ER wordt al weken reikhalzend naar uitgekeken: De Nacht van de Poëzie. Volgende maand is het weer zover, en verzamelen dichters en publiek zich voor de vierendertigste keer rondom het podium voor een nacht lang luisteren naar verzen en muziek. Vaste presentator Piet Piryns, inmiddels vergroeid met het evenement, blikt vast terug en vooruit. Hij weet het nog goed, zijn eerste…
Woody Allen zorgde er in 1972 voor, dat zijn fans jaren later niet meer met droge ogen naar Star Wars konden kijken. De slotscène van zijn film ‘Everything You Always Wanted To Know About Sex, But Were Afraid To Ask’ toont ons het mannelijk brein als de brug van een Star Cruiser waar de bemanning hard aan het werk is om een date tot een goed einde te brengen. De spermatozoïden in het vooronder zijn een kibbelende bende startroopers, op weg naar een onzekere afdaling richting kloppende eicel.
Je hoeft helemaal niet naar Terschelling voor een sfeervolle locatievoorstelling. COURAGE van Conny Janssen Danst is een spannende beleving op een totally, totally verwaarloosde plek.
In de jaren tachtig begon ze met choreografie bij Djazzex, jaren later trad ze op voor Obama. Nu staat Conny Janssen (interview hier) met haar ensemble in de Ferro Dome. Een aftandse locatie waar je van buitenaf niet veel van verwacht. De plannen om er een Rotterdamse Heineken Music Hall van te maken zijn volgens het AD geannuleerd. Het lijkt of de stad Rotterdam tegen Conny heeft gezegd: hier heb je een plek waar wij niets mee kunnen, doe jij er wat mee. Dut lukte haar wonderwel: de hele industriële entourage heeft dankzij een creatieve aanpak een underground-uitstraling meegekregen.
Bij ‘The Dark Ages’ denken we aan de ruwe rauwe donkere middeleeuwen, met kerk en koning en zonder hygiëne. De Zwitserse regisseur Milo Rau verwijst met zijn voorstelling, die nu in het Holland Festival te zien is, echter naar een veel recenter stuk Europese geschiedenis. In een recent interview met de Cultuurpers zegt hij hierover:
Zo vanaf rij negen is het net alsof je zelf tot aan je knieën in de anjers staat. De hoofden van het publiek voor mij gaan geruisloos over in een woud van stelen bekroond met roze, waar doorheen dansers als langbenige kippen voorzichtig heen en weer stappen.
De vondst is geweldig: Nelken van Pina Bausch toont het paradijs als een plek waar je voorzichtig moet zijn, anders gaat het fout. De anjers dwingen de dansers tot omzichtigheid. Je gaat er als toeschouwer in mee, zonder dat meteen alle onderliggende gedachtegangen tot je doordringen.
Daar lig ik dan. Naast Holland Festival-directeur Ruth Mackenzie, op een graf, als onderdeel van de installatie Gardens Speak op het podium van de grote zaal van Theater Bellevue in Amsterdam. Er is niets te zien, weinig te horen. Toneellampen suggereren na een paar minuten een opkomende zon. Ik kom samen met de tien andere bezoekers overeind. Best jammer, want ik lag daar eigenlijk wel lekker.
Het programmaboekje klonk veelbelovend:
De Oostenrijkse politicus Jörg Haider bestempelde haar werk als Weltkatzenmusik. Toen zijn extreemrechtse Freiheitliche Partei Österreichs in 2000 toetrad tot de regering, leidde dit tot massaprotesten. Tijdens een zo’n bijeenkomst laakte Olga Neuwirth (Graz, 1968) onder de titel ‘Ich lass mich nicht wegjodeln’ diens anti-intellectuele en anti-culturele agenda. De rest is geschiedenis: Haider reed zich in 2008 te pletter, Neuwirth…
We gaan er allemaal aan! Die zekerheid hebben we alvast binnen. En sinds het begin van de mensheid weet iedere nieuwe generatie steevast dat het hun nu gaat overkomen. Immers: hun opvolgers hebben nog nooit zo nergens voor gedeugd als de jeugd van tegenwoordig. Leuk uitgangspunt voor een concert, dacht de Duitse regisseur Sebastian Nübling[hints]Nuling was vorig jaar te gast in het Holland Festival met een bewerking van Hebbels toneelstuk Nibelungen, lees hier de recensie en een interview.[/hints], goed idee om te programmeren, dacht het Holland Festival. Ik vraag me serieus af, waarom.
