Meestal zonder tekst, vaak met muziek, altijd met beweging
Wat gebeurt er als je iemands hoofd eraf haalt? Weinig, zult u zeggen, aangezien het bijbehorende lichaam overlijdt. Maar dan heeft u het mis. Op de eerste GRIP-avond in het Utrechtse Theater Kikker liet Steven Michel namelijk zien dat de rest van het lichaam de boel dan gewoon overneemt. Fascinerend om te merken hoe je van een blote rug op…
De eerste blote vrouwenborst die ik in mijn leven bewust waarnam was de vrolijk zwabberende tiet van het meisje in de Fa-reclame. Het moet ergens diep in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn geweest. Dezelfde tijd dat de Pacifisties Socialistiese Partij ook zoiets deed met een koe op de achtergrond. Nu, een dikke veertig jaar later is de…
Terwijl het nieuwste werk van Jan Martens, The Common People (2016), afgelopen weekend in de Amsterdamse Stadschouwburg stond, toont het Utrechtse Theater Kikker deze week twee oudere hits: Sweat Baby Sweat (2011) en The dog days are over (2014). Sweat en Dogdays zijn kaskrakers en toerden reeds de wereld over. In Kikker zijn ze nu te zien als onderdeel van een…
De Zuidpool scoort niet hoog bij vakantiegangers. Maar misschien wordt dat anders, als tenminste veel kinderen IJspaleis (6+) van jeugddansgroep plan d– zien. Voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘d-reizen’, stelt plan d- een avontuurlijk reisje in het vooruitzicht. Het kost de danser/reisleider met zijn reclamebordje wel even wat inspanning om de mensen er warm voor te laten lopen, maar al…
‘Voor we aan de daadwerkelijke presentatie beginnen, geef ik u eerst wat facts & figures’, zegt Els van der Plas, algemeen directeur van Nationale Opera & Ballet. ‘Nee, niet de alternative facts’, voegt ze er gevat aan toe. De geest van de Amerikaanse president zal deze middag nog vaker door de Stopera waren. Van der Plas memoreert de successen die…
Ruth Mackenzie heeft enorm veel voor elkaar gekregen in de korte tijd dat ze baas is van Holland Festival. Ik heb het festival nu sinds de late negentiger jaren meegemaakt en zag het evolueren van iets dat heel persoonlijk en soms obscuur was (onder Ivo van Hove), tot een etherisch feest van zinderende esthetiek (met Pierre Audi), tot wat het…
De voorstelling PARA | DISO Revisited krijg je moeilijk uit je systeem. De gniffelende engel, de extase van de vrouwelijke dansers, de nobele klassieke ridder. En sublieme dans. Man, man, man. La Divina Commedia revisited PARA | DISO Revisited is een herwerking van youPARA | DISO uit 2010. Het werk sluit een serie van vier delen af geïnspireerd op Dante Alighieri’s…
Het thema van deze laatste dag van het Moving Futures festival klinkt en beetje theoretisch: zelfreflectie en culturele identiteit. Maar in het overvloedige programma wordt duidelijk hoe direct deze woorden iedereen raken. Macho Macho Dat is al meteen duidelijk in Macho Macho van de Bosnisch-Nederlandse theatermaker Igor Vrebac. Hierin zoeken twee performers hun weg in een wereld van mannelijke ideaalbeelden.…
Choreograaf Arthur Rosenfeld nam op 5 februari 2017 (voorlopig) afscheid van een lange danscarrière. Een die vooral steunt op zijn vrouw, danseres Ana Teixido. Zo’n afscheid gaat bij Rosenfeld niet zonder slag of stoot. Het veld ruimen voor een ander, wie wil dat nou echt? Exit pursued by a bear, gebaseerd op een zonderlinge regie-aanwijzing van Shakespeare, gaat door tot het…
Als er één onderwerp is dat eindeloos veel in dans is uitgewerkt, dan zijn het wel de vele manieren waarop mensen relaties met elkaar aangaan. Toch is het goed dat Moving Futures dit thema op de derde dag van het festival nadrukkelijk centraal stelt. Het is onuitputtelijk, kan altijd weer op een nieuwe manier inspiratie geven en zelfs in een…
Dans en technologie. Dat is het thema op de tweede dag van het Moving Futures festival. Na het zien van dit breed samengestelde programma twijfel ik er niet meer aan dat er zoiets bestaat als ‘vooruitgang in de kunst’. Daarbij gaat het niet alleen om de nieuwe middelen die de kunstenaar kan gebruiken om zijn werk gestalte te geven. De…
De Amsterdamse versie van het Moving Futures festival 2017 is begonnen. Vier dagen lang tonen jonge dansmakers alle kanten van hun creativiteit. Ik maakte een kosmische reis mee met (SHIFT), werd vrolijk van Third Culture Kid van Joseph Simons en zag de spanning een beetje inzakken door een piano aan het eind van Your Mother at my Door van Timothy and…
Danskunstenaar Amos Ben-Tal en songkunstenaar Spinvis zetten een intrigerende talkshow in elkaar. En die loopt helemaal niet zoals je verwacht. Want wat gebeurt er als je een oer-Hollandse liedjesschrijver en een Israëlische choreograaf met een balletverleden een gezamenlijke voorstelling laat produceren? Juist. De talkshow Het licht in de zaal blijft aan. Wij het publiek, zijn een talkshow-publiek. Ook op het toneel zitten…
