Sommige dingen die vroeger leuk waren, kunnen nu niet meer. Dingen als roken in de klas, posters van David Hamilton op de studentenkamer, vrouwen onderbetalen, autorijden met een fles jenever achter de kiezen, you name it. Deze week kwam daar een interessant relletje bij. Het Amsterdam Fringe Festival, het ondeugende zusje van het Nederlands Theaterfestival, koos een campagnebeeld dat, naar…
‘Zoals voor veel mensen betekent het theaterfestival echt wel wat. Net als de Fringe is het niet meer weg te denken. Ik heb er artistieke vriendschappen mogen sluiten, ik heb er ruzies kunnen maken, ik heb er mensen ontmoet van wie ik dacht dat het tegenstanders waren, die medestrijders bleken te zijn. Want er zijn niet alleen voorstellingen, er wordt…
Vandaag maakte de Raad van Toezicht bekend dat Tobias Kokkelmans per 1 september is aangesteld als de nieuwe directeur/bestuurder van Stichting de Theaterdagen, organisator van het Nederlands Theater Festival, Amsterdam Fringe Festival, NTFJong en het verdiepingsplatform voor professionals NTF-Pro. Hij volgt hiermee Jeffrey Meulman op, die in mei van dit jaar na zestien jaar de Stichting verruilde voor de Verkadefabriek…
Ondanks de crisis in de podiumkunsten dwaalt er nog steeds veel jong talent door Nederland en omstreken. Zoveel dat bijhouden onmogelijk is. Wie kan immers alle festivals bezoeken, van festival Boulevard tot Noorderzon, van het Café Theaterfestival tot festival Cement en van het Amsterdam Fringe Festival tot het Zeeland Nazomerfestival? En dan ook nog precies die vier of vijf voorstellingen uit de…
Op een koude regenachtige namiddag fiets ik naar de Brakke Grond om Bert Hana te vragen naar zijn drijfveren, zoals dat hoort, met een biertje erbij. Eerst bezoek ik het IDFA DocLab, waar zijn VR installatie ‘I Am Not Home Video’ staat, waar we al eerder over gesproken hebben. Bert Hana is misschien wel de droom van iedere kunstcriticaster, want…
‘De praktijk van betaling met een boekenbon hoort niet bij een professionele sector met een fors economisch belang.‘ Jeffrey Meulman, directeur van het Nederlands Theaterfestival, heeft ermee leren leven. Tegen wil en dank. Als gastheer van het jaarlijkse Gala van het Nederlandse Theater, heeft hij het voor elkaar gekregen om dat feest opnieuw te organiseren. Zonder geld.
Elf palen zijn sfeervol verlicht als in een nachtclub. Danseressen komen binnen en begeven zich naar hun werkplek. Ze zullen in een twee uur durende shift rondjes lopen om hun paal. Ze zijn niet de enigen: ook publiek begint te lopen, richting de uitgang. Toch zijn de duizeligmakende herhalingen van de hardwerkende dames effectief. Het transcendentale minimalisme zal echter omslaan in een…
Het is zo nu en dan best frisjes op het terrein van de Westergasfabriek waar drie Fringe-voorstellingen te zien zijn. Donderdagavond zijn dat achtereenvolgens Levelless van Theatergroep WAK, Vivarium #3 van LORNA Collectief en Kaat van Eva Knibbe. De kou is echter geen spelbreker. De fysieke grappen in Levelless (of Recht niet in het Nederlands) hebben wel wat weg van…
Met ruim 12.000 bezoekers en een gemiddeld bezettingspercentage van 70% heeft de organisatie van het Amsterdam Fringe Festival naar eigen zeggen reden voor trots. In een persbericht meldt men dat ‘het is gelukt om het aantal bezoekers te laten groeien, zonder de intimiteit en het experimentele karakter van het Amsterdam Fringe Festival te verliezen. ‘ Hoe we dat precies moeten zien…
Een nieuwe dag, dus nieuwe kansen voor het vinden van de grootste parel van de Fringe. Vandaag word ik vanaf Theater Bellevue meegevoerd naar een nabijgelegen steegje. Opeens zie ik haar liggen. Een junk, zoals er in Amsterdam meer rondlopen. Het liefst loop ik er dan snel omheen. Bang ze te ruiken of aangesproken te worden. Metro, een stuk van…
In mijn zoektocht naar de parel van de Fringe stuit ik woensdagavond op twee musicals in het Rozentheater. Op het Fringe Festival kan en mag alles, maar toch werd ik verrast door Christiane van F*K Theater. In deze musical zakken jongeren af naar de onderkant van de samenleving. Ze drinken en blowen. Iedereen leeft in zijn eigen wereldje. Hoofdpersoon Christiane wordt verliefd op een verslaafde jongen en komt zo ook in aanraking met de duistere kanten van de drugsscene. Je verwacht bij een dergelijk verhaal de rauwe kanten van deze duistere wereld te zien, maar vanaf het eerste lied is Christiane veel te braaf. Het doet me denken aan een feel good-schoolmusical. Acht keurige jongens en meisjes zingen over ‘een trip met vrienden om je heen’. Dit doen ze zo zoetsappig en in harmonieuze samenzang dat dat wat je hoort en ziet totaal niet strookt met het verhaal.
