Meteen naar de inhoud

Jelineks Kein Licht biedt extra verstikking in toch al donkere tijden. #HF22

Eigenlijk was het te erg om vol te houden. Misschien had ik inderdaad mijn impuls om hard weg te lopen moeten volgen, maar ik ben blijven zitten bij Kein Licht. Dit stuk, geschreven door Elfriede Jelinek, gecomponeerd door Philippe Manoury en geregisseerd door Nicolas Stemann, was namelijk technisch best goed. Alleen dat hondje, dat trok ik dus niet.

Dieren en kinderen op het toneel zetten wordt over het algemeen gezien als een artistiek zwaktebod. Immers, hun onschuld is niet gespeeld, maar echt, en echt trekt altijd meer aandacht dan nep. En een dier of kind op het toneel verandert alles wat je er als kunst omheen zet dus in slechte namaak.

Door merg en been

Het hondje in Kein Licht is een schattige Franse terriër, type Bobby van Kuifje, dat alleraandoenlijkst kan zingen. Ik heb zelf een één jaar oude pup, Fonzie, die dat ook kan. Een goed zingend hondje weet hoe hij door merg en been kan gaan, en door merg en been gaat dat, als hij uit wil, of eten, of naar het loopse buurteefje, of gewoon weltschmerz heeft. De Franse Bobby in Kein Licht kan het op commando, vindt dat enorm leuk, omdat er ook altijd een snoepje volgt op een van zijn aria’s.

Tot zover lief en hartverwarmend. Philippe Manoury, de veelgeprezen Franse componist die Jelineks niet zo optimistische stuk over onze dodelijke verslaving aan energie, op muziek heeft gezet, heeft snode plannen met Bobby. Want nadat elektronica het hondje heeft vermenigvuldigd, het orkest en een koor de boel nog wat dramatische kracht bijzetten, is er plots dat beeld van Fukushima. U weet nog wel, die kerncentrale die ontplofte na de tsunami na die aardbeving in 2011. En dat 170.000 mensen halsoverkop hun huis moesten verlaten. En dat veel huisdieren achterbleven. Huilend, eenzaam, hongerig.

Drie jaartallen, een eeuwigheid geleden

Noem me een watje, maar daar kan ik dus niet tegen. Dan wil ik van pijn de zaal uit, omdat het echt pijn doet en die pijn mij murw maakt voor wat er verder nog gebeurt. Dan wil ik naar huis en Fonzie aaien tot hij het zat is (zelden).

Blijft er dan nog wat over? We kunnen aan de no-go’s voor kunstenaars nu ook het lemma ‘actualiteit’ toevoegen, naast dieren en kinderen. Want van de actualiteit win je het als kunstenaar ook niet, als die te dichtbij komt.

Er staan drie jaartallen in de officiële titel: 2011, 2012 en 2017. Jelinek schreef de eerste twee in reactie op de ramp in Fukushima (tijdens en een jaar later, met die arme hondjes). Deel drie is een reactie op de verkiezing van Trump in 2016. De herneming voor dit Holland Festival, in 2022, na vijf jaar niet gespeeld te zijn, kon niet zonder een epiloog die over 2022 ging, vertelde Steman voorafgaand aan de voorstelling. Immers crisis, pandemie, oorlog. Er is sinds 2017 nogal wat gebeurd.

De actualiteit is altijd vlugger

Die update maakte de hele voorstelling eigenlijk opeens gedateerder dan hij al was. Je kunt immers nooit echt de actualiteit pakken, omdat die altijd vlugger en dichterbij is dan je kunt schrijven. De waterbakken (die eerst voor de 300 ton radioactief water stonden die elke dag uit de centrale in Fukushima wegstroomt) veranderden in de tweekleur van Oekraïne, de tekst over Trump bleek te getuigen van achterhaald inzicht (‘hij heeft er geen zin meer in’) en dat we er allemaal aangaan hoef je er op zich niet nog een keer in te hameren.

De Oekraïense soliste die na het slotapplaus nog mocht smeken om blijvende aandacht voor de voortdurende oorlog in haar vaderland, zei dat niet aan dovemansoren. Echter, een stuk als Kein Licht, waarin elke noot en elke letter is bezwangerd van de onafwendbare ondergang van ons allemaal, overschreeuwt zichzelf uiteindelijk, juist omdat de beschreven doem inmiddels over ons aan het neerdalen is.

Eenmaal thuis kreeg Fonzie nog een extra lekker snoepje. Ook voor Oekraïne.

Goed om te weten Goed om te weten

Beloon deze auteur

Zo kunnen we meer van deze verhalen aanbieden

Cultuurpers werkt anders. Jij bepaalt wat dit verhaal waard is!

Wat fijn dat je tot hier gelezen hebt. Je las inmiddels alweer verhalen van deze auteur. Laat je waardering blijken met een kleine donatie!

donatie
Doneer

Waarom doneren?

We zijn ervan overtuigd dat goede onderzoeksjournalistiek en deskundige achtergrondinformatie essentieel zijn voor een gezonde cultuursector. Daar is in kranten en andere oude en nieuwe media vaak geen plek en tijd voor. Cultuurpers wil die ruimte en tijd wel bieden, en we willen dat voor iedereen zo houden. Of je nu rijk bent, of arm. Daarom willen we deze site zo veel mogelijk gratis houden. Dat kost geld, veel geld. Dankzij donaties van lezers zoals jij kunnen we blijven bestaan, en beseffen we ook hoe belangrijk lezers ons vinden. We vinden het bovendien de best mogelijke manier om journalistiek onafhankelijk te houden. Zo bestaat Cultuurpers al sinds 2009: dankzij lezers die zo een beetje eigenaar worden van deze onmisbare plek!

Je kunt ook lid worden, dan zet je je eenmalige donatie om in blijvende steun!

Wijbrand Schaap

Cultuurjournalist sinds 1996. Werkte als toneelrecensent, columnist en verslaggever voor Algemeen Dagblad, Utrechts Nieuwsblad, Rotterdams Dagblad, Parool en regionale kranten via de Geassocieerde Pers Diensten. Interviews voor TheaterMaker, Theaterkrant Magazine, Ons Erfdeel, Boekman. Podcastmaker, experimenteert graag met nieuwe media. Cultuurpers heet het geesteskind dat ik in 2009 op de wereld zette. Levenspartner van Suzanne Brink huisgenoot van Edje, Fonzie en Rufus. Zoek en vind mij op Mastodon.Bekijk alle berichten van deze auteur

Privé Lidmaatschap (maand)
5 / Maand
Voor natuurlijke personen en ZZP’ers.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen mastodon-account
Toegang tot onze archieven
Klein Lidmaatschap (maand)
18 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van minder dan 250.000 euro per jaar
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Extra aandacht in berichtgeving
Groot Lidmaatschap (maand)
36 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van meer dan 250.000 euro per jaar.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Deel persberichten met ons publiek
Extra aandacht in berichtgeving
Premium Nieuwsbrief (substack)
5 proefabonnementen
Al onze podcasts

Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten

*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen

nl_NLNederlands