Zaterdag 26 juni op het Holland Festival een speciale avond rond twee muziekfilms van Frank Scheffer: de documentaire Inner Landscape en de operafilm Si Fan. Aangevuld met een kort live-optreden van de Chinese musicus Wu Wei. Deze presenteert een muzikale reis vanaf de zevende-eeuwse Tang-dynastie tot aan hedendaagse elektronische muziek. Een avond met onverwachte perspectieven.
Klinkende Alchemie, zo heet de kloeke bundel die muziekpublicist Maarten Brandt (1953) onlangs uitbracht. Deze telt 715 pagina’s, inclusief illustraties en uitgebreide index. In 98 artikelen ontvouwt Brandt zijn visie op muziek en muziekprogrammering. Hij droeg het fraai vormgegeven boek op aan de door hem bewonderde Marius Flothuis, jarenlang programmeur van het Concertgebouworkest. Diens erven ontvingen een eerste exemplaar tijdens…
Hoewel Lili Boulanger (1893-1918) geldt als een van de belangrijkste Franse componisten van begin twintigste-eeuw, wordt haar muziek zelden uitgevoerd. Vrijdag 10 november klinkt Du fond de l’abîme in het AVROTROS Vrijdagconcert. Een buitenkans, want deze zetting van psalm 130 is van een keelsnoerende schoonheid. Boulanger voltooide het stuk in 1917, een jaar voor haar dood. De Amerikaanse dirigent James…
Het ronkt, zoemt, zingt, zaagt en gonst niet langer in het het Muziekgebouw aan ‘t IJ. De cellokaravaan is vertrokken. De zesde editie van de Cello Biënnale Amsterdam zit erop en laat bij de duizenden cello- en muziekfans een gevoel van leegte achter. Nergens anders speelt zich in tien dagen tijd zo’n geweldig cellofeest af, waar het publiek zich van…
De Cello Biënnale Amsterdam, het grootste cellofeest ter wereld dat zich van 20 tot en met 29 oktober afspeelt in het Amsterdamse Muziekgebouw aan ‘t IJ, is begonnen en het loopt er nu al storm. Tien dagen lang geven 27 internationale cellosolisten, 6 orkesten, 11 ensembles, 1 koor en vele musici uit 26 landen ruim 800 optredens. Van ‘s ochtends…
Nadat in januari van dit jaar bekend werd dat Jan Willem de Vriend aan het eind van seizoen 2016/2017 vertrekt, liet het Orkest van het Oosten weten geen haast te maken met een opvolger. Men zou gaan werken met ‘gerenommeerde gastdirigenten’. Iets meer dan een half jaar later, enkele maanden voor het vertrek van interim-directeur Bart van Meijl, wordt er alsnog een opvolger gepresenteerd. Dat deze opvolger, Ed Spanjaard, de titel ‘vaste dirigent’ krijgt, lijkt vooral een semantische kwestie.
Het gebeurt niet vaak dat Norman Lebrecht, auteur van het wereldwijd veel gelezen blog Slipped Disc, twee dagen op rij aandacht besteedt aan dirigenten van het Orkest van het Oosten. Eerst over het vertrek van chef-dirigent Jan Willem de Vriend, daarna over de benoeming van voormalig chef-dirigent Jaap van Zweden bij het wereldberoemde New York Philharmonic. Uiteraard bracht Lebrecht beide…
Muziekvakstudenten zijn over het algemeen conservatief. Toen ik in de jaren negentig muziekwetenschap studeerde konden we voor maar vijf gulden naar de concerten in nieuwe-muziektempel de IJsbreker. Gretig benutte ik deze mogelijkheid om voor een habbekrats de allernieuwste noten te horen van levende componisten als Pauline Oliveros en Sofia Goebaidoelina. Ik zag er nooit één medestudent. Nog altijd ben ik…
De nieuwe opera’s van Arnoud Noordegraaf en Guo Wenjing die het Holland Festival kort na elkaar presenteerde, thematiseren beide de teloorgang van traditionele waarden door de razendsnelle ontwikkelingen in het moderne China. Beide hebben bovendien een Chinese sopraan in de hoofdrol en haken aan bij klassieke Chinese opera en volksmuziek. Het innerlijke landschap van Guo Wenjing, dat dinsdag 16 juni…
Het slotapplaus na de première van Götterdämmerung stormachtig noemen, is een understatement. Het leek alsof de volledig uitverkochte zaal de door Ed Spanjaard aan het Gelders Orkest ontrokken oerkrachten nog wilde overtreffen. Hier werd geschiedenis geschreven: op het toneel, door de solisten en het koor, in de orkestbak en achter de schermen, zes uur en twintig minuten lang.
Het is de eerste massascène in Wagners Ring: Siegfried voert Brünnhilde naar de Gibichungenburcht en Hagen roept al zijn mannen bijeen. Vanaf het zijtoneel klinkt letterlijk oorverdovend hoorngeschal, maar dirigent Ed Spanjaard laat doorspelen. En terecht: in het orkest slaat een vonk over. Het hele toneel is in een oogwenk gevuld en het koor zwelt in kracht aan, luider en luider, alsmaar luider, tot de extatische apotheose:
De draak blijft lastig. Echt afschrikwekkend krijg je hem natuurlijk nooit, maar dat wat leek op een kruising tussen een opslagtank en een metrobuis was al lachwekkend voordat er ook nog kitcherige klauwen uit de muur kwamen. Geen wonder dat de jonge Siegfried hier het fürchten niet leert en er lacherig bij staat.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.