De Oogst van de Maand: Grandes, Hulst, Otten, Smith, Winterson, Noorduijn en Vanden Bosch, Van Mersbergen en Van Zomeren

De kosten van de crisis

Kleine helden is de titel van de nieuwe roman van Almudena Grandes, een van de grootste schrijvers van Spanje. En om kleine helden gaat het: de roman is eigenlijk een bundeling van verhalen die met elkaar samenhangen en over mensen gaan zoals wij allemaal, alleen wonen deze mensen allemaal in Madrid. Rijk en arm, jong en oud, alleenstaand of niet – niemand heeft schuld aan de financiële crisis, maar iedereen heeft wel te maken met de gevolgen ervan. En soms heeft dat heel schrijnende gevolgen.

In een fijngevoelige, prachtig gecomponeerde roman schetst Grandes hoe mensen vallen en weer opstaan, hoe ze vechten voor zichzelf en voor hun medemens, hoe – kortom – kleine daden en kleine helden het leven van alledag trotseren en een beetje beter maken. Een prachtig, ontroerend boek.
(Signatuur)

De nachtmerrie van een hondenliefhebber

We moesten soms even onze handen voor onze ogen slaan – al hielp dat weinig natuurlijk. Want is het niet het worstcasescenario voor iedere hondenvriend: dat je lieve viervoeter in een ravijn stort? Dat wil je niet meemaken, maar Koos van Zomeren maakte het mee met zijn borderterriër Stanley.

Alptraum gaat over de laatste wandeling met Stanley, die zich in de afgrond stortte voor een gems. ‘Je steekt de sleutel in het slot en je kunt niet geloven dat er géén hond is die uit zijn mand komt, als hij niet al op de mat lag te wachten, om ons blaffend en springend en rondtollend te verwelkomen. Zes dagen en je kunt niet geloven dat er is gebeurd wat er is gebeurd.’ Man o man, een prachtig boek, maar om met samengeknepen keel te lezen.
(Arbeiderspers)

Boek vol inspiratie

Mirjam Noorduijn en Veerle Vanden Bosch brengen in Het Boekenboek hun canon van de mooiste jeugdliteratuur. Maar dat niet alleen: met dit boek wilden de auteurs vooral ook een ‘grensverleggende, rijk geïllustreerde zoekgids maken’ die laat zien welke onmisbare jeugdboeken Nederland en Vlaanderen hebbe voortgebracht, en daarbij verwijst naar de internationale en volwassen boekenwereld, ‘een boek zonder einde’. Een bijzondere opzet, en geslaagd bovendien.

Zo zijn er hoofdstuk over verhalen met sprekende dieren, boekverfilmingen, jeugddetectives of legendarische personages, met steeds een lijstje van tien voorbeelden erbij. En lees je bij een van de vele auteurs die aan bod komen over een bepaald boek, over wat ze nog meer hebben geschreven, een treffende quote, staan diens inspiratiebronnen vermeld en wat je hierna zou kunnen gaan lezen. Ook aan illustratoren wordt veel aandacht besteedt. Het Boekenboek is een uniek, inspirerend en mooi vormgegeven boek.
(Leopold)

Zwarte strijd

Ze is een van de interessantste schrijfsters die ons land rijk is: Christine Otten. Empathie, maatschappelijke betrokkenheid en durf kenmerken haar unieke oeuvre. Haar nieuwe roman We hadden liefde, we hadden wapens past daar naadloos in. Het is het knap gecomponeerde verhaal van de zwarte verzetsstrijder Robert F. Williams, die gedreven en zonder concessies streed voor de gelijkwaardigheid van de zwarte bevolking van Amerika. Otten legt het perspectief bij Mabel en John Williams, echtgenote en zoon van Robert, en laat op die manier zien hoe het hele gezin vanuit onvoorwaardelijke liefde grote offers bracht voor deze strijd en hoe die hen allemaal ook op een bepaalde manier eenzaam maakte.

