Met tekst, beweging, acteurs, decors.
De grootste artiest van Nederland is dood. Kan gebeuren. Maar mag ik dan ook hartgrondig vloeken? Want Jeroen Willems is onvervangbaar. Als journalist ken je de riedel: van acteurs boven de zestig, of van anderszins breekbare statuur heb je een necrootje klaarliggen. Ben je bekend en voldoe je aan de eisen, reken er maar op dat je vrienden en bekenden…
Enfin: terwijl de Amsterdamse stadskrant Parool in opdracht van de Vlaamse uitgeverijdirectie aan een campagne tegen het stadsgezelschap van de Nederlandse hoofdstad begon, veroverde datzelfde Toneelgroep Amsterdam de harten van het New Yorkse publiek met een productie van de al weer jaren oude ‘Romeinse Tragedies’, die hier door een enkeling niet eens overall goed werd gevonden: http://www.wijbrandschaap.nl/2007/06/romeinse-tragedies-hf2007ta/
Ik heb het zomaar gedaan. Een voorstelling uitgeroepen tot de belangrijkste theatervernieuwing sinds 20 jaar. Dat is durven. Ook al heb ik de termijn in een volgende tweet wat vager gemaakt, want, ja, er is de afgelopen jaren best wel wat vernieuwd, zo links en rechts in de theaters. Dus laten we het houden op ‘de laatste jaren’. En dan…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.