Ik heb een mijn leven al veel genre mash-ups gezien. Maar ik denk dat een gedanste documentaire over een muzikant voor mij een primeur was. De focus van choreograaf Jan Martens in zijn nieuwe danssolo Elisabeth Gets Her Way is de beroemde klaveciniste Elisabeth Chojnacka. De Poolse vertrok op 23-jarige leeftijd naar Parijs. Daar stelde ze zich tot doel om…
Vorige week kondigde Theaterfestival Boulevard de eerste voorstellingen aan evenals het thema ‘Hack the horizon’. Vandaag start om 12.00 uur de online kaartverkoop voor een groot deel van de programmering. Het programma is nog in ontwikkeling en wordt de komende weken via de online kanalen bekendgemaakt. Liefhebbers kunnen vanaf nu kaarten kopen voor onder andere Jan Martens/GRIP, Nastaran Razawi Khorasani,…
Van donderdag 5 t/m zondag 22 augustus 2021 vindt Theaterfestival Boulevard ’s-Hertogenbosch plaats. De 37ste festivaleditie telt ruim 120 verschillende voorstellingen, concerten, performances en installaties in theaters, op unieke locaties en in het Zuiderpark. Ook trekken we de nacht in met Fomo Fatale, clubnachten met dampende klanken. Het Zuiderpark doet dienst als nieuw, ruim opgezet festivalhart met onder andere de…
Het trans-drama Girl, de Belgische Oscar-inzending, is bezig aan een ware zegetocht. Filmmaker Lukas Dhont over de strijd van het transmeisje Lara, dat vooral een doodgewone puber is. Over zijn persoonlijke worsteling met stereotypen, en over zijn liefde voor dans. “Een plaats op de Oscar-shortlist zou al heel mooi zijn.”
De Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties en Festival de Nederlandse Dansdagen maken de jaarlijkse nominaties voor de VSCD-Dansprijzen (de Zwanen) bekend. Genomineerd voor de Zwaan ‘meest indrukwekkende dansproductie’ zijn: Rule of Three, choreografie: Jan Martens, van GRIP The hidden floor, choreografie: Franck Chartier, van Nederlands Dans Theater We Are Nowhere Else But Here, choreografie: Stephen Shropshire, van Stephen Shropshire Foundation,…
Rule of Three is een stuk voor drie dansers: Steven Michel, Julien Josse en Courtney May Robertson. NAH maakt live de muziek, het licht is van Jan Fedinger en er zijn enkele teksten van Lydia Davis. Rule of Three kwam de vorige maand uit in De Singel in Antwerpen, en de Nederlandse première is vandaag in de Stadsschouwburg te Amsterdam.…
Wat gebeurt er als je iemands hoofd eraf haalt? Weinig, zult u zeggen, aangezien het bijbehorende lichaam overlijdt. Maar dan heeft u het mis. Op de eerste GRIP-avond in het Utrechtse Theater Kikker liet Steven Michel namelijk zien dat de rest van het lichaam de boel dan gewoon overneemt. Fascinerend om te merken hoe je van een blote rug op…
De eerste blote vrouwenborst die ik in mijn leven bewust waarnam was de vrolijk zwabberende tiet van het meisje in de Fa-reclame. Het moet ergens diep in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn geweest. Dezelfde tijd dat de Pacifisties Socialistiese Partij ook zoiets deed met een koe op de achtergrond. Nu, een dikke veertig jaar later is de…
Terwijl het nieuwste werk van Jan Martens, The Common People (2016), afgelopen weekend in de Amsterdamse Stadschouwburg stond, toont het Utrechtse Theater Kikker deze week twee oudere hits: Sweat Baby Sweat (2011) en The dog days are over (2014). Sweat en Dogdays zijn kaskrakers en toerden reeds de wereld over. In Kikker zijn ze nu te zien als onderdeel van een…
Het Veem is een klein maar belangrijk theater en onofficieel productiehuis dat uitkijkt op de Houthavens in Amsterdam. Het huis is sinds jaar en dag de thuishaven voor internationaal opererende, hedendaagse podiumkunst. Een plek waar de kunstenaar en zijn of haar experimentele werk nog centraal staan. Sinds in 2014 Anne Breure directeur werd, draagt het als toevoegsel House of Performance. Met…
Het is een nieuwe en belangrijke trend binnen de programmering van internationale dans- en performance festivals in Nederland: niet alleen relevant werk van internationale choreografen tonen, maar ook uitdrukkelijk aandacht besteden aan dansmakers verbonden met de Nederlandse danspraktijk. Spring Utrecht opende in mei met Nicole Beutler en sloot af met Jan Martens, terwijl tijdens Julidans Pere Faura de spits mocht afbijten met sin baile no hay paraíso (no dance, no paradise).
Zo vanaf rij negen is het net alsof je zelf tot aan je knieën in de anjers staat. De hoofden van het publiek voor mij gaan geruisloos over in een woud van stelen bekroond met roze, waar doorheen dansers als langbenige kippen voorzichtig heen en weer stappen.
De vondst is geweldig: Nelken van Pina Bausch toont het paradijs als een plek waar je voorzichtig moet zijn, anders gaat het fout. De anjers dwingen de dansers tot omzichtigheid. Je gaat er als toeschouwer in mee, zonder dat meteen alle onderliggende gedachtegangen tot je doordringen.
De nieuwe voorstelling van choreograaf Jan Martens, The Common People, is dit weekend in Utrecht te zien tijdens Spring. Tientallen vrijwillige performers hebben een blind date op het podium van de grote zaal van de Stadsschouwburg. Het publiek kan tussendoor in en uit lopen, een biertje drinken voor de duur van een of meerdere duetten of op het achterpodium grasduinen en…
Zoals ik in mijn eerdere artikel over de Nederlandse Dansdagen schreef, won choreograaf Loïc Perela dit jaar de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht. Het leverde hem 12.000 euro op om in zijn nieuwe project HASHTAG te steken. De toekenning van de prijs heeft sommige eerdere winnaars op weg geholpen (Monique Duurvoort, Joost Vrouenraets, Erik Kaiel, Muhanad Rasheed, Joeri Dubbe,…
Het eerste weekend van oktober vonden in Maastricht de Nederlandse Dansdagen (NDD) plaats. Zoals Ruben Brugman al rapporteerde, worden daar voor de danswereld belangrijke prijzen uitgereikt. Maar de Dansdagen lijken vooral bedoeld ter promotie van de Nederlandse dans, meer dan dat ze een kritische evaluatie of artistieke opsteker zijn. Tijdens de Dansdagen geen pittige toespraak over de Staat van de Dans zoals…
It’s dance, but not as we know it. Zo kun je de huidige editie van dansfestival Voorjaarsontwaken van Korzo en Nederlands Dans Theater het beste omschrijven. Met twee wonderlijke uitschieters, van choreografen Tom Weinberger en Kenzo Kusuda.
Een man en een jongetje samen op het toneel zetten – het bovenlijf ontbloot; in de huidige tijd betekent dat om moeilijkheden vragen. Onze door pedofilie-schandalen verzadigde blik laat nog maar weinig heel van de intimiteit tussen wat ook vader en zoon, broers of vrienden zouden kunnen zijn. Maar ‘Victor’ van choreograaf Jan Martens en regisseur Peter Seynaeve is geen brave, politiek correcte herstel-operatie. In hun zoektocht naar een liefdevolle blik op de relatie tussen man en kind, zoeken zij ook consequent de grenzen van het toelaatbare op.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.