Dingen die we doen voor leden en partners.
Een website is leuk, maar vaak minder geschikt voor rustig lezen. En hoewel onze mobiele thema’s inmiddels goed lijken te werken, is het vaak nog en heel geklik en gezoek voor je de boel een beetje vlot achter elkaar kunt lezen. Daar hebben we nu wat op gevonden: ebooks. Een handige manier om allerlei samenhangende artikelen te kunnen lezen: op…
Je kan moeilijk beweren dat het een verrassende uitslag was, want al wekenlang – wat zeg ik, maanden – werd The Artist genoemd als geheide Oscarfavoriet. Toch is de bekroning van deze grotendeels zwijgende Franse zwartwit-film die een ode brengt aan het einde van het tijdperk van de stomme film in Hollywood het bewijs dat originaliteit nog altijd telt in…
We schreven al uitvoerig over de naamsverandering van het Orkest van het Oosten in het Nederlands Symfonie Orkest (NSO). Ook de merkwaardige operasubsidieaanvraag gebaseerd op een businessplan dat enorme risico’s in zich draagt had onze volle aandacht. Vaste partner de Nationale Reisopera was not amused.
Het leek wat te worden. Met een kerk van enorme legoblokken en een programma dat ertoe leek te doen. Maar helaas, Grenswerk, het festival dat de regio rond Enschede moest samenbrengen, is niet meer. Na drie jaar. En het stopt niet pas in 2013, zoals de meeste kunstinstellingen, maar al in 2012. Er moest daarvoor teveel veranderen. De gemeente stelde…
Kenners weten het: vaak zijn acteurs twee maanden aan het repeteren op een toneelstuk met maar één doel voor ogen: de frisheid en verrassing van de ‘eerste lezing’ terugvinden. Bij die eerste lezing horen de acteurs immers de tekst voor het eerst van hun hun collega’s, lezen ze de woorden voor het eerst hardop en klinkt alles nieuw en onverwacht.…
Tegen het eind van deze Berlinale kon men in de wandelgangen vernemen dat het Deense kostuumstuk A Royal Affair over een in de kiem gesmoorde revolutie vast en zeker de Gouden Beer ging winnen. De jury heeft zich daar echter niets van aangetrokken en wees Caesar Must Die van de gebroeders Taviani als beste film aan. De jury onder voorzitterschap…
De Nederlandse film Hemel is op het festival van Berlijn door de jury van internationale critici uitgekozen tot beste film in de Forum-sectie voor jonge cinema. Dat is een mooi succes voor regisseur Sacha Polak die met dit drama over een jonge vrouw die op zoek naar liefde het spoor is kwijtgeraakt haar eerste lange speelfilm aflevert. Hemel, naar een…
Zouden de hedendaagse revolutiemakers Shakespeare wel eens bestuderen? In Cesare deve morire (Caesar Must Die), de competitiebijdrage van de Italiaanse gebroeders Taviani, zijn we getuige van de voorbereiding en uitvoering van Shakespeare’s Julius Caesar. Wie dat ziet met het wereldrumoer in het achterhoofd zal vaak een schok van herkenning voelen. De tragedie over een staatsgreep in het oude Rome laat…
Hij liet zich de afgelopen maanden nauwelijks zien, en ging zelden in debat met kunstenaars of publiek. Nu de megabezuiniging op cultuur wet is, en er tot 2016 niets meer aan kan worden veranderd, kunnen we Halbe Zijlstra’s zegetocht weer volgen. Ook op twitter.
Het was een ‘rondetafelgesprek’, dus dat is extreem informeel. Tweedekamerleden van de ‘voortouwcommissie’ van het ministerie van OCW luisteren naar mensen uit het veld. In dit geval allemaal mensen die betrokken zijn, of leiding geven aan een kunstvakopleiding. Het was een lastige ontmoeting.