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
Maarten Baanders zag een opera die een eiland bleef. Een allesweter was Athanasius Kircher (1602 – 1680). Geen enkel verschijnsel in het universum kon zich aan zijn onderzoeksdrift onttrekken. Een universeel geleerde was hij, maar ook een fantast. Vandaar dat hij niet meetelt in de wetenschap. Maar voor een groteske opera kun je je bijna geen aantrekkelijker hoofdpersoon voorstellen. Louis…
Joost Galema, journalist en programmamaker, werd op een dag gebeld door Bastiaan Everink. De bariton en ex-marinier wilde een boek maken over zijn persoonlijke strijd en hoe muziek zijn leven verandert. Omdat hij geen schrijver was, ging hij op zoek naar een ghostwriter. Joost was de derde op zijn lijst. Een paar dagen later stond Bastiaan in de Hilversumse woonkamer van Joost zijn verhaal te vertellen. De zanger had het over mariniers, overleving, geweld, Irak, de muziek van Wagner en een zoektocht. Geen eendimensionale kroniek, vond Joost en hij besloot met Bastiaan aan de slag te gaan. Na drie jaar
Goed nieuws voor iedereen die ook vindt dat de Nederlandse filmwereld wel wat meer pit kan gebruiken. Op 29 september wordt in filmtheater Springhaver in Utrecht de Avond van het Brandende Kalf georganiseerd. Afgerond met de uitreiking van het Brandend Kalf, de nieuwe filmprijs voor het meest opzienbarende, gedurfde, brutale of bevlogen Nederlandse filminitiatief. Tenminste, als er genoeg crowdfunders zijn die dit project van filmjournalist Karin Wolfs en schrijver A.H.J. Dautzenberg willen steunen.
Ja, u ziet het goed, dit evenement vindt, niet helemaal toevallig, plaats op de avond voorafgaand aan de uitreiking van de Gouden Kalveren. En nee, het Brandend Kalf is geen bijprogramma van het Nederlands Filmfestival. Wanneer we Karin Wolfs vragen om een en ander uit de doeken te doen wil ze er allereerst de nadruk op vestigen dat het een geheel onafhankelijk project is. Ook geen privéfeestje van Wolfs en Dautzenberg. Daarom ook die crowdfunding. Als die slaagt
Toneelschuur, Don Carlos (toneel) Nina Spijkers brengt Friedrich Schillers klassieke toneelstuk terug tot de kern. Geen overdadig decor dat het Spaanse hof verbeeldt, maar doeken die laag voor laag afgepeld worden. speellijst M31 Foundation, Nederlandse Reisopera, Theater na de Dam, Der Kaiser von Atlantis (opera) Veertig jaar na de wereldpremière in Theater Bellevue wordt Victor Ullmanns Der Kaiser von Atlantis opnieuw…
Dat er een extremistisch tijdschrift bestaat over verbrandingen en onthoofdingen, en dat rijke Britten kelders van vier verdiepingen onder hun huis laten bouwen voor een privébioscoop of bowlingbaan – we staken gisteravond heel wat op tijdens het International Literature Festival Utrecht (ILFU). Het programma van de zaterdagavond van het ILFU was even rijkgeschakeerd als dat van de eerste avond. De…
Jan Gielkens heeft de Filter Vertaalprijs 2016 gewonnen voor zijn vertaling van De woorden van Grimm van Günter Grass. Met de prijs van tienduizend euro wordt de meest uitzonderlijke vertaalprestatie van het afgelopen jaar bekroond. De roman van Grass, die vorig jaar verscheen bij Meulenhoff, stelt hoge eisen aan de lezer en de vertaler, meende de jury. ‘Behendig laveert Gielkens…
José Eduardo Agualusa, Elena Ferrante, Han Kang, Orhan Pamuk, Robert Seethaler en Yan Lianke maken kans op de Man Booker International Prize 2016. De shortlist van zes auteurs en titels werd vandaag bekendgemaakt. En, toeval of niet, wij interviewden een van de grote kanshebbers al. Lees hier dat interview met José Eduardo Agualusa, neem in je op wat hij zegt over…
Het festival Cinéma Arabe (vanaf 19 april) toont een rijk geschakeerd palet aan nieuw werk uit de Arabische Wereld. Interview met regisseur Hany Abu-Assad die met The Idol een nieuwe toon zet. En hij heeft plannen voor een film over Willem van Oranje. ‘Dat wordt mijn afscheidscadeau voor Nederland.’