Wat heb je het in deze wereld als blanke toch ongelooflijk veel makkelijker, besef je maar eens te meer door dit boek. In januari gaat de gelijknamige theatervoorstelling in première en op tournee door het hele land.
(AtlasContact)

Buitenbeentjes

Wie ‘Kinderen van het Ruige Land’ heeft gelezen, kent de grote lijnen van de achtergrond van schrijver Auke Hulst. Twee dagen voor zijn achtste verjaardag overleed zijn vader. Zijn moeder, ‘een levenslustige, maar ook wat onverantwoordelijke vrouw’, leidde vervolgens steeds meer haar eigen leven, vluchtte voor schulden en verantwoordelijkheid. Auke, zijn oudere broer en jongere zusjes bleven achter in een huis op het Groningse platteland.

Als puber ontwikkelde hij een grote sociale angst, vertelde hij ons in een interview, wat voor een groot deel te maken had met hoe de buitenwereld naar hen keek – de oordelende blik. Weinig auteurs kunnen dan ook zo overtuigend schrijven over jonge mensen die buiten de samenleving staan. Dat doet hij opnieuw in En ik herinner me Titus Broederland, over de tweelingbroers Broederland, die in een afgelegen huis in het bos wonen. In de ogen van de buitenwereld hebben de broers een zwarte ziel, zijn het ‘duivelskinderen’. Klopt dat of vormt juist de buitenwereld het gevaar?

Vertrouwde thema’s dus, maar wederom op een knappe en intrigerende manier opgeschreven. Auke Hulst wordt met elk boek beter – en hij was al zo goed.
(AmboAnthos)

Door de ogen van een paard

Een van onze andere favoriete schrijvers heeft ook weer een kunststukje uitgehaald: Jan van Mersbergen. Meestal zijn z’n personages hoekige mannen, even zwijgzaam als eenzaam, maar in zijn nieuwe roman De ruiter heeft hij het gewaagd het verhaal over een meisje en de heel foute man voor wie ze is gevallen, te laten vertellen door een paard. Kan dat geloofwaardig zijn? Ja, dat kan, bij een schrijver als Jan van Mersbergen in elk geval.

Het verrassende perspectief, de korte zinnen en bijzondere observaties levert grappige en soms enigszins vervreemdende situaties op. De ruiter is een boek waar je niet te veel woorden aan vuil moet maken – je moet het gewoon lezen.
(Cossee)

 

Kerstverhalen

Nog iemand die het perspectief van een dier aankan is Jeanette Winterson. In de verhalenbundel Kerstdagen zijn haar herinneringen aan kerst, twaalf nostalgische recepten en twaalf kerstverhalen zijn gebundeld, waaronder eentje met een hond en een met een ezel als verteller. Winterson schreef uitvoerig over haar ongelukkige jeugd bij haar strenggelovige adoptieouders in Oranges Are Not the Only Fruit, het boek waar ze in één klap wereldberoemd mee werd. Maar ‘mevrouw Winterson’ en haar echtgenoot waren dol op kerst, vertelde ze ons onlangs in een interview. ‘Het waren de enige twee weken van het jaar dat ze echt gelukkig waren en dat het in huis gezellig was. Tijdens het schrijven van mijn nieuwe boek met kerstverhalen, waarin ik terugga naar die tijd, voelde ik medelijden met hen. In mijn creatieve werk zoek ik naar antwoorden, naar betekenis, naar heling. Misschien is Kerstdagen dus wel alsnog een soort handreiking aan hen.’

Het is in elk geval een bijzondere bundel en een mooi, persoonlijk boek van een van de belangrijkste Engelstalige schrijfsters.
(AtlasContact)

Swingende Zadie

Een boek dat meegaat de kerst in, is Swing Time van Zadie Smith. Toen ik haar swingende roman White Teeth las, was ik verkocht. Wat kan die vrouw goed, scherp en geestig schrijven. Het is dan ook altijd een happening als er een nieuwe roman van haar verschijnt.

Swing Time gaat over twee vriendinnen uit een arme wijk uit Noord-Londen, die allebei dromen van een loopbaan als danseres, maar van wie er maar één genoeg talent heeft. De ander wordt assistente van een wereldberoemde poster. Opnieuw een swingende roman dus, zowel letterlijk als figuurlijk, en een dikkerd bovendien. Om lekker rustig van te genieten tijdens de donkere dagen.
(Prometheus)