‘Veel mensen vinden hedendaagse dans moeilijk. Vooral voorstellingen van jonge makers die experimenteren en nieuwe wegen zoeken. Op het Moving Futures festival kan iedereen ontdekken hoe dans je kan raken. We doen dit niet alleen door goede voorstellingen van jonge makers te laten zien. We bieden ook activiteiten eromheen, contextprogramma’s. Daarmee geven we het publiek handvatten om een verbinding te leggen met…
In de hedendaagse dans zitten artistiek leiders vaak tientallen jaren op hun plek, in Nederland tenminste. Deze week kondigde Leo Spreksel zijn vertrek bij Korzo aan, per september 2017. Na 29 jaar houdt de directeur en programmeur dans van het Haagse theater en productiehuis het voor gezien, omdat “in Nederland de verzakelijking de stem van kunstenaars wegdrukt: procedures en formats zijn…
Op 20 december heeft de algemene ledenvergadering van Coöperatief Cultureel Persbureau met algemene stemmen besloten in te gaan op een samenwerkingsaanbod van De Coöperatie/House of Journalism en Reporters Online. Dit is een belangrijke stap in de ontwikkeling van de onafhankelijke cultuurjournalistiek. Cultuurpers, zoals het Coöperatief Cultureel Persbureau op internet en in de sociale media bekend staat, groeit hierdoor flink. Het…
Het Veem is een klein maar belangrijk theater en onofficieel productiehuis dat uitkijkt op de Houthavens in Amsterdam. Het huis is sinds jaar en dag de thuishaven voor internationaal opererende, hedendaagse podiumkunst. Een plek waar de kunstenaar en zijn of haar experimentele werk nog centraal staan. Sinds in 2014 Anne Breure directeur werd, draagt het als toevoegsel House of Performance. Met…
Voor de dood ga je instinctief op de vlucht, maar in ‘Have I been here before’ haalt choreografe Marie Goeminne de dood juist dichtbij. Niet bedreigend, wel dicht op je huid en hand in hand met het leven. Ze toont dood en leven in een intieme verstrengeling. Drie danseressen gaan geconcentreerd en kwetsbaar op in een stroom, waarin leven ontstaat,…
Ik vertel je hier waarom je naar Parsifal zou moeten gaan, en niet eens alleen vanwege het object van Anish Kapoor dat erin een rol speelt. En je zou trouwens ook een keer naar toneel kunnen. Met De Meiden. Fel theater van ons allerbeste theatergezelschap (volgens de Amerikanen). De Nationale Opera, Parsifal (opera) Vier jaar geleden bezocht ik Pierre Audi’s…
‘Wat is de relevantie van dans?’ Sinds de conferentie The Relevance of Dance in maart 2016 is deze vraag in mijn hoofd rond blijven spoken. Ik wil vooral weten waarom meer mensen zouden moeten dansen. Daarom besluit ik de vraag voor te leggen aan inspirerende en vooruitstrevende dansdocenten. De tweede die ik ondervraag is Andrew Greenwood, die een half jaar geleden…
Het twee uur durende heldenepos Until Our Hearts Stop van Meg Stuart, dat deze week in de Rotterdamse Schouwburg te zien is, doet niet aan een dramatische opbouw volgens de regels van de Poetica van Aristoteles. We weten niet wie die mensen zijn daar op het toneel. Ze lijken ook geen speciale opdracht meegekregen te hebben, al worden ze duidelijk…
In turbulente tijden werkt een avondje dans therapeutisch. Zeker als drie voormalige dansers van het Nederlands Dans Theater (NDT) nieuw werk tonen in Here we live and now. Alleen, wie bij de programmatitel een scherpe blik in de actualiteit verwacht, komt bedrogen uit. Here we live and now verwijst vooral naar choreografen die in Den Haag wonen of werken en toont een momentopname van hun…
‘Er is niet alleen werk verdwenen, maar ook kennis en ambacht – het hele perspectief verdwijnt. Terwijl Nederland als dansland vermaard was in de wereld, juist omdat het de luxe had om te onderzoeken, op te bouwen, te stimuleren.’ Ronald Wintjes, de kersverse directeur van De Nederlandse Dansdagen, maakt zich zorgen. Hoe zit het met de toekomst van de dans?…
Een prachtige voorstelling vol hilariteit, spanning en lichtheid, maar die me toch met een droevig gevoel de wereld instuurt. Het lijkt of de vier vrouwen in D3US/X\M4CHIN4 van choreograaf/regisseur Fernando Belfiore zich in het land van de oneindige mogelijkheden bevinden. Alles kunnen ze. Willen ze ook alles? Zijn ze nog zichzelf als ze alles kunnen? Hoe voelt het als de aarde…
Nederlands Dans Theater 1 opent het seizoen met Stage One. Een drieluik zonder huischoreografen Léon & Lightfoot, maar met drie merendeels jonge, avontuurlijke dansmakers. Muziek is een belangrijke factor in alle drie de balletten. De avond opent met Thin Skin, de ode van choreograaf Marco Goecke aan punkicoon Patti Smith. Cultuurpers recenseerde het stuk vorig jaar (€). De nu flemende,…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.