Dit schrijfsel mag dan ietwat vreemd beginnen, het eind gaat heel andere beelden oproepen: Er wordt van alles intern in gang gezet als ik me in het kleinste kamertje van mijn huis bevind. Dat komt doordat er – naast leuke, lieve kaarten van vrienden en familie – ook knipsels op de deur hangen, theatergidsen, krantenkaterns en slimmige magazines rondslingeren. Zo…
Het schrijven kostte hem zijn huwelijk, hij wordt geschaduwd door de geheime dienst en loopt de kans in Angola te worden opgepakt. Maar José Eduardo Agualusa, die met zijn nieuwe roman Een algemene theorie van het vergeten kans maakt op de Man Booker International Prize 2016, peinst er niet over de pen erbij neer te leggen. ‘Ik laat me niet…
Is er een reden om het tijdschrift ‘Boekman 106′ aan te schaffen? Voor mij wel, al zou ik een tijdschrift dat beweert hét Nederlandse forum voor kunst, cultuur en beleid te zijn, direct in de vuilcontainer moeten werpen wegens getoonde arrogantie. Hoe kun je immers, met een oplage van slechts 1400 exemplaren, en vier keer per jaar verschijnend, jezelf zo’n…
Het rommelt al langer in de filmwereld: Waarom is het witte doek zo, eh, wit? En waar zijn alle vrouwen toch? #OscarsSoWhite maar ook #OscarIsADude! Veel mensen in de industrie hebben hier al hun ongenoegen over uitgesproken. Bij de vorige Oscaruitreiking richtten actrices hun pijlen op gelijke betaling, of liever, het gebrek daaraan. Dit jaar boycotte menig Afro-Amerikaans acteur en…
Drie mongolen die Mongolen spelen. Dschingis Khan, de openingsvoorstelling van Something Raw, is provocerend en consequent. Met deze voorstelling van het Duitse theatercollectief Monstertruck, of het eveneens uit Berlijn afkomstige Man Power Mix van Sheena Mcgrandles en Zinzi Buchanan, doet het festival Something Raw zijn naam eer aan. Something Raw is een festival waarin de Amsterdamse theaters Frascati, De Brakke…
Seksueel misbruik, vervreemding en de leegte van het bestaan vormen de ingrediënten van Motel Mist van de Thaise debutant Prabda Yoon. Een #IFFR Tiger Award waardige film. In strak geregisseerde verhaallijntjes geeft Yoon voorzichtig kritiek op het sociale en politieke klimaat van Thailand. Zo refereert Motel Mist aan het bekende pedofiele sekstoerisme. Bovendien doet Yoon een poging de leegte en vervreemding…
Erik Voermans (1958) is zo iemand die opschrijft wat je zelf denkt, maar nooit publiekelijk zou ventileren. De muziekredacteur van Het Parool poseert graag als je argeloze buurjongen, die met verbazing naar de muziekwereld kijkt. Neem het fenomeen opera: ‘Dat is als iemand met een mes in zijn taas een half uur loopt te zingen dat hij doodgaat.’ Als hij…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.