Het komt regelmatig voor dat u iets ziet of hoort, in de tram, op de trein, onderweg, op vakantie. Maar ook op straat, in uw eigen huis. En dat u denkt: wat is dat? Grote kans dat u met ‘Kunst’ te maken heeft. En dat kan allerlei bijwerkingen hebben: plezier, rillingen, verwarring, verdriet, of zelfs onverschilligheid, en depressie. Kunst kan,…
We waren er wat mild ironisch over, maar petje af, inmiddels voor de pr-afdeling van Toneelgroep Amsterdam en de toeschouwers, die opvallend goed reageerden op de ‘kies de reprise’-actie die het gezelschap een paar weken terug lanceerde. We hebben de harde cijfers die we vreesden nooit te zullen zien. En die zijn geloofwaardig. We citeren het persbericht: Van 2 t/m…
Kan een cineast die in West-Duitsland geboren en getogen is precies de juiste toon treffen in een film die in het voormalige Oost-Duitsland speelt? Ik had daar nog niet zo bij stil gestaan, maar de Berliner Zeitung wierp die vraag op naar aanleiding van Christian Petzolds Barbara, over een Berlijnse kinderarts die na een verzoek naar het westen te mogen…
De GGD in Liverpool bespaart er miljoenen mee op de verstrekking van antidepressiva. En het kost ze maar anderhalve ton. Zoveel zijn ze kwijt aan het inhuren van muzikanten van Royal Liverpool Philharmonic Orchestra voor workshops in verslavingsklinieken. Geen idealistisch gepreek dus, zoals in de talloze columns en reacties op Halbes cultuursnede, maar harde pecunia en bewezen effecten. In Engeland,…
De 62e Berlinale opende vanavond met Les adieux à la reine van Benoït Jacquot, een Frans kostuumstuk dat zich niet aan de regels houdt. De jurken die de bedienden van koningin Marie Antoinette dragen worden vies en een van de hoofdpersonen struikelt in haar haast en gaat tweemaal languit. Als de film begint schrijven we 14 juli 1789, en de…
Het viel ons al op in de dagelijkse twitterstroom: als het gaat om boekrecensies op twitter overheersen de ‘lage’ genres (althans volgens kenners) de hitlijsten: fantasy, dagboeken van ziektelijders, ‘streekwerk’, howto’s en erotica. Geen nieuws, zult u wellicht zeggen, maar er is meer aan de hand.
We hebben het getwitterd, maar dat levert niet zoveel op. Daarom ook maar even hier laten zien. Dat ze bij de overheid heel goed om kunnen gaan met de sociale media. Want de sociale media, dat is een soort email voor gevorderden.
Volgens de Volkskrant was Rick van der Ploeg in het begin van de jaren negentig staatssecretaris van cultuur (in werkelijkheid was hij dat aan het eind van die jaren), en in Het Parool beweert columnist Gerard Mulder dat het feit dat hij ‘gelukkig niets van kunstsubsidies afweet’ hem niet af hoeft te houden van een paar wilde speculaties…
Lachend laat ze zich door een jongen met zijn mobiele telefoon filmen en ze kronkelt zich daarbij vrolijk in wulpse bochten. Maar als hij haar borsten echt wil zien schrikt ze. Toch zal ze later nog veel, heel veel verder gaan en ze krijgt er onthutsend weinig voor terug. Jasna, de opstandige hoofdpersoon uit Klip (Clip), is een Servische tiener…
Gisteravond waren de Rotterdamse festivalbezoekers in zaal 4 van Pathé getuige van een klein wonder. Enkele filmfragmenten uit 1906 van de legendarische Georges Méliès werden nu voor het eerst vertoond in stereoscopisch 3D. Zodat je je als het ware zelf aanwezig kon wanen op de set van deze Franse pionier die als eerste begrepen had dat cinema er niet is…
Opvallend toch, hoe de zinnen van een schrijver, eenmaal uitgelicht, na diens dood kunnen worden voorzien van galmende vertolkingen. Vooral Gustaaf Peek moet, wil hij echt recht doen aan Haasse, iets doen aan zijn nogal borstklopperig overkomende vroomheid, maar ook een doorgewinterd kunstenaar als Kees ’t Hart mag al citerend de toon matigen.
Het is ongelooflijk wát een energie de mannen van Manar kunnen opwekken. Deze zes – in djellaba’s gestoken – percussionisten spelen Dekka al Marrakchia: een waanzinnig opzwepende vorm van traditionele Marrokaanse drum ’n bass feestmuziek en religieuze Gnawa. Na een plechtig, bijna ritualistisch begin – waarbij de band in ganzenpas het podium van het Theater aan het Spui komt opsjokken, begeleid door de dreigende klanken van twee enorme toeters – barsten de drums los en staat de dansvloer vol swingende bezoekers.
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans en Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
Er is iets bijzonders aan de hand met Afrika. De nieuwe generatie schrijvers uit Nigeria, Ghana en Zuid Afrika die rondloopt op Writers Unlimited staat anders in de wereld dan hun ouders. Of, sterker nog, het feit dat ze daar op een heel andere manier mee omgaan, met die voorouders, definieert hen als iets volkomen nieuws. Ze presenteren zich zelfbewuste, moderne wereldburgers.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.