Nik van den Berg is ongetwijfeld iemand om in de gaten te houden. In theater Bellevue geeft hij in een bizarre act een parodie op een rockster. ‘Is dit het nou,’ denk ik even, maar al snel is duidelijk hoe knap Van den Berg gestalte geeft aan dit podiumbeest in bontjas. In een onverstaanbaar taaltje speelt hij een aantal nummers waarbij hij de maniertjes en gebaren van een groot rockartiest minutieus uitbeeldt.
Langzaam drinkt hij een slok thee, neemt nog een trek van zijn sigaret, laat de as in zijn thee vallen en gooit dan, in opperste concentratie, de hele sigaret in de thee. Een geluidsband start, waarna Nik met zijn elektrische gitaar het concert begint. De nummers in NIK©#2 gaan over het leven, de problemen en moeilijkheden ervan. Maar het zou net zo goed kunnen gaan over het smeren van een boterham met kaas. Van den Bergs timing is weergaloos, net als zijn inleving. Dit werkt zeker op mijn lachspieren, al zullen er ook mensen zijn die er meer van verwachtten.
Er is geen benul van tijd als je plaats neemt. Het is donker. De ruimte lijkt een café, met vier tafeltjes en daar omheen stoelen. Verwacht geen achteroverleun-voorstelling, want iedereen is onderdeel van het stuk. Het intrigerende Iris Brunette laat je geen toeschouwer zijn, maar geeft je een rol. Vrees niet dat je opeens het podium op moet. Vanaf je stoel ben je van invloed op het stuk. Actrice Melanie Wilson laat je kiezen welke kant we op gaan. Blijven we hier wachten of lopen we door? Gaan we links of rechts? Vertrouwen we die persoon of niet? De ruimte waarin je zit voelt veilig. Gelukkig maar. Want een uitgang is er niet; weglopen kan niet. Maximaal twintig toeschouwers zijn getuige van dit verhaal dat je meevoert door de tijd. Wilson vertelt en betrekt je optimaal bij het verhaal. Een intiemere voorstelling is bijna niet mogelijk, denk ik.
Het leuke aan de Fringe is de afwisseling. Zaterdagavond zag ik VOS, een stuk van Slawomir Mrozek, sprankelend gespeeld door Wouter van Oord. Gehuld in een shirt van het Nederlands elftal, met de naam VOS op de rug, speelt Van Oord met overtuiging twee monologen. De spanning is voor aanvang van zijn gezicht te lezen, maar is weg zodra de acteur…
De ruimte is rood verlicht. Dit zorgt voor een schimmig sfeertje zoals je kunt verwachten bij een nachtclub. De muziek gaat spelen en vanaf de trap komt een jongedame in een pittig pakje naar beneden. Ze serveert stukjes worst en speelt met het publiek. Ze stelt zich voor als Lolita. Een man op de eerste rij mag haar rits losmaken. Ze…
De zoektocht naar de parel van de Fringe brengt me in de kelder van Amsterdam. Onder het Rokin, waar 24 uur per dag gewerkt wordt aan de Noord/Zuidlijn, speelt theatercollectief Aardlek de voorstelling PUT. Op een van de meest in het oog springende locaties van het Fringe Festival beland ik in een ondergrondse ontdekkingsreis naar verleden, heden en toekomst.
De Amsterdamse Stadsschouwburg is fluweelrood. Theater Bellevue, het kloppende hart van het Amsterdam Fringe Festival, hoerig roze. De Amsterdam Fringe, dat betekent voorstellingen op meer dan 25 plekken. In theaters, maar ook op locatie. Van 2 tot en met 12 september 2010 gaat Henk de Jong voor De Dodo en podiumkunstenvakblad TM op zoek naar de parel van de Fringe. Hier houdt hij een dagboek bij, en in het volgende nummer van TM verschijnt een langer artikel van zijn hand.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.