorspelling. Ook al zat ik de afgelopen jaren er niet ver naast (soms helemaal raak) met het raden van de winnaars, nu moet je bij de dansers kiezen uit superlatieven: ‘laat zij op een…
Met alle maatschappijkritische, exotische en persoonlijke levenskunst op het Holland Festival is Van Manen, Forsythe, Arqués eigenlijk een buitenbeentje, een statement zonder boodschap. Dans heeft genoeg aan zichzelf, drukt zichzelf ten voeten uit. En hoe. Werk van overdonderende kwaliteit. Hoeveel beter kan het nog worden? Hoogstens door het toch een boodschap mee te geven. Daar ligt ruimte. De rest is helemaal af.…
‘Ik denk dat ze het wel begrepen hebben.’ Faustin Linyekula zegt het, heel rustig, een beetje verontschuldigend bijna, tegen zijn medespeler aan het eind van de voorstelling Congo. In de grote zaal van Frascati, waar ook prinses Beatrix zit, klinkt een lichtelijk opgelucht lachje. Kort daarvoor was Daddy Moanda Kamono uitgebarsten in een steeds wanhopiger tirade tegen ons gezamenlijke verleden.…
Frans is gemaakt voor rap. Vergeet al dat Amerikaans-Engelse gehak, luister naar de ritmische drone die goede Franstalige rap biedt. Een van de mogelijke voordelen van een inzichzelfgekeerde VS en een post-Brexit Europa is dat we wellicht wat vaker die prachtige taal van onze zuidelijke Zuiderburen gaan horen. ‘Speak French to me, darling!’ Macron zal er blij mee zijn. Woensdag…
Waarom willen we eigenlijk zo graag bloed zien? Dat vroeg ik me af tijdens de voorstelling Roughhouse. Dit Amerikaans-Duitse werkje is te zien in het Holland Festival (woensdag 12 juni nog) en daarin vloeit dus geen bloed. Daar gaat het ook over. Dat er nergens meer bloed vloeit, in de media, in de kunst. Dat iedereen altijd weer opstaat, dat…
Hlengiwe Lushaba, onthoud die naam. Deze Zuid Afrikaanse zangeres zingt de stoeptegels uit de straat tijdens Sur les traces de Dinozord. Ze doet dat met een stem die van gruizig falset naar full Wagner sopraan gaat, al zal die term me wel weer kwalijk genomen worden door klassieke scherpslijpers. Maar wat zou het? Hlengiwe Lushaba zal het weinig uitmaken, want…
Anthony and Cleopatra is precies het soort repertoirestuk waar mensen tijdens het Holland Festival, of elk ander prestigieus podium, naar uitkijken. Regisseur en schrijver Tiago Rodrigues weet die grootse verwachting niet zozeer te onttakelen, als wel naar de intimiteit van een duet en een spel met uiterst elementaire theatergestes terug te brengen. Zijn twee acteurs zijn dansers, een ervaren choreografenduo…
Djino Alolo Sabin (1990) zit er ontspannen bij, ’s ochtends in het hotel in Brussel. De avond ervoor heeft hij voor het eerst zijn solo Piki Piki gedanst, die ook tijdens het Holland Festival te zien zal zijn in Theater Frascati. De voorstelling raakt aan veel heftige thema’s, maar is alles behalve melodramatisch. Er spreekt eerder een onverdroten optimisme uit.…
Sommige verhalen zijn te groot om te vertellen. Te groot, maar daarom niet minder belangrijk of waar. Zoals het verhaal van de miljoenen Afrikanen die in de Eerste Wereldoorlog omkwamen in dienst van de strijdende partijen aldaar: Engeland, Frankrijk, Italië en Duitsland. Dat laatste verhaal kende niemand. Althans, niemand die ik kende, wist ervan, en ik zelf ook niet. Het…
De dansfilm neemt een unieke plaats in binnen het filmaanbod. Niet louter gedreven door psychologisering of tekst, biedt het alle mogelijkheid voor experiment in vorm en inhoud. Maar dat betekent ook dat het lastig te plaatsen is. En dus lastig te maken. In het tweede deel over de groeipijnen van de dansfilm komen 2 dansers en performancekunstenaar aan het woord.…
Je hebt van die voorstellingen waarbij je als nietsvermoedende toeschouwer het toneel op wordt uitgenodigd en, eenmaal daar, helemaal geblokkeerd raakt. SOUL #3 Co-Creation is er niet zo een. Wel bijna. Danseres Claire Hermans legt in dit werk namelijk uit dat angst een blokkade is voor creativiteit. De vier performers dringen dan ook niet bij je aan de vloer op te…
Er wordt heel wat gemopperd op de Nederlandse film: hij is te braaf, niet creatief genoeg, er is te weinig experiment. Er is echter één klein eilandje waarin andere wetten gelden. Waar soms met stevige budgetten en soms voor een appel en een ei films worden gemaakt die een andere taal spreken: De dansfilm. Geen gepsychologiseer, geen eindeloze dialogen, maar…
‘Ik heb elk bot aan de linkerkant van mijn lichaam wel een keer gebroken. Mijn knie, tien jaar geleden, mijn elleboog vijf jaar later, een teen, een vinger, en onder mijn linkeroog heb ik een litteken van een steen die iemand naar mij gooide toen ik een kind was.’ Jesús de Vega, danser, choreograaf, videomaker en tereminbespeler, heeft het nodige…
Zo’n 400 virtuele meters gaan we omhoog met de dansers mee. Vooraf krijgen we de waarschuwing om bij hoogtevrees recht vooruit te kijken. Voor mij was dat niet nodig, ik vond het heerlijk om mee te vliegen in de enorme ronde ruimte, wetend dat ik veilig in een stoel zat. Choreografie, avatars, architectuur en Blixa Bargeld. Dat zijn een paar…
Water en dans hebben beweeglijkheid gemeen. Toch is er nog veel meer uit dit raakvlak te halen. Twee choreografieën in de serie New Adventures geven het publiek een waterbelevenis die zowel speels is als bespiegelend. Onder de titel New Adventures presenteert Dansmakers Amsterdam werk van geselecteerde dansers en choreografen dat ze tijdens een studieverblijf van vier weken bij het productiehuis…
Verliest productiehuis Dansmakers Amsterdam zijn huisvesting? Samen met andere instellingen in de danssector heeft het er alles aan gedaan om het hele spectrum aan dansvoorzieningen in Amsterdam op elkaar af te stemmen en verder te ontwikkelen. Zo is in 2018 het gezamenlijke plan Danswerf ontwikkeld en als aanvraag voor een tweejarige ontwikkelingssubsidie bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst (AFK)…
Pieken en dalen, meteen al op de openingsavond van CaDance, het festival voor hedendaagse dans. Van tenenkrommend lange dans tot ten hemel schreiend drama. Hoogtepunten: danseres Sammie Hermans en het gehele Mom:Me. Verplettering Nieuw artistiek directeur Stacz Wilhelm benoemt in het bijzijn van de minister tijdens zijn openingsspeech de harde bezuinigingsjaren sinds 2013. De zogenaamde vanzelfsprekendheid van kunst wil hij…
Danspionier Lucinda Childs is eigenlijk de reden dat ik naar Moderne Meisjes ging. Daar ben ik liefhebber van. Van haar werk. Maar als bonus kreeg ik Regina van Berkel. Met Frozen Echo. Waarom is het belangrijk dat Introdans een programma met werk van alleen vrouwelijke choreografen brengt? Huh? Dat gevoel kreeg ik. Bij Frozen Echo van Van Berkel. Meteen al bij…
Paul Lightfoot, artistiek leider van Nederlands Dans Theater, kondigt zijn vertrek aan per 2020. Een opvallend besluit. Onlangs nog stond de energieke leider op het toneel van het Zuiderstrandtheater om op een goede manier Gerald Tibbs, voormalig artistiek leider van NDT2 uit te zwaaien naar zijn pensioen. Maar er zijn wel wat vragen. 1: Waarom daags erna een eigen vertrek…
Ontroerend. Voordat Significant Moments begint, presenteert de kordate Fernando Hernando Magadan zich als de nieuwe artistiek leider van NDT2. Applaus in de zaal. Maar de reden dat hij achter een katheder met een enorm bloemstuk staat, is om eer te betonen aan de artistiek leider die met pensioen gaat: Gerald Tibbs. Gerald Tibbs. De weergaloze danser waar iedereen bij weg kon…
Theaterfestival Boulevard nodigde deze editie het publiek uit stil te staan bij de twee kanten van identiteit: haar onveranderlijkheid maar vooral haar maakbaarheid. Dit alles onder de noemer what you see is what you guess. Als er een voorstelling is waarop dit van toepassing is, dan moet dat wel Goat Song zijn. Een fascinerende vijftig minuten durende woordeloze voorstelling van…
Tussen de gebouwen door vallen strepen zonlicht de eindeloze straten binnen. Gele taxi’s accentueren het kleurrijke, levendige straatbeeld dat op snoepgoed lijkt. Aan weerskanten rijzen ontelbare verdiepingen en ramen de hoogte in. Op een van die verdiepingen repeteert aan 42nd Street het Dance Theatre of Harlem de laatste scènes van Balamouk, een nieuwe creatie van Annabelle Lopez Ochoa. Wie ook…
Over bubbels gesproken. Midden in Den Bosch, op het paradeplein, staan drie megaspeelblokken waar je in kunt. Het zijn minitheaters, geesteskinderen van vormgever Theun Mosk. In één ervan kom je een hele grote plastic luchtbel tegen waarin jonge, grotendeels naakte, mensen bewegen. Het publiek staat zich aan weerszijden van de bubbel ongemakkelijk te voelen. Mede omdat de naakte jonge mensen…
Het begon drie jaar geleden. Guilherme Miotto, als dansmaker werkzaam in Tilburg, kreeg een vraag van een goede vriend van hem. Of hij een keer wilde komen kijken in Noord. Daar, in die tamelijk beruchte achterstandswijk, liepen een paar fantastische freestylevoetballers rond. YouTube loopt met ze weg, en de beste, Nasser El Jackson, is zelfs wereldkampioen. Een baltovenaar. Dat